Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος στο PolitisOnline: Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητα. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας

Υπήρξε αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο των ημερών. Οι κραδασμοί στις σχέσεις κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, μετά την τοποθέτηση του Αναπληρωτή Υπουργού Παύλου Πολάκη, με βολές προς τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο για τον διορισμό του δεύτερου στο ΕΣΥ, άνοιξε ένα τεράστιο κεφάλαιο συζήτησης περί ίσως ευκαιριών αλλά και θέσπισης ορίων στο δημόσιο (διά)λογο.

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος όμως δεν αποτελεί απλά το “πρόσωπο των ημερών”. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του για τις Ευρωεκλογές με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το όνομά του ξεχώρισε. Ίσως γιατί η ευγενική φύση ενός ανθρώπου, καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι, που όλοι μας γνωρίσαμε πριν από μία 20ετία ως σημαιοφόρο στην παρέλαση της εθνικής επετείου,  δεν ήταν ταιριαστή με το life and style της πολιτικής, ίσως, πάλι, γιατί κανείς δεν περίμενε ότι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει μια τόσο δύσκολη καθημερινότητα, θα μπορούσε να κινητροδοτήσει ψυχή τε και σώματι  την προεκλογική του καμπάνια. Ίσως τέλος, γιατί κάποιοι θεώρησαν λανθασμένη την επιλογή συμπόρευσής του με το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Mέσα από την παρούσα συνέντευξη στο PolitisOnline και την Αθηνά Κοροβέση, o Στέλιος Κυμπουρόπουλος, τοποθετείται επί όλων των παραπάνω ζητημάτων, έχοντας ως βάση το τρίπτυχο “Άνθρωπος – Κοινωνία – Ευρώπη“. Εκείνες δηλαδή τις λέξεις που έχει επιλέξει και για σύνθημα του προεκλογικού του αγώνα. Θα ήταν επομένως άδικο να επικεντρωθούμε μόνο στο γεγονός που τον κατέστησε “πρόσωπο των ημερών”, καθότι οι απαντήσεις του Στέλιου αποτελούν από μόνες τους “μαθήματα ζωής”.

Η ανθρωποκεντρική διάσταση του αγώνα του είναι εμφανής σε κάθε του φράση και η συζήτηση μαζί του αποτελεί μία τονωτική “ένεση” ροπής για δημιουργικότητα και ανανέωση. Με παντοτινό σύμμαχο την πίστη στο εαυτό μας και στη συνεχή διεκδίκηση.

Το ρήμα “διεκδικώ” βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στην ιδιοσυγκρασία του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ο οποίος μας αποκαλύπτει τι δεν θα σταματήσει ποτέ να διεκδικεί. Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που μας παραχωρεί, μας μιλάει για την Ελλάδα, την Ευρώπη. Για την Κοινωνία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και για την πλατφόρμα του, τον οργανισμό “i-living“. Για τον σχολικό εκφοβισμό, το σύστημα Υγείας και για τον Στίβεν Χόκινγκ. Για την υποψηφιότητά του και για την “Συμφωνία Αλήθειας” του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και φυσικά, για την Ευρώπη. Εκείνη την οποία οραματίζεται και για την οποία θέτει τον εαυτό του στην κρίση των συμπολιτών του.

Αθηνά Κοροβέση: Άνθρωπος – Κοινωνία – Ευρώπη. Η ανθρωποκεντρική διάσταση του αγώνα που δίνετε διαφαίνεται ευθύς αμέσως από τη σειρά των λέξεων που έχετε επιλέξει για το “σύνθημά” σας. Αν σας ζητούσα να μου απαριθμήσετε με προτεραιότητα τα ζητήματα που θα θέτατε την επαύριον μιας νικηφόρας για εσάς έκβασης των Ευρωεκλογών, ποια θα ήταν αυτά;

Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Θα ξεκινήσω από τους νέους. Πρέπει να επιστρέψουν οι νέοι πίσω στην Ελλάδα. Οι νέοι που έχουν φύγει για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο και οι οποίοι προσπάθησαν να βρουν τις ευκαιρίες οι οποίες θα τους βοηθούσαν στην επιστημονική, αλλά και οικονομική εξέλιξη τους. Να επιστρέψουν και να συναντήσουν εκείνους τους νέους που έμειναν στην Ελλάδα, οι οποίοι προσπάθησαν να κρατήσουν αυτήν την χώρα όρθια και μαζί να δημιουργήσουν το μέλλον της χώρας μας.

