του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΕΜΕΙΣ το γάλα. Και όλοι οι άλλοι την Ουκρανία. Αυτή είναι, σε οθόνη χωρισμένη στα δύο, η εικόνα της κατάστασης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Από τη μια ο Χαρακόπουλος – εντάξει υπερβολή! -, από την άλλη ο Πούτιν.
Ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου έχει πάει την Ευρώπη πολλά χρόνια πίσω ή, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς, πολλά χρόνια μπροστά. Το ρωσικό «ντου» στην Κριμαία βάζει τέλος σε ένα άτυπο status quo που ίσχυσε από το 1990 και μετά. Ολοι θέλουν να πιστεύουν ότι η κρίση θα σταματήσει. Και όλοι τη βλέπουν να συνεχίζεται καθώς οι Ρώσοι, λίγο λίγο, συνεχίζουν να επεκτείνονται όπως συνεχίζουν να αποσταθεροποιούν και την – υπολειπόμενη – Ουκρανία. Οπως έχουν επισημάνει ουκ ολίγοι αναλυτές, η «ανεξαρτητοποίηση»/πρόσκτηση της Κριμαίας δεν έχει νόημα χωρίς το Ντονέτσκ και την Οδησσό. Την ίδια ώρα, οι ίδιοι αναλυτές επισημαίνουν ότι η Δύση δεν βλέπει κανένα νόημα σε μια πολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Μια Ρωσία που δεν αποκλείεται να επαναλάβει τα ίδια στη Μολδαβία και σε άλλες χώρες στην περιφέρειά της. Το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να πολεμήσει για αυτές. Οσο και αν ο κρύος αέρας που φυσάει εξ Ανατολών το χτυπάει κατά πρόσωπο και το υποχρεώνει να ξυπνήσει και να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική του.
ΠΟΛΛA έχουν ειπωθεί περί επιστροφής στον Ψυχρό Πόλεμο. Αλλά υπάρχει μια διαφορά τόσο ουσιαστική που να ακυρώνει την παρομοίωση. Αυτή έγκειται στην οικονομική αλληλεξάρτηση των μεν από τους δε. Οι Ρώσοι έχουν τα λεφτά τους στο «Λόντονγκραντ» και η βρετανική κυβέρνηση δύσκολα θα τα αποχωριστεί. Οι Γερμανοί έχουν ενεργειακή εξάρτηση από την Gazprom – και έναν πρώην καγκελάριο, τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, που δουλεύει για τον ρωσικό ενεργειακό τομέα. Εχουν επίσης χοντρό εμπορικό ισοζύγιο που να επηρεάζει 300.000 θέσεις εργασίας. Και οι Γάλλοι έχουν αμυντικές σχέσεις και εξάγουν όπλα στη Ρωσία, όπως το πολεμικό πλοίο τύπου Μιστράλ, ένα υπερμοντέρνο σκάφος που λειτουργεί ως κέντρο διεύθυνσης επιχειρήσεων. Είναι μια συμφωνία που έκανε ο Σαρκοζί προ τριετίας, αλλά δεν έχει διάθεση να την αναθεωρήσει προς το παρόν ο Φρανσουά Ολάντ. Από κακή σύμπτωση, η παράδοση του πρώτου από τα δύο Μιστράλ που έχουν αγοραστεί, είναι αυτές τις ημέρες.
ΜΠΟΡΕΙ οι αγορές να προεξόφλησαν κυρώσεις, το ρούβλι και τα ρωσικά ομόλογα να υπέφεραν, κάποιες επενδύσεις να πάγωσαν. Αλλά είμαστε μακριά από ένα εμπάργκο σαν αυτό που γονάτισε το Ιράν και το έφερε στο τραπέζι των πυρηνικών διαπραγματεύσεων με καλή διάθεση. Με την ευκαιρία, να πούμε ότι η οικονομική διάσταση είναι υπαρκτή και στην Ελλάδα. Ας πούμε, ο Βλαντίμιρ Γιακούνιν, μεταξύ των ανθρώπων του Πούτιν στους οποίους έκοψαν τη βίζα οι Αμερικανοί, είναι ο ισχυρός άνδρας των ρωσικών σιδηροδρόμων που μιλάει με τις ελληνικές κυβερνήσεις για τον ΟΣΕ από εποχής Γιώργου Παπανδρέου. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα ενεργειακά. Αν και μια μελλοντική αντιπαράθεση Ευρώπης – Ρωσίας στο πεδίο αυτό θα μας ευνοούσε λόγω του αγωγού ΤΑP. Η αλήθεια είναι ότι στον τομέα αυτόν η Ρωσία είναι μελλοντικά ευάλωτη. Η Ευρώπη μπορεί να επιλέξει στρατηγική απεμπλοκή από το ρωσικό αέριο. Είναι κάτι που, σε μερικά χρόνια, μπορεί να έχει συντελεστεί.
ΤΟ συμπέρασμα είναι ότι ο κόσμος αλλάζει. Ξανά. Η καρδάρα με το γάλα ξαναχύνεται και χρειάζεται προσοχή για να αποφευχθούν τα γλιστρήματα.
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5100771/galata/