Ο Καβάφης στο μετρό; Κάποιοι σκέφτηκαν γιατί όχι; Κάποιοι το θεώρησαν εξωφρενικό και άρχισαν το τρολάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημοσιεύοντας φωτογραφίες με λεωφορεία τα οποία έφεραν στίχους από λαϊκά άσματα στη θέση των στίχων του ποιητή. Σε τι χρησιμεύει το να περνά το έργο του μπροστά σε ανθρώπους, που ενδεχομένως η Ιθάκη είναι συνυφασμένη στο μυαλό τους μόνο με καλοκαιρινούς προορισμούς; Με αφορμή αυτή την συζήτηση που έλαβε μεγάλες διαστάσεις, έγινε μια διάλεξη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σχετικά με το αν τελικά ο Καβάφης ταιριάζει ή όχι στο κέντρο της Αθήνας.
Οι συμμετέχοντες στη συζήτηση ήταν: ο κ. Στάθης Γουργουρής, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης ο κ. Τάκης Καφετζής, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, ο κ. Κύρκος Δοξιάδης, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η κ. Ελένη Παπαργυρίου: Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο KING’S College του Λονδίνου, ο κ. Δημήτρης Πλάντζος, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο κ. Θεόφιλος Τραμπούλης, Κριτικός, δημοσιογράφος, εικαστικός επιμελητής, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Unfollow, ο κ. Σταύρος Διοσκουρίδης, Δημοσιογράφος, βασικό στέλεχος του Popaganda και ο κ. Νίκος Πατρελάκης: Μουσικός παραγωγός, σχεδίαση παραγωγής DocTV. Το σύνολο των ομιλητών υποστήριξαν αυτή την πρωτοβουλία του ιδρύματος Ωνάση, λέγοντας πως ο Καβάφης απεχθανόταν πάντα την σοβαροφάνεια, ήταν ένας ανθρωποκεντρικός ποιητής και όχι ένας αναχωρητής, ή ένας διανοούμενος της ελίτ. Η κίνηση του να μπει μέρος του έργου του στα ΜΜΜ συνάδει απόλυτα με την καβαφική ειρωνεία και «αποπλαισιώνει» το ευρύ και αμφίσημο έργο του. Ο Καβάφης παύει να είναι με αυτό τον τρόπο ο Καβάφης των φιλολόγων και γίνεται ο Καβάφης του κόσμου. Όπως είπε και ο κ. Αντώνης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση, «…σκοπός μας ήταν να φέρουμε τον Καβάφη στο προσκήνιο και κοντά στην κοινωνία. Θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι φέτος είναι το έτος Καβάφη και να εντάξουμε την πολυσημία του έργου του στο δημόσιο χώρο…»
Οι ομιλητές υπογράμμισαν επίσης και τον κίνδυνο της βιασύνης που ελλοχεύει λόγω του ίντερνετ, καθώς όπως τόνισε και ο κ. Καφετζής, με ένα τουιτάρισμα μπορείς να καταβροχθίσεις ολόκληρες συνειδήσεις. Επιπλέον ο κ. Διοσκουρίδης εξέφρασε μια ανησυχία όχι αναφορικά στο ορθό της καμπάνιας αλλά ως προς το να αναπτυχθεί μια τέτοια πρωτοβουλία. Συγκεκριμένα τόνισε ότι στην Αθήνα της μετριότητας, τέτοιες αποφάσεις δεν πρέπει να μένουν ημιτελείς, σαν ένα πασπάλισμα στο χάος που επικρατεί, αλλά να συνεχίσουν και να υποστηρίζονται. Η καμπάνια πρέπει να συνεχιστεί και να εισαχθούν και άλλοι καλλιτέχνες στο δημόσιο χώρο, να βρουν και αυτοί μια θέση στην πόλη. Το πλαίσιο της ποίησης είναι ένα θέμα το οποίο όσο και να αναλυθεί δεν πρόκειται να πάρουμε μια σαφή απάντηση. Η αποσπασματικότητα αν και είναι ένα θέμα προς συζήτηση, δεν προσβάλλει ή παραποιεί το έργο ενός ποιητή. Τα τσιτάτα μπορούν να γίνουν η αρχή μιας επαφής με την ποίηση, ειδικά για ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να διαλέξουν την ωραιότερη των κατευθύνσεων, την θεωρητική δηλαδή…. Ωστόσο έχει ενδιαφέρον ότι αν και μια τέτοια καμπάνια είχε γίνει και παλιότερα, όπου στίχοι ποιητών κοσμούσαν τα τρένα του μετρό, δεν είχε γίνει ο παραμικρός διάλογος. Μάλλον επειδή τότε δεν υπήρχε facebook και twitter…
Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη τη συζήτηση σε αυτό το βίντεο:http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1588
Νικολέττα Ρούσσου