Επόμενος στόχος είναι γενικότερα οι ευπαθείς ομάδες. Είναι πολλές με διαφορετικές διαστάσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, και χρειάζεται να ενσωματωθούν για να αναδείξουν εκείνα τα χαρακτηριστικά τους με τα οποία θα εμπλουτίσουν τον πολιτισμό της Ευρώπης και της Ελλάδας και θα καταστήσουν την Κοινωνία μας δικαιότερη.

Τρίτη προτεραιότητα είναι η Παιδεία. Η Παιδεία που πρέπει να διαχωριστεί από την εκπαίδευση. Να σταματήσουμε δηλαδή απλά να μιλάμε για μια στείρα γνώση, και να εστιάσουμε σε εκείνα τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν ανθρώπους. Που μας φέρνουν κοντά τον έναν με τον άλλο, καθιστώντας την Κοινωνία μας, ως ένα λειτουργικό και αρμονικό σύνολο για όλους.

Αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσουμε μια περισσότερο κοινωνική Ευρώπη. Εκείνη την Ευρώπη, στις αρχές της οποίας βασίστηκε το αρχικό ευρωπαϊκό ενωσιακό ιδεώδες  και δομήθηκε αργότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς όμως με το πέρασμα των χρόνων επικεντρωθήκαμε περισσότερο στην Οικονομική Ένωση. Αυτό πρέπει να αλλάξει  πρέπει να στραφούμε στην δημιουργία της Ένωσης των πολιτών.

Αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσουμε μια περισσότερο κοινωνική Ευρώπη. Να στραφούμε στην δημιουργία της Ένωσης των πολιτών.

Α. Κ.: Με βάση όλα τα παραπάνω, σε εθνικό επίπεδο πού πιστεύετε ότι πάσχουμε κυρίως; Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα;

Σ.Κ.: Η πολυνομία, η γραφειοκρατία, η απουσία ή μη εκμετάλλευση της τεχνολογίας στο δημόσιο τομέα και η Παιδεία. Αυτές οι παθογένειες πρέπει να εκλείψουν ώστε να δημιουργήσουμε καλύτερες και στερεότερες βάσεις και επιτέλους να αποκτήσουμε μία προοπτική και μία στρατηγική για να ξέρουμε που βαδίζουμε έτσι ώστε να μειωθεί η αβεβαιότητα που νιώθουμε.

Α.Κ.: “Ανεξάρτητη διαβίωση”. Τι σημαίνει πρακτικά;

Σ.Κ.: Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι μία φιλοσοφία, ένα κίνημα που έχει βέβαια και πρακτικότητα. Όχι δυστυχώς ακόμα στην Ελλάδα αλλά σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για ένα κίνημα που δηλώνει ότι τα άτομα με αναπηρία δεν θέλουν να ζουν αποκομμένα, αποκλεισμένα αλλά ως κομμάτι της κοινωνίας. Θέλουν να λειτουργούν με τα όργανα και τις υπηρεσίες αυτής της κοινωνίας. Άρα, όταν λέμε «ανεξάρτητη» σημαίνει ότι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, να συμμετέχουμε στην πλήρη λειτουργία της κοινωνίας. Και αυτό επιτυγχάνεται με την αναδόμηση του φυσικού περιβάλλοντος, του τεχνητού περιβάλλοντος, αλλά και με την ύπαρξη του προσωπικού βοηθού. Αυτήν την στιγμή η κυρία που βρίσκεται μαζί μας είναι ο προσωπικός μου βοηθός. Είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος με στηρίζει για να πιω την πορτοκαλάδα μου, για να μετακινηθώ, για να κάνω τις υποχρεώσεις μου που χρειάζονται αυτήν την περίοδο. Ο προσωπικός βοηθός είναι βασικό κλειδί για την ανεξαρτητοποίησή μου και για την εφαρμογή των επιλογών μου και των θέλω μου.

Δεν υπάρχει ούτε νομοθεσία, ούτε οποιαδήποτε άλλου είδους αναγνώριση σχετική με το επάγγελμα του προσωπικού βοηθού στην Ελλάδα.

