Κόντεψα να μείνω στην ίδια τάξη από τις απουσίες. Την κοπάνησα από το Γυμνάσιο και παρακολουθούσα με κομμένη την ανάσα τα γυρίσματα του «Θίασου» στο κάστρο της Αγίας Μαύρας, στη Λευκάδα.
Εγινα «ουρά» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εβλεπα τους κομπάρσους – μέλη του παράνομου τότε ΚΚΕ οι περισσότεροι – να εκτελούν με ακρίβεια τις εντολές του νεαρού σκηνοθέτη.
Στην πρώτη γραμμή, ο μπαρμπα-Σπύρος ο Σταματέλος. Ενας λεβαντάνθρωπος από τους Τσουκαλάδες – τη «μικρή Μόσχα» όπως έλεγαν το χωριό οι ντόπιοι. Ηταν ο «σύνδεσμος» του Αγγελόπουλου στο νησί που είχε την οδηγία από το Κόμμα να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις να γυριστεί η ταινία.
Ο μπαρμπα-Σπύρος είχε χρυσή καρδιά. Φιλοξενούσε στο σπίτι του τον σκηνοθέτη και κάθε βράδυ δίπλα στο τζάκι τού αφηγούνταν την καρμική σχέση του με τα μελίσσια. Ο Αγγελόπουλος άκουγε σιωπηλός και κάθε τόσο του έλεγε: «Πες κι άλλα…».
Λίγα χρόνια μετά, η ιστορία του μελισσοκόμου από τη Λευκάδα έκανε τον γύρο του κόσμου με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι να υποδύεται το μπαρμπα-Σπύρο.
– Οταν με κάλεσε, παιδί μου, να δω την ταινία στην πρεμιέρα έβαλα τα κλάματα. Ηταν η ζωή μου. Δεν έπρεπε όμως να βάλει εκείνη την ερωτική σκηνή με τη Νάντια Μουρούζη. Είναι και όμορφη πανάθεμά την. Θύμωσε πολύ η γριά μου. Δεν μου μιλούσε για καιρό. Επρεπε να με ρωτήσει ο Θόδωρος. Εκανε όμως πάντα του κεφαλιού του.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” στις 01/02/12