Υπερβολική χαρακτηρίζει την οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδας ο διάσημος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο του στους New York Times.
“Ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής κρίσης;” διερωτάται. Το να εξαναγκάζεις την Ελλάδα να έχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα θα επιβάλει ένα «υπερβολικό φορτίο» πάνω και πέρα από το κόστος των πλεονασμάτων καθαυτών, σημειώνει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
«Η Ελλάδα μέσα από απίστευτες θυσίες, έχει καταφέρει να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό. Ένα πλεόνασμα χωρίς τους τόκους παρά την ύφεση στην οικονομία.
Αυτό το πλεόνασμα θα μπορούσε να συμβάλλει θετικά αν ήταν 1,5% του ΑΕΠ.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να επιστρέψει στα πρωτογενή ελλείμματα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αλλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιηθεί το πλεόνασμα στο 1,5% σε σχέση με το 4,5% που ζητάει η Τρόικα και το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα.
Μπορεί να νομίζετε ότι αυτό το 3% του ΑΕΠ δεν είναι μεγάλη υπόθεση (προσπαθήστε όμως να βρείτε 500 δισ. δολάρια το χρόνο σε περικοπές δαπανών στις ΗΠΑ). Στη μακροοικονομία όμως, είναι μεγαλύτερο από ότι φαίνεται. Μοιάζει πολύ με τις αποζημιώσεις που προσπάθησαν να αποσπάσουν οι Σύμμαχοι από τη Γερμανία μετά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο- αν και για διαφορετικούς λόγους. Το να αναγκάσεις την Ελλάδα να έχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα σε αυτό το σημείο θα επιβάλλει ένα «υπέρμετρη επιβάρυνση» για την οικονομία της χώρας πέρα και πάνω από το άμεσο κόστος των ίδιων των πλεονασμάτων» υπογραμμίζει.
Στη συνέχεια μάλιστα παραθέτει στο άρθρο του και ένα πίνακα στον οποίο απεικονίζεται η διαφορά ανάμεσα στις εκτιμήσεις -με βάση την αρχική συμφωνία του 2010- για το ελληνικό ΑΕΠ και στο πραγματικά αποτελέσματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τεράστια διαφορά των αριθμών «αντανακλά τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας, τις οποίες το ΔΝΤ παραδέχεται ότι υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό», τονίζει.