Α.Κ.: Η πλατφόρμα σας, το i-living, πώς δημιουργήθηκε; Έχει επιτύχει τους σκοπούς της;

Σ.Κ.: Ο i-living, ο πρώτος οργανισμός ανεξάρτητης διαβίωσης στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε το 2014. Σκοπός είναι, αρχικά, η διάδοση της έννοιας της ανεξάρτητης διαβίωσης, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Και μάλιστα,  σε κοινωνικό επίπεδο και σε ανθρώπους με αναπηρία, που πολλές φορές δεν το γνωρίζουν, αλλά και σε ανθρώπους χωρίς αναπηρία, για να καταλάβουν το πόσο σημαντική είναι η έννοια του προσωπικού βοηθού για όλους εμάς με αναπηρία. Αλλά και για την κοινωνία γενικότερα, γιατί εγώ όταν έχω προσωπικούς βοηθούς προσφέρω θέσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι προσφέρω φορολογία, τόσο εγώ όσο και ο άνθρωπος που εργάζεται για μένα.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι για τον προσωπικό βοηθό στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε νομοθεσία, ούτε οποιαδήποτε άλλου είδους αναγνώριση σχετική με το επάγγελμα. Αυτό που θέλουμε είναι να περιβληθεί με τα χαρακτηριστικά μίας δημόσιας παροχής, ώστε η αμοιβή τους να καταβάλλεται από το κράτος. Όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που εφαρμόζεται.

Α.Κ.: Έχει ποτέ χρειαστεί να έχετε δύο προσωπικούς βοηθούς;

Σ.Κ.: Βεβαίως. Οι προσωπικοί βοηθοί κατά κύριο λόγο είναι οι γονείς μου. Αυτό όμως είναι μη λειτουργικό. Δεν βοηθάει. Γιατί αυτό που ζητάω είναι να έχω τον έλεγχο των επιλογών μου. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολο. Και δεν είναι βοηθητικό γιατί η οικογένεια έχει τα δικά της θέλω. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, μπορεί μερικές φορές να μην μπορούν, να μην έχουν την διάθεση. Εγώ θέλω να λειτουργώ και να δρω όπως ο καθένας.

Α.Κ.: Από την Ελλάδα απογοητευτήκατε ποτέ; Σκεφτήκατε ότι αν είχατε γεννηθεί σε άλλη χώρα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για εσάς;

Σ.Κ.: Ναι, το έχω σκεφτεί πολλές φορέα αυτό.

Α.Κ.: Έχετε συγκεκριμένη χώρα ως παράδειγμα προς μίμηση;

Σ.Κ.: Nαι, την Σουηδία. Θα ήθελα να είχα γεννηθεί στη Σουηδία. Αλλά για τα πρακτικά της θέματα. Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ που είμαι Έλληνας και έχω γεννηθεί στην Ελλάδα. Είμαστε εδώ και μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να προσπαθήσω να αλλάξω τα κακώς κείμενα. Θέλω να το προσπαθήσω. Για αυτό και σήμερα θέτω τον εαυτό μου στην κρίση των συμπολιτών μου, για το εάν αξίζω ή όχι να είμαι αύριο ευρωβουλευτής.

Α. Κ.: Θα επικαλεστώ σε αυτό το σημείο την ιδιότητά σας ως ψυχίατρος, για να περάσω στη δεύτερη λέξη του τρίπτυχου, την «Κοινωνία».  Ποια θεωρείτε τα εγγενή μειονεκτήματα που έχουμε ως κοινωνία; Σε συνέχεια και της παραπάνω ερώτησης, η ελληνική κοινωνία σας έχει απογοητεύσει;

Σ.Κ.: Κάθε κοινωνία έχει τα καλά της και τα κακά της. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις ως σύνολο. Αυτό που θα ήθελα, αν μπορούσε, να αλλάξει, είναι το νόημα αυτής της παροιμίας που πολλές φορές ακούγεται, το «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα». Δηλαδή,  κοιτάμε το τι κάνει ο άλλος, πώς λειτουργεί ο άλλος και γινόμαστε ζηλόφθονοι, αντί να κοιτάμε πως εμείς, με τα δικά μας μέσα, θα βελτιωθούμε και θα πάμε μπροστά. Πιστεύω ότι είναι ένα στοιχείο, που μέσω της Παιδείας, μπορεί να αλλάξει. Για να καταλάβουμε ότι η ατομικότητα, όπως και η ελευθερία, είναι πολύ βασικά πράγματα.

Τώρα, αν με έχει απογοητεύσει δεν μπορώ να το πω. Υπάρχουν στοιχεία που με στεναχωρούν και στοιχεία που τα απολαμβάνω. Είναι ένα μείγμα. Δεν μπορείς να το ελέγξεις.

Α.Κ.: Μπούλινγκ έχετε δεχτεί; Σε κάθε περίπτωση, πώς μπορεί να απαλλαχθεί μία κοινωνία από τις εξάρσεις εκφοβισμού; Kαι μιλώ κατά βάση για τον σχολικό εκφοβισμό.

