του Μιχάλη Μητσού
Προχθές το βράδυ ο Γιώργος Καμίνης πραγματοποίησε μια προεκλογική συγκέντρωση σε έναν πολυχώρο του Κέντρου. Ηταν εκεί σχεδόν ολόκληρη η Κεντροαριστερά: πασόκοι, δημαρίτες, στελέχη των 58, ο εκδότης του περιοδικού «Μεταρρύθμιση». Ηταν ακόμη ο Κώστας Σημίτης και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Ο δήμαρχος έβγαλε μια εμπνευσμένη ομιλία, όπως πάντα, και όλοι έφυγαν πιο σοφοί και πιο αισιόδοξοι.
Χθες το μεσημέρι ο Γιάννης Βούλγαρης τηλεφώνησε στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ και τον ενημέρωσε ότι οι 58 δεν θα έχουν υποψήφιους στο ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς (;). Τα social media πήραν φωτιά. Αλλοι κατηγορούσαν τον Βούλγαρη, άλλοι τον Βενιζέλο, κάποιοι αποχαιρετούσαν την υπόθεση ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, κάποιοι άλλοι συνιστούσαν ψυχραιμία. Στη ΔΗΜΑΡ άνοιγαν ούζα, στην Κουμουνδούρου τσίπουρα, ενώ ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ έσπευσε να εκφωνήσει επικήδειο, ευχαριστώντας δημοσίως τους 58 επειδή «ως κίνημα και ρεύμα γνώμης (!) λειτούργησαν καταλυτικά και ενεργοποίησαν τις δυνάμεις που έχει η κοινωνία μας».
Από τη σύγκριση των δύο αυτών γεγονότων μπορεί κανείς να αποκομίσει ορισμένα πρώτα συμπεράσματα.
1) Kaminis for president!
2) Αλλο να δίνεις διαλέξεις, να διδάσκεις σε πανεπιστήμια και να γράφεις άρθρα κι άλλο να ανακατεύεσαι με την πολιτική. Το πρώτο θέλει γερό διάβασμα. Το δεύτερο, γερό στομάχι.
3) Οι χαμηλοί τόνοι δεν αποτελούν εξ ορισμού μειονέκτημα, ακόμη και σε μια κοινωνία που της αρέσουν οι κραυγές και τα συνθήματα. Αλλά δεν φτάνουν. Πρέπει να συνοδεύονται από δουλειά, έστω και αθόρυβη, ακόμη καλύτερα αθόρυβη. Και για να γίνει δουλειά χρειάζεται χρόνος. Στην ομιλία του, ο Καμίνης είπε ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος της δημοτικής Αρχής ήταν ο λίγος και συμπιεσμένος χρόνος. Τρία χρόνια είναι λίγα. Εξι μήνες δεν είναι τίποτα.
4) Η ελληνική Αριστερά είναι μια πονεμένη ιστορία. Δύο σχήματα λειτούργησαν με επιτυχία τα τελευταία σαράντα χρόνια: το ΠαΣοΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα χαρακτηριστικά τους είναι τα αντίθετα από αυτά που θέλησαν να αναδείξουν οι 58. Αυτό σημαίνει πολλά, αλλά μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα.
5) Δεν ζούμε σε συνηθισμένες συνθήκες. Η Ελλάδα έχει σοβαρά προβλήματα φτώχειας, ανεργίας και ξενοφοβίας. Οποιος θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική πρέπει να αναλάβει δράση για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Οχι αύριο ούτε σήμερα: χθες. Ο Δήμος της Αθήνας στηρίζει καθημερινά με συσσίτια 20.000 ανθρώπους. Η Ελιά είναι ακόμη μια αφηρημένη ιδέα.
6) Η εποχή μας ευνοεί τις συμμαχίες. Το βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη. Για τη συγκρότηση συμμαχιών χρειάζονται συμφωνίες αρχών, όπως χρειάζονται και συμβιβασμοί. Οι πούροι ιδεολόγοι αποτελούν ένα είδος εν ανεπαρκεία.
7) Η καρδιά της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς κτυπούσε πάντα στην Ιταλία. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Από την επιτυχία ή την αποτυχία του εγχειρήματος του Ματέο Ρέντσι θα κριθούν πολλά.
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5090803/kaminis-for-president/