[Διαστάσεις] Η Ελλάδα δεν είναι Τουρκία

Οταν άρχισαν να δημοσιοποιούνται στην Τουρκία τα βίντεο που ενέπλεκαν σε σκάνδαλα διαφθοράς τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, και στη συνέχεια τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον γιο του, ο Ερντογάν έπαιξε το μοναδικό χαρτί που είχε στα χέρια του: πούλησε τρέλα. Είπε ότι τα βίντεο ήταν προϊόν μοντάζ, μίλησε για συνωμοσίες εναντίον του κι όταν είδε και απόειδε έριξε μια απαγόρευση στο twitter και το YouTube. Κάποιοι σκέφτηκαν τότε ότι είχε χάσει την ψυχραιμία του και θα το πλήρωνε στις εκλογές. Συνέβη το αντίθετο: αύξησε τα ποσοστά του, διατήρησε τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και της Αγκυρας και τώρα πάει φουλ για πρόεδρος.

Αυτά τα κωμικοτραγικά συνέβησαν στη γείτονα. Αλλά δεν θα μπορούσε να συμβούν κι εδώ. Η Ελλάδα δεν είναι Τουρκία – ευτυχώς για όλους μας. Το βίντεο που μοίρασε ο Κασιδιάρης δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί – δυστυχώς για την κυβέρνηση. Και ο Σαμαράς δεν μπορούσε να μιλήσει για συνωμοσία. Τον μόνο που μπορεί να κατηγορήσει ο έλληνας Πρωθυπουργός είναι τον ίδιο του τον εαυτό. Που έκανε γενικό γραμματέα της κυβέρνησής του έναν άνθρωπο με σαφείς ακροδεξιές πεποιθήσεις. Που πήρε το μέρος του σε όλες τις συγκρούσεις με τους κυβερνητικούς εταίρους του, είτε επρόκειτο για την ΕΡΤ είτε για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ή την ενδεχόμενη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή. Που δεν έκανε τίποτα όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε διορίσει στο Λιμενικό τον γιο του, παρακάμπτοντας δεκαπέντε υποψηφίους που είχαν καλύτερους βαθμούς απ’ αυτόν (για να μεσολαβήσει στη συνέχεια ώστε να προσληφθούν κι αυτοί!).

Στο ιστορικό του μυθιστόρημα με τίτλο «Το τέλος του Εφιάλτη», ο Παναγιώτης Μπαλτάκος αναφέρεται στην πλεκτάνη που έστησε η μυστική υπηρεσία του σπαρτιατικού στρατού για να παγιδεύσει και να εξοντώσει τον Εφιάλτη. Η εντρύφησή του στην «κρυπτεία» δεν τον βοήθησε όμως να αποφύγει την παγίδα που του έστησε ο Κασιδιάρης. Δεν ήταν κι εύκολο: όπως φαίνεται στο επίμαχο βίντεο, ο γενικός γραμματέας είχε μια σχέση εμπιστοσύνης με τον χρυσαυγίτη. Είχαν μιλήσει προφανώς πολλές φορές, κι όχι μόνο επειδή τα γραφεία τους ήταν δίπλα δίπλα. Αντάλλασσαν απόψεις, έκαναν σχέδια. Ετσι εξηγείται και η έκρηξη του γιου του Μπαλτάκου. Τον πατέρα μου, ρε αλήτες; Εναν δικό σας άνθρωπο;

Γνώριζε αυτές τις επαφές ο Πρωθυπουργός; Ενδεχομένως. Εχει προσωπικές και πολιτικές ευθύνες; Φυσικά. Εχει λοιπόν πολλές εξηγήσεις να δώσει. Και πολλή δουλειά να κάνει. Πρέπει να απομακρύνει όλους εκείνους τους σκοτεινούς τύπους που παίζουν παιχνίδια με τους θεσμούς. Πρέπει να φροντίσει για την αυστηρή τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας, είτε πρόκειται για τις δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής είτε για τα βασανιστήρια μέχρι θανάτου του Καρέλι. Πρέπει να δείξει επιτέλους στους συμπατριώτες του, είτε τον ψήφισαν είτε όχι, τον σεβασμό που αξίζουν. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι Τουρκία.