Σ.Κ.: Είχα την χαρά και την ευτυχία να ζήσω τα μαθητικά μου χρόνια σε ένα πολύ όμορφο και λειτουργικό σχολικό περιβάλλον. Οι σχέσεις μου με τους συμμαθητές μου ήταν απόλυτα φιλικές, συνεργατικές και έζησα την πλήρη διαδικασία της σχολικής, μαθητικής μου ύπαρξης.

Από εκεί και πέρα το μπούλινγκ είναι μία πραγματικότητα. Συμβαίνει, το έχουμε δει με θανατηφόρα αποτελέσματα να εκτελείται, να υπάρχει, και αυτό είναι στενάχωρο. Όσο οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι οικογένειες αγκαλιάζουν τα παιδιά και έρχονται πιο κοντά σε αυτά, και εξηγούν την διαφορετικότητα, τόσο το φαινόμενο του μπούλινγκ θα μειώνεται. Όσο μέσα από την Παιδεία αναπτύσσονται οι σχέσεις, η αλληλοκατανόηση, η ελευθερία, η συνεργατικότητα, και το πόσο σημαντική είναι για την προώθηση της κοινωνίας η διαφορετικότητα, τόσο θα μειώνεται το μπούλινγκ.

Κοιτώντας το χθες, πρέπει να ρίξουμε τη ματιά μας στο μέλλον. Στο σήμερα και στο αύριο. Για να μην ξαναβρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις. 

Α.Κ.:  Σε πρόσφατη ομιλία σας είπατε ότι “έχουμε χτίσει την Ελλάδα μας πάνω σε αντιξοότητες και της έχουμε δώσει όλα τα αρνητικά”. Η τοποθέτησή σας αυτή αφορά μία συλλογική κουλτούρα ή είναι προϊόν πολιτικών επιλογών; Στην δεύτερη περίπτωση, δεν καταλογίζετε μερίδιο ευθύνης και στο κόμμα με το οποίο θέτετε υποψηφιότητα;

Σ.Κ.: Θεωρώ ότι είναι μία κοινωνική διαδικασία. Έχουμε μάθει να μεμψιμοιρούμε σε μεγάλο βαθμό, όπως επίσης και να έχουμε μία «ωχαδερφιστική» διάθεση. Άρα λοιπόν, έχουμε περάσει δύσκολα, έχουμε περάσει συγκρούσεις, και αυτό θεωρώ ότι μας έχει επιβαρύνει στο να θεωρούμε ότι πάντα φταίει το παρελθόν μας. Ερχόμενοι λοιπόν στο πολιτικό επίπεδο, κάποια στιγμή μέσα στην πορεία της κοινωνίας έπρεπε να παρθούν αποφάσεις. Σίγουρα, όλες οι αποφάσεις δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα. Οι οργανισμοί και τα κόμματα που λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις φέρουν και την πολιτική ευθύνη γι’ αυτό που πράττουν. Το θέμα είναι ότι, κοιτώντας το χθες, και για να μην ξαναβρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις, πρέπει να ρίξουμε τη ματιά μας στο μέλλον. Στο σήμερα και στο αύριο. Βρίσκομαι εδώ, γιατί θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Και πάνω από όλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να θέσει και να υλοποιήσει αυτήν την στρατηγική και το πλάνο που έχει για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Θέλω να αποκτήσουμε ένα Σύστημα Υγείας που θα είναι εύκολα, γρήγορα και αξιοπρεπώς προσβάσιμο στους συμπολίτες μας.

Α.Κ.:  Στην Υγεία, τί θα θέλατε να δείτε να αλλάζει πρωτίστως; Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι είστε γιατρός του ΕΣΥ και επιμελητής στο Γενικό Νοσοκομείο “Αττικόν”.

Σ.Κ.: Θέλω να αποκτήσουμε ένα Σύστημα Υγείας που θα είναι εύκολα, γρήγορα και αξιοπρεπώς προσβάσιμο στους συμπολίτες μας. Δεν μπορώ ένα Σύστημα Υγείας που και σε εξαναγκάζει να θες να φύγεις από το νοσοκομείο ακόμα και αν το έχεις ανάγκη. Θέλω ένα Σύστημα Υγείας στο οποίο, όταν οι συμπολίτες μας  ψάχνουν κάποιο εξωτερικό ιατρείο για να εξυπηρετηθούν, να έχουν άμεση, γρήγορη πρόσβαση. Μέσα στον επόμενο μήνα να μπορούν να δουν τον γιατρό που επιλέγουν και επιθυμούν να τους εξετάσει. Θέλω ένα Σύστημα Υγείας όπου οι συμπολίτες μας θα ξέρουν ότι όταν ζητάνε από την δημόσια Υγεία υποστήριξη, θα έχουν την πλήρη και ολοκληρωμένη βοήθεια και θεραπεία για την υγεία τους. Χωρίς να πρέπει να ανησυχούν για το ότι έχουν υποχρέωση απέναντι στον γιατρό.

