ΝΔ: «Εγώ κοιτούσα τη Γιαδικιάρογλου»

Μπαλτάκος: «Με συγχωρείτε για την αναστάτωση!».

Αλίμονο, μην το ξαναπείτε! Κι αν είπαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω, φωτιά και τσεκούρι! Ή φωτιά και Μπαλτάκο!

Ποιος το περίμενε; Δεν υπήρχαν, βλέπεις, και δείγματα. Δεν υπήρχε, βλέπεις, η δήλωση Μπαλτάκου «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής». Δεν υπήρχε, βλέπεις, η δήλωση Μπαλτάκου στον Νίκο Τσούκαλη – όταν η ΔΗΜΑΡ εγκατέλειπε τη συγκυβέρνηση – τύπου «ΟΚ, ρε παιδιά, δεν έσταξε κι η ζάχαρη στο νερό. Δεν σας έχουμε κι ανάγκη! Εχει ναζιστικά κόμματα έκτακτα να συνεργαστούμε. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν χρυσαυγίτες».

Κοινό μυστικό οι απόψεις Μπαλτάκου! Βοούσαν λόγγοι και βουνά… Και τι λέμε τώρα ακριβώς; Πως από το πουθενά έσκασε η βόμβα; Πως η ΝΔ κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου που κοιτούσε την Πετροπούλου που κοιτούσε την Πετροβασίλη; Και κανενός το μυαλό δεν πήγε ότι ο εκ δεξιών – ή μάλλον, ο εξ ακροδεξιών του πατρός – κύριος Τάκης Μπαλτάκος τετ α τετ με τον Κασιδιάρη θα καθόταν να βρίζει Πρωθυπουργό, υπουργούς, δικαστικούς, λειτουργήματα, θεσμούς και άλλα χαριτωμένα;

Και ο μόνος που δεν είχε πάρει μυρωδιά ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας;

Ο οποίος Πρωθυπουργός της χώρας με τον Μπαλτάκο ήταν, λέει, φίλοι εδώ και 25 συναπτά έτη. Συγγνώμη, κύριε Σαμαρά μου, πρωθυπουργό δεν με λες, αλλά εγώ ξέρω τι ψηφίζουν οι φίλοι μου. Γι’ αυτό είναι και φίλοι μου, άλλωστε. Δεν το μάθατε από μένα, αλλά φίλο μας λέμε το άτομο που έχει κοινά μαζί μας. Π.χ., για μένα, πες με τρελή, θα ήταν σχήμα οξύμωρο η έκφραση «κολλητή χρυσαυγίτισσα». Ή κολλητή μου θα ήταν ή χρυσαυγίτισσα θα ήταν. Ενα από τα δύο θα ήταν. ΚΑΙ τα δύο δεν θα ήταν. Τελεία. Παύλα.

Ο άνθρωπος εδώ, και η ιδεολογία του, έκανε μπαμ. Κι εσείς – αντί να τον απομακρύνετε – τον πήρατε και τον βάλατε πού; Εξ ακροδεξιών του πατρός; Τα θερμά μου, κύριε Πρωθυπουργέ! Πού να πληροφορηθείτε κιόλας το ποιόν άλλων συνεργατών και «φίλων» σας: τον Φαήλο Κρανιδιώτη που, αναφερόμενος στους χρυσαυγίτες, δηλώνει «εγώ δεν βρίζω πατριώτες, δεν βρίζω εθνικιστές». Αντε τώρα να του πεις την περίφημη ρήση του Αλμπέρ Καμύ «αγαπώ υπερβολικά την πατρίδα μου για να είμαι εθνικιστής». (Θα μου πεις ποιος είναι ο Καμύ μπροστά στον Φαήλο; Σωστό κι αυτό!)

Και τότε η ΝΔ κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου που κοιτούσε την Πετροβασίλη. Κι όταν ο Αδωνις Γεωργιάδης δήλωνε «μη μου στερήσει ο Τόμσεν τη χαρά να κάνω απολύσεις», πάλι η ΝΔ εκεί, προσηλωμένη στη Γιαδικιάρογλου. Και στους βουλευτές της που κατά καιρούς, σε άρσεις ασυλίας χρυσαυγιτών βουλευτών ψηφίζουν «παρών», «όχι», «ίσως», «σόρι», «άσε μωρέ, πού να τρέχεις τώρα». Πάλι εσείς στη Γιαδικιάρογλου. Και στις φωτό που έχουν κυκλοφορήσει με βουλευτές ΚΑΙ βουλευτίνες σας να χαριεντίζονται με τον κάθε Παναγιώταρο και να δέχονται υποκλίσεις και χειροφιλήματα απ’ τον Μιχαλολιάκο; Εσείς εκεί – κόλλημα με τη Γιαδικιάρογλου. Γιαδικιάρογλου, είσαι ιδέα, είσαι θρησκεία! Γιαδικιάρογλου ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Διαβάσαμε όλοι τη δήλωση Μπαλτάκου: Τον είχανε στοχοποιήσει λέει, μανάρι μου, μωρέ. Τον είχανε στοχοποιήσει τον καπετάν Γιώτη, τον ήρωα, τον αντάρτη στα βουνά της Ρούμελης! Κάτι τέτοια άκουσε κι ο γιος του, σου λέει «δεν παίζονται οι μπαρούφες του πατέρα», χύμηξε κι έκανε τους χρυσαυγίτες χαλκομανία: ένα με την τιμημένη κοινοβουλευτική μοκέτα. Καλά, ρε παλικάρια, κι εσείς τόσες φωτό από σκληρές εκπαιδεύσεις έχετε μοστράρει στο Διαδίκτυο. Τι ήταν η σκληρή εκπαίδευση κι ένας νεαρός σάς έκανε μαύρους στο ξύλο; Τι μαθαίνατε τόσον καιρό; Να χορεύετε τη Λίμνη των Κύκνων με ροζ φουστάκι, ως μπαλαρίνες;

Κι από δίπλα ορισμένα δελτία ειδήσεων… Να παθαίνουν panic attacks στο γυαλί και να μιλάνε για «αστοχία» Μπαλτάκου. Να μιλάνε για «βλακεία» Μπαλτάκου. Κύριε «συνάδελφε», αστοχία είναι να παίζω βελάκια κι αντί για τον στόχο να σου βγάλω το μάτι. Βλακεία είναι, αντί για αλάτι, να ρίξω ζάχαρη στα γεμιστά. Αυτό που διαπράχθηκε, κύριε «συνάδελφε», δεν είναι αστοχία. Αυτό δεν είναι βλακεία. Αυτός είναι εθνικισμός. Αυτό είναι φασισμός.

Αυτός είναι ο μπαλτακισμός, ηλίθιε!