Τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, έγινε γνωστό ότι ο στιχουργός Ισαάκ Σούσης, άλλοτε συνεργάτης του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα,του Γιώργου Νταλάρα και άλλων τραγουδιστών, έφυγε από τη ζωή.
Το επίσημο προφίλ του στιχουργού στο Facebook, το οποίο τώρα διαχειρίζεται το περιβάλλον του, δημοσίευσε το μήνυμα της οικογένειας του Ισαάκ Σούση: «Καλησπέρα σας. Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι σήμερα έφυγε από κοντά μας ο Ισαάκ Σούσης, γιος, αδερφός, θείος και φίλος, μα πάνω από όλα άνθρωπος με έμπνευση και πάθος για τη ζωή. Οι στίχοι του, τα ποιήματά του, τα βιβλία του και το χιούμορ του θα μας κρατάνε πάντα συντροφιά και θα μας εμπνέουν. Μια ισχυρή προσωπικότητα που δεν έκρυβε ποτέ τις απόψεις του για τον κόσμο. Ένα ανήσυχο πνεύμα που το στυλό δεν ήθελε να αφήσει. Τι να πρώτο σχολιάσει κανείς για το ιδιαίτερο μυαλό του και τη ξεχωριστή προσωπικότητά του… Το ανήσυχο αυτό πνεύμα πήγε να συναντήσει επιτέλους όσους τον επηρέασαν και αγάπησε, όσους θαύμασε και είχε στην καρδία του, φιλοσόφους, συγγραφείς, συγγενείς και φίλους. Έχει πολλά να μοιραστεί μαζί τους. Και εμείς θα είμαστε εδώ να τον ψάχνουμε κάπου στο Νότο… Θα σε θυμόμαστε με απέραντη αγάπη και θαυμασμό, τα ανίψια σου, Ζήνα και Ραφαήλ».
Μέσα από την επίσημη σελίδα του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, στενού συνεργάτη του Ισαάκ Σούση, ανέβηκε βίντεο από έν αφιέρωμα του Μαχαιρίτσα στον Σούση, το 2006. «Ισαάκ εκεί στο φώς του Νότου σε περιμένει ο Λαυρέντης» γράφει η δημοσίευση. Και ο Γιώργος Νταλάρας αποχαιρέτησε με τη σειρά του, τον Ισαάκ Σούση, γράφοντάς του «Ισαάκ, πόνεσες πολύ! Κουράστηκες πολύ! Τη σοφία σου, τις ιδέες σου, τις έκανες πολύτιμα τραγούδια. Ξεκουράσου, φίλε μου. Στο καλό!».
Ο δημοσιογράφος, Χρήστος Μιχάλαρος, αναφέρει στο φικό του post, ότι ο Ισαάκ Σούσης, έφυγε «απομονωμένος».
«Θλίψη. Έφυγε από τη ζωή ο Ισαάκ Σούσης, ταλαιπωρημένος και απομονωμένος. Τα τελευταία χρόνια δεν απαντούσε καν στα μηνύματα, ούτε στα τηλέφωνα. Ο “γκρινιάρης” μας Ισαάκ, βαθιά εκτιμούσε το καλό και το υψηλό, το ανακάλυπτε επί της ουσίας ξεσκαρτάροντας ανάμεσα στα σκουπίδια μέσα στην αστική καθημερινότητα. Αγαπούσε παράφορα και μυστικά και ξανά παράφορα. Το έργο του τραγουδιέται από όλη την Ελλάδα, χωρίς ωστόσο η υπογραφή του να φαίνεται ιδιαιτέρως. Η ποιότητα του έργου του δεν έχει αποτιμηθεί (ακόμα) σωστά από την Ιστορία. Ήταν σπουδαίος, αλλά δεν τον υπολόγιζαν και τόσο, κάτι που με έφερνε πάντα σε αμηχανία όταν βρισκόμουν μπροστά σε συζητήσεις. Οι μεγάλοι και οι παλιοί τον παραδέχονταν και τον τοποθετούσαν ανάμεσα στους σπουδαίους της γενιάς του. Κατά βάθος, ήταν ένα παιδί μοναχικό, βαθιά πληγωμένο και πονεμένο, που δεν μοιράστηκε κρυψώνες και παιχνίδια, πριονίζοντας αδιάκοπα ένα χάρτινο ουρανό και κάνοντας τα λόγια του ξυράφια και λεπίδια. Πολύ στεναχωρήθηκα.» έγραψε.
