Αν και η Αμφιβολία είναι μια στενάχωρη, γεμάτη άγχος κατάσταση που βάζει σε κίνδυνο την αυτοεκτίμηση, κάποιες ή ακόμα και όλες τις σταθερές μας, δεν πρέπει να την προσπερνάμε έτσι εύκολα, αφού μπορεί να γίνει ένα σημάδι για την αναζήτηση της αλήθειας, σχετικά με τον εαυτό μας και τους άλλους. Η αμφιβολία περιστρέφεται γύρω από τις σκέψεις ότι τίποτε δεν είναι σταθερό, πουθενά δεν υπάρχει ασφάλεια και κανένας δεν θα μένει για πάντα. Η αμφιβολία συμβαίνει όταν μια βεβαιότητα κλονίζεται.
Σε σχέση με τον εαυτό μας: Η αμφιβολία γύρω από τον εαυτό έχει σχέση με την ενοχή, την αίσθηση του χρέους. Συμβαίνει σε κρίσιμες καμπές της ζωής, όταν διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε συνεπείς με τις αρχές μας, τα πρόσωπα που αγαπάμε και τις υποσχέσεις που τους δώσαμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα ξέρουμε όλα γύρω από τον εαυτό μας. Απλά προσδοκίες έχουμε ότι θα συμπεριφερθούμε με ένα συγκεκριμένο αξιακό και ιδανικό σύστημα πεποιθήσεων, κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις. Όμως, οι περιστάσεις δεν είναι ποτέ τόσο πολύ συγκεκριμένες όσο τις φαντασιώνουμε. Η ίδια η ζωή έχει περισσότερες ιδιαιτερότητες από εκείνες που σκεφτόμαστε.
Σε σχέση με τους άλλους: Η αμφιβολία στις σχέσεις δεν είναι κατ΄ανάγκη καταστροφική. Αντίθετα, μπορεί να αποδειχθεί και μια σπουδαία ικανότητα, ένα καλό σημείο να ξεκινήσουμε τις αναθεωρήσεις μας, έστω κι αν αυτές οι αναθεωρήσεις συνοδεύονται με την στενοχώρια της απώλειας και της διάψευσης. Μια τέτοια αναθεώρηση σχέσεων μπορεί να δώσει ξανά την αίσθηση του προσωπικού προσανατολισμού. Οι βεβαιότητες στις σχέσεις μας με τους άλλους γίνονται συχνά αβάσιμες και ειδικά στην εποχή μας, μια εποχή που όλα αλλάζουν. Οι αβάσιμες βεβαιότητες συνδέονται συχνά με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες, πχ. θέλουμε να πιστεύουμε σε κάποιους ανθρώπους ακόμα κι αν όλα μαρτυρούν ακριβώς το αντίθετο.
Σε σχέση με τις συνθήκες ζωής: Οι συνθήκες ζωής δείχνουν σημάδια κόπωσης και παρακμής. Χαμένοι σαν σε μαύρη τρύπα αμφιβάλλουμε αν οι βεβαιότητες ήταν αληθινές ή ιδέες και αυταπάτες. Σε μια κοινωνία που κυριαρχεί ο σκεπτικισμός και που όλα αναθεωρούνται, οι παλιές σταθερές γίνονται ολοένα και πιο απρόβλεπτες: οι οικονομικές συνθήκες, το κυριότερο μέσο επιβίωσης, έχουν πάρει την κατηφόρα και τίποτε δεν δείχνει αν και πού θα σταματήσουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη αρκετά απόμακρες, σκοντάφτουν στις μεγάλες κοινωνικές αναθεωρήσεις γύρω από τον εαυτό, τον εγωκεντρισμό, την κατανάλωση, τον ανταγωνισμό κλπ. Αν και η αμφιβολία σκορπά τις βεβαιότητες σε θρύψαλα, ακόμα μπορεί να περιέχει αυτό το πάντα αισιόδοξο μήνυμα της ανασυγκρότησης του εαυτού, των σχέσεων και των κοινωνικών συνθηκών ζωής.
Μαρία Λασσιθιωτάκη
Ψυχολόγος
Διαβάστε όλο το άρθρο στο:
http://www.selftherapy.gr/