Impasse

Όχι σε παράταση του προγράμματος, ναι σε ενδιάμεση συμφωνία-γέφυρα – αυτό ήταν το κεντρικό μήνυμα των χθεσινών προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής. Το πρόβλημα βέβαια είναι, ότι οι εταίροι μας έχουν ήδη απορρίψει την αίτηση της ελληνικής πλευράς για μια τέτοιου είδους συμφωνία. Είναι κι αυτοί βλέπετε ανυποχώρητοι στις θέσεις τους. Πού βρισκόμαστε λοιπόν; Σε μια πολύ δύσκολη καμπή για τη χώρα, η οποία γεννά την εξής, επιτακτική, ερώτηση: Πού το πάει ο Αλέξης Τσίπρας;

Για μένα, μετά και τις προγραμματικές δηλώσεις – στις οποίες ξεκαθάρισε επίσης πως δεν θα παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις – τα ενδεχόμενα είναι δύο. Το ένα σενάριο έχει πρωταγωνιστή έναν Αλέξη Τσίπρα ο οποίος εννοεί όλα όσα λέει, είναι έτοιμος να τραβήξει τη διαπραγμάτευση στα άκρα, ακόμη κι αν το κόστος της αποτυχίας της είναι να βρεθεί η χώρα εκτός ευρώ. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να λέει δημοσίως, έχει αποφασίσει πως μια ενδεχόμενη έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη είναι πολιτικά διαχειρίσιμη για τον ίδιο, οπότε πάει στη διαπραγμάτευση με το Plan B αυτό έτοιμο στην τσέπη του.

Δεν έγινε όμως πρωθυπουργός με την εντολή αυτή, αλλά με το 80% του ελληνικού λαού να θέλει να μείνει εντός ευρωζώνης.

Κάτι που μας οδηγεί στο δεύτερο σενάριο, μια στρατηγική ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου, η οποίο όμως εύχομαι να περιγράφει την πραγματικότητα καλύτερα από την πρώτη. Εδώ, ο Αλέξης Τσίπρας σπρώχνει τα πράγματα στα άκρα, με σκοπό να βρει την πολιτική κάλυψη που θα χρειαστεί για να κάνει την περίφημη κωλοτούμπα. Σκέφτεται έτσι να ακολουθήσει τη μέθοδο Αναστασιάδη: όπως και στην περίπτωση της Κύπρου, να βρεθεί η χώρα απέναντι σε ένα ατύχημα (στην περίπτωσή μας πιθανώς να είναι η συνολική παύση παροχής ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες) και μέσα στο αλαλούμ που θα μεσολαβήσει να αναγκαστεί “για το καλό της πατρίδας” να βάλει νερό στο κρασί του, με τις ευχές πια και του πληθυσμού που προηγουμένως τον αποθέωνε για τη σκληρή και άτεγκτή του στάση.

Άλλη λογική στις κινήσεις της νέας κυβέρνησης ομολογώ πως δεν βλέπω. Εσείς;