[Στίγμα] Σαν τα μικρά κυκλάμινα...

Είναι εξαιρετικά παρήγορο ότι στην εποχή μας, αυτή τη σκληρή εποχή όπου τα συναισθήματα απουσιάζουν και δίνουν αναγκαστικά τη θέση τους στη σκληρή πραγματικότητα, επιβιώνουν μέσα από αντιξοότητες, κάτι σαν τα μικρά κυκλάμινα που φυτρώνουν «στου βράχου τη σχισμάδα» όπως έγραψε και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος (μα τι λέω ο άνθρωπος πάλι…), αισθήματα όπως η φιλία! Υπό την έννοια αυτή δεν βρίσκω τίποτε κακό στο γεγονός ότι ο επικεφαλής του φαντεζί ντουέτου «Αμποτ και Κοστέλο» που μας κυβερνά, πρόεδρος Αντώνης, έλυσε διαμιάς το πρόβλημα των ταξιτζήδων με την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, στο όνομα της παλιάς, ανιδιοτελούς και δοκιμασμένης στο πέρασμα του χρόνου ισχυρής φιλίας που τον συνδέει με τον περίφημο Θύμιο Λυμπερόπουλο. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα αυτή η φιλία μού θύμισε την περιγραφείσα από τον Ομηρο φιλία του Αχιλλέα με τον Πάτροκλο ή ακόμη του Δάμωνα με τον Φιντία, του Ορέστη με τον Πυλάδη, του Αλέξανδρου με τον Ηφαιστίωνα, τη δική μου με τον Δημητράκη και πάει λέγοντας!..

Διότι ο πρόεδρος Αντώνης μπορεί να μη βρήκε τρόπο να δώσει ας πούμε κάτι από το πλεόνασμα στις μυριάδες των ανέργων, μπορεί να μη βρήκε λύση με το γάλα ή τα φαρμακεία, αλλά τον φίλο Θύμιο με το ακαζού μαλλί βρήκε τρόπο να εξυπηρετήσει. Τελικά από κάτι τέτοια καταλήγεις στο αισιόδοξο συμπέρασμα που προανέφερα, ότι δηλαδή μια δυνατή φιλία μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα βουνά που ορθώνει η κρίση (το κόβω εδώ, γιατί θα αρχίσω πάλι με τα κυκλάμινα και δεν το θέλετε…).

«Φορτωμένοι» με τον υπουργό

Θα παραμείνω μόνο στο πολιτικό σκέλος αυτής της ιστορίας. Προσέξτε με παρακαλώ, προκειμένου να αντιληφθεί ο καθένας – και εσείς κύριε εκεί πάνω στη γωνία – το πώς λειτουργεί το σύστημα «πλημμύρα» θα το χαρακτηρίσω, του κυβερνητικού μοντέλου εξουσίας. Οι ρυθμίσεις αυτές για τα ταξί, που δεν δίνω δεκάρα για το αν είναι σωστές ή όχι, συμπεριλαμβάνονται στα συμφωνηθέντα υποτίθεται της τρόικας με τον υπουργό Ανάπτυξης κύριο Χατζηδάκη (μεγάλη φωτογραφία). Αυτές οι ρυθμίσεις είχαν ενταχθεί σε ένα κείμενο νομοσχεδίου, το οποίο – την προσοχή σας ξανά παρακαλώ – δεν γνώριζαν ώς χθες αργά το βράδυ:

1. το δεύτερο κόμμα που μετέχει στην κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ

2. ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών

3. οι αρμόδιοι φορείς που δραστηριοποιούνται στον χώρο των μεταφορών και του τουρισμού.

Ρώτησα τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Μου δήλωσε άγνοια, τόσο για τις ρυθμίσεις αυτές καθαυτές, όσο και για το γιατί έκανε πίσω ο Χατζηδάκης. Ρώτησα και έναν γνωστό ξενοδόχο, συνδικαλιστικό παράγοντα του τουρισμού – «σκοτάδι». Απηύθυνα το σχετικό ερώτημα και στο ΠαΣοΚ: αυτοί όχι μόνο δεν είχαν ιδέα για το τι κάνει ο Χατζηδάκης, αλλά «είχαν φορτώσει» κανονικά με τον υπουργό Ανάπτυξης, «για όλο αυτό το παιχνίδι», όπως μου ανέφερε ο Χρήστος Πρωτόπαπας.

