Γιατί δεν σάρωσε το «γαλάζιο κύμα» των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ: Το κριτήριο της οικονομίας & η παγίδα της επιστολικής ψήφου

Μόνο ως προς την πρόβλεψη για υψηλή συμμετοχή, συμμετοχή ρεκόρ μάλιστα, πέφτουν απολύτως μέσα έως στιγμής οι δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ενώ ανεξαρτήτως του αποτελέσματος το «γαλάζιο κύμα» των Δημοκρατικών, δεν ήταν τόσο σαρωτικό, ούτε καν τόσο ορμητικό. όσο αυτές προανήγγειλαν.

Ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος, το μόνο σημείο στο οποίο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχουν πέσει απολύτως «μέσα» οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις στην Αμερική είναι η υψηλή συμμετοχή, με τις  χθεσινές προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, εν μέσω πανδημίας μάλιστα, να καταγράφουν το απόλυτο ρεκόρ προσέλευσης των ψηφοφόρων από το 1900 μέχρι σήμερα: Το ποσοστό της συμμετοχής υπολογίζεται στο 50% του συνόλου του πληθυσμού, και όχι απλώς των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.

Δεν σάρωσε το «γαλάζιο κύμα» των Δημοκρατικών

Από εκεί και πέρα όμως, το «γαλάζιο κύμα», η επέλαση των Δημοκρατικών που προδίκαζαν όλες σχεδόν οι δημοσκοπήσεις δεν ήρθε ποτέ και αυτό είναι γεγονός, είτε αναδειχθεί τελικά νικητής ο Τζο Μπάιντεν, είτε όχι.

Έως χθες, ο μέσος όρος των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων έδινε νίκη Μπάιντεν με μια διαφορά από 6,5% έως 7%. Κρίσιμες πολιτείες όπως η Φλόριντα και το Οχάιο, ακόμη και το ρεπουμπλικανικό προπύργιο του Τέξας, φαίνονταν έτοιμες να περάσουν στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών – κάτι που, τελικά δεν έγινε ποτέ.

Ο πιο γνωστός εκλογολόγος των ΗΠΑ, ο Νέιτ Σίλβερ, έδινε στον Μπάιντεν πιθανότητες 89% να νικήσει. Ο ίδιος την προηγούμενη φορά είχε δώσει στη Χίλαρι Κλίντον 70%.

Γιατί διαψεύδονται οι δημοσκοπήσεις

Οι δημοσκοπήσεις διαψεύδονται και πάλι, παρόλο που είχαν γίνει διορθώσεις ως προς την ψήφο των λευκών της εργατικής τάξης στις μεσοδυτικές πολιτείες και είχε ληφθεί υπόψη το βάρος της εκπαίδευσης

Πώς συνέβη αυτό; Το κριτήριο-“κλειδί” της οικονομίας

Την πρώτη απάντηση, ίσως την δίνει το exit poll του CNN για τα κριτήρια με τα οποία πήγαν στις κάλπες οι Αμερικανοί.

Το κυρίαρχο ζήτημα για τους Αμερικανούς αποδείχθηκε πως ήταν η οικονομία, με τις φυλετικές διακρίσεις και την πανδημία του κορωνοϊού να ακολουθούν.  Επίσης, ήταν μικρή η πλειοψηφία εκείνων που θεωρούσε ότι βασική προτεραιότητα την συγκράτηση της πανδημίας του ιού.

Η οικονομία ήταν, όπως αποδείχθηκε το απολύτως προνομιακό πεδίο του Ντόναλντ Τραμπ.

Μήπως υπερτιμήθηκε η επιστολική ψήφος;

Από εκεί και πέρα, προκύπτουν ήδη κι άλλοι επιμέρους μεν, καθοριστικοί δε, παράγοντες που δεν σταθμίστηκαν στην πραγματική τους διάσταση:

Η καθαρή νίκη του Τραμπ στη Φλόριντα, για παράδειγμα, έδειξε ότι πέτυχε σημαντική διείσδυση και απήχηση στους ισπανόφωνους, και ιδιαίτερα τους Κουβανούς, ψηφοφόρους του Μαϊάμι, όπου τελικά ο Τζο Μπάιντεν είχε χειρότερη επίδοση από εκείνη της Χίλαρι Κλίντον το 2016.

Η παγίδα της επιστολικής ψήφου

Οι δημοσκόποι φαίνεται επίσης ότι υπερτίμησαν το ποσοστό των Δημοκρατικών στις επιστολικές ψήφους, οι οποίες εξακολουθούν να καταμετρώνται σε τρεις κρίσιμες πολιτείες.

Δύο κίνδυνοι για την ίδια την αμερικανική δημοκρατία

Η Αμερική αντιμετωπίζει τώρα δύο κινδύνους. Ο ένας είναι η ανάμιξη των δικαστηρίων στην έκβαση του αποτελέσματος.

Ο Τραμπ, που πήγε πολύ καλύτερα στους ψηφοφόρους οι οποίοι ψήφισαν την Τρίτη, προηγούνταν αρχικά και στις τρεις πολιτείες της «Ζώνης της Σκουριάς», άρχισε να υποχωρεί όμως όταν ξεκίνησε η καταμέτρηση των επιστολικών ψήφων. Είναι το φαινόμενο που ονομάστηκε «κόκκινος αντικατοπτρισμός».

Ο άλλος κίνδυνος είναι να αμφισβητηθεί η νομιμότητα ολόκληρου του συστήματος. Αν ο Τραμπ κερδίσει το σώμα των εκλεκτόρων, θα είναι η δεύτερη φορά που το κάνει έχοντας χάσει στη λαϊκή ψήφο και η τρίτη φορά που θα συμβεί αυτό με έναν Ρεπουμπλικανό αυτόν τον αιώνα. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ο Μπάιντεν θα είχε ανακηρυχθεί ήδη νικητής.