Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, το πρωινό μου ξύπνημα δεν έρχεται από το συνήθως ενοχλητικό ξυπνητήρι του iPhone, αλλά από τις (κατά κανόνα περισσότερο διαπεραστικές) φωνές του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, από τον πρωινό του γύρο στα κανάλια. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος Γεωργιάδης έχει την εντύπωση πως ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ σε τέτοια επίπεδα ανεβάζει συγχρόνως και το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Γιατί ενώ θα δεχθώ ευχαρίστως ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε οικονομικά ζητήματα είναι ανεδαφικές, πόσο πιο χρήσιμο θα ήταν να εξηγεί με σαφήνεια και ηρεμία στους τηλεθεατές που πίνουν τον καφέ τους τι είναι αυτό που τις κάνει ανεδαφικές; Δεν θέλω να πιστέψω ότι η πολιτισμένη αντιπαράθεση επιχειρημάτων δεν… αφυπνίζει επαρκώς το τηλεοπτικό κοινό και συνεπώς το bullying στο οποίο ο κύριος Γεωργιάδης επιδίδεται κάθε πρωί είναι συνειδητή επιλογή. Αφήστε που ανεβάζοντας τους τόνους σε αυτό το επίπεδο και κατηγορώντας καθημερινά την αξιωματική αντιπολίτευση για δημαγωγία και λαϊκισμό θυμίζει επίσης τις μέρες που και το δικό του κόμμα (το τωρινό, όχι το προηγούμενο) έταζε λαγούς με πετραχήλια (βλ. θα μηδενίσουμε το έλλειμμα σε ένα χρόνο, άλλο μίγμα πολιτικής, επαναδιαπραγμάτευση) για να έρθει στην εξουσία. Όχι πως αυτό έχει και πολύ σημασία τελικά (αφού “όλοι το κάνουν” και όλοι το πληρώνουμε), αλλά το αναφέρω γιατί δεν θεωρώ ωφέλιμη την πολιτική αμνησία.