Τα γνώριζε όμως ο Θύμιος. Πώς δεν ξέρω, φαντάζομαι κάποια εξήγηση θα έχει επ’ αυτού ο Κωστής (Χατζηδάκης). Αλλά θα μου πει κάποιος ότι αναζητώ ψύλλους στ’ άχυρα, και δεν το θέλω, οπότε αφήνω το πράγμα στη γελοιότητα που το περιβάλλει…

Ελα καημένε, πώς κάνεις έτσι;

Αναφέρθηκα προηγουμένως στο γάλα, και δεν μπορώ να μην κάνω νύξη στα όσα υπέροχα (φαίνεται να) διημείφθησαν μεταξύ του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Μάξιμου Χαρακόπουλου και του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Τάκη «είναι γνωστό το πρόβλημα από παλιά» Μπαλτάκου. Οπως πληροφορήθηκα, ο Μάξιμος επικοινώνησε με τον κυρ Τάκη (Μπαλτάκο) και του εξέφρασε τη διαμαρτυρία του για διαρροές που υπήρξαν προς διάφορα μέσα ενημέρωσης, κατά τις οποίες «ο κ. Μπαλτάκος τον προειδοποίησε ότι θα διαγραφεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα», αν επιμείνει προφανώς στη θέση του για το γάλα.

Ο Μάξιμος, με τον οποίο και εγώ επικοινώνησα, μου επιβεβαίωσε το γεγονός της συνομιλίας με τον κυρ Τάκη, αλλά έσπευσε να μου δηλώσει ότι «ο κ. Μπαλτάκος του απάντησε ότι οι διαρροές δεν προέρχονται από τον ίδιο». Τι άλλο μου είπε ο Μάξιμος; ότι δεν υπήρξαν οι διάλογοι που δημοσιεύθηκαν εδώ και εκεί.

Δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω, άλλωστε το θέμα δεν είναι τι είπε ή τι δεν είπε ο Τάκης «είναι γνωστό το πρόβλημα από παλιά» Μπαλτάκος σύμφωνα με την τόσο καίρια αλλά και εμπεριστατωμένη θα έλεγα διαπίστωση του προέδρου «είμαι μόνος και σε λίγο θα μείνω εντελώς μόνος» Βαγγέλη. Το θέμα είναι τι θα γίνει με το γάλα σήμερα, οπότε κατά πάσα πιθανότητα θα συνεδριάσει η Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής στην οποία θα παραστεί και ο Χαρακόπουλος.

«Το πιστεύεις; Θα είναι η πρώτη φορά που θα πω τη γνώμη μου για το θέμα. Δεν κλήθηκα στη διαπραγμάτευση για το γάλα ούτε εγώ ούτε ο υπουργός, ο κ. Τσαυτάρης» μου είπε χθες ο Μάξιμος.

Ελα καημένε, πώς κάνεις έτσι; Τυχαίο ήταν. Θα το ξέχασε κάποια γραμματέας. Δεν τολμώ να φανταστώ κάτι διαφορετικό…

Καθαρή εξήγηση

Στο μεταξύ, είχαμε χθες και μια πράξη που κατά τη γνώμη μου τιμάει την πολιτική και δίνει πόντους στον κοινοβουλευτισμό. Αναφέρομαι στην απόφαση του Γιάννη Παπαθανασίου (μικρή φωτογραφία) να μη διαδεχθεί στη Βουλή τον Αρη Σπηλιωτόπουλο που παραιτήθηκε χθες προκειμένου να διεκδικήσει το αξίωμα του δημάρχου της Αθήνας ως απλός πολίτης.

– Γιατί το κάνατε; Θα περίμενε κανείς ότι ως πρώτος επιλαχών θα σπεύδατε να καταλάβετε την έδρα του Σπηλιωτόπουλου, ρώτησα τον Παπαθανασίου.

– Είναι επιλογή μου, μου είπε, να τιμήσω στο ακέραιο την αποστολή που μου ανατέθηκε. Και να παραμείνω στα ΕΛΠΕ, δουλεύοντας με σοβαρότητα και συνέπεια, όπως έχω πράξει στο σύνολο της πολιτικής μου διαδρομής…

Ως καθαρή εξήγηση μου ακούστηκε…

Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει…

Μίλησα και με τον υποψήφιο δήμαρχο Αρη χθες βράδυ στον απόηχο της παραίτησής του από το βουλευτικό αξίωμα (την έδρα τώρα καταλαμβάνει δημοσιογράφος περιφερειακού καναλιού ονόματι Ιακωβίδου – ίνα πληρωθή το ρηθέν ότι η δημοσιογραφία μπορεί να σε οδηγήσει παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις ή να σε εγκαταλείψει εκείνη, εγκαίρως).

Μου δήλωσε πολύ αποφασισμένος για τη μάχη που ξεκίνησε και αισιόδοξος, πράγμα που δεν το βρήκα καθόλου κακό.

Θυμήθηκα μάλιστα – αλλά δεν του είπα – έναν ωραιότατο στίχο από το «Εκτορας και Ανδρομάχη» που τραγουδούσε ο Λάκης Παππάς. Τιμής ένεκεν, και μνήμης σε έναν υπέροχο άνθρωπο που έφυγε χθες από τη ζωή, του το αφιερώνω από εδώ:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»..