του Μιχάλη Τσιντσίνη
Δυο καρδιές χτυπούν στο ίδιο στήθος, λέει ο Χάμπερμας. Η μία χτυπά για το έθνος – κράτος. Η άλλη για την Ευρώπη.
Πού έπιασε ο γερμανός φιλόσοφος τόσους παλμούς; Δεν έχει ακούσει για το τέρας του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού; Δεν ανησυχεί;
Οπως εξήγησε την Πρωτομαγιά στους φοιτητές του Princeton, το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ξενοφοβική περιχαράκωση. Είναι η θετική «εμμονή στα θεσμικά επιτεύγματα του κάθε έθνους – κράτους».
Το έθνος – κράτος εγγυήθηκε και εγγυάται το δίκαιο και την ελευθερία. Δεν είναι λογικό οι Ευρωπαίοι να επιθυμούν τη διατήρησή του;
Αυτή η επιθυμία, λέει ο Χάμπερμας, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την αντιδραστική καθήλωση στις «αξίες» της εθνοφυλετικής καταγωγής, από τις οποίες τρέφεται ο ακροδεξιός λαϊκισμός.
Με τον οπλισμό αυτού του συνταγματικού πατριωτισμού, οι πολίτες της Ευρώπης μπορούν να προσέλθουν σε μια υπερεθνική κοινότητα ως διπλά κυρίαρχοι – σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Διπλή κυριαρχία; Διπλή καρδιά; Οπωσδήποτε μεταλλαγμένα πράγματα. Πού είναι η παλιά, καθαρή, ηρωική εθνική κυριαρχία; Τι θα την κάνουμε την κυριαρχία των φλογερών λαών που κράδαιναν στειλιάρια και αξίνες κι έκραζαν στον εισβολέα «go back»;
Εμείς δεν την αφήνουμε αυτήν την αντρίκεια κυριαρχία. Την Ευρώπη τη θέλουμε μόνο αν είναι η Ευρώπη των λαών. Μόνο των λαών που θα στέρξουν να φορολογηθούν για να μας χαρίσουν το χρέος μας – τώρα που έχει περάσει στα χέρια των κρατών τους.
Δεν είμαστε ανώμαλοι να ‘χουμε δυο καρδιές. Είμαστε νορμάλ. Με δύο τσέπες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5115826/poy-poylan-kardies/