Α.Κ.: Όταν αναφέρεστε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, μιλάτε για την “Συμφωνία Αλήθειας” του στην οποία πιστεύετε. Παν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν κάποια άρθρα εντός εισαγωγικών αυτής της συμφωνίας, ποια ήταν εκείνα που σας έπεισαν ώστε να λάβετε την απόφαση να παλέψετε για μία θέση στο Ευρωκοινοβούλιο με τη ΝΔ;

Σ.Κ.: Εγώ θα πω αυτό το οποίο βλέπω στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι ένας νέος άνθρωπος ο οποίος έχει βάσεις, καλλιέργεια και θέλει να πάει μπροστά την Ελλάδα μας. Και θεωρώ ότι αυτό το απέδειξε από τα πρώτα βήματα, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Πήγε σε άλλα γραφεία για να  μειώσει τα έξοδα, άρχισε να κάνει περικοπές εντός του κόμματος και άρχισε να πληρώνει τα δάνεια που είχε χρεωθεί η ΝΔ. Αν αυτά τα βήματα ξεκινούν από το κόμμα μας, τη ΝΔ, τότε είμαι σίγουρος ότι μπορεί και θέλει να το κάνει και για την Ελλάδα μας.

Α.Κ.: Στον αγώνα σας αυτόν, πώς αντιμετωπίζετε τα αρνητικά σχόλια που ενδεχομένως υπάρχουν και μιλούν για μία λάθος επιλογή από πλευράς σας να πορευτείτε με τη ΝΔ;

Σ.Κ.: Έκανα μία επιλογή. Ο κόσμος θα κρίνει, θα αξιολογήσει και θα εμπιστευτεί εμένα και τη ΝΔ εάν θεωρεί ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και αν πιστεύει πως αυτή η επιλογή που έκανα και πίστεψα είναι ορθή.

Α.Κ.: Οι νέοι στη χώρα μας θεωρείτε ότι μπορούν να πιστεύουν στην ύπαρξη αξιοκρατίας; Η δική σας ιστορία μάλλον είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα για μία θετική απάντηση στο ερώτημα. Εσείς ωστόσο δηλώνετε ότι μαζί με τη Δημοκρατία, αυτά τα δύο έχουν καταρρεύσει παγκοσμίως.

Σ.Κ.: Εγώ αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν και ότι το πώς βλέπουμε μία κατάσταση εξαρτάται από το πρόσωπο. Εξαρτάται από τις επιλογές που κάνουμε και από την εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα πρόσωπα. Εγώ από πλευράς μου θέλω να κάνω το καλύτερο. Το έχω δείξει και ξέρω από τη ζωή μου ότι όταν θέλω να κάνω τις αλλαγές, όταν θέλω να κάνω κάτι καλύτερο από αυτό που βρίσκω, τα καταφέρνω. Με αυτήν την θέληση κατέβηκα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν επαναπαύεται. Θέλω να κάνω και να προσφέρω το καλύτερο όπου κι αν βρίσκομαι.

Το ότι είμαι υποψήφιος με τη ΝΔ, είναι μία επιλογή την οποία έκανα ευσυνείδητα γιατί βρισκόμαστε στο σήμερα. Είμαι εδώ και θα στηρίξω την επιλογή μου γιατί την έλαβα από καρδιάς.

Α.Κ.: Η πολιτική μήπως είναι τελικά “μικρόβιο”; Και σας ρωτώ αφορμώμενη από την προσπάθεια που είχατε κάνει στις προηγούμενες Ευρωεκλογές με το κόμμα των Πρασίνων, κάτι ίσως που δεν θυμούνται πολλοί.

Σ.Κ.: Αυτό που θα πω, και είναι η αλήθεια μου, είναι ότι έχω κάποιες αρχές και αξίες. Το ότι ήμουν υποψήφιος με το κόμμα Πράσινοι – Αλληλεγγύη δεν διαφοροποιεί τη σημερινή μου θέση. Η οικολογία είναι ένας τρόπος σκέψης, ένας τρόπος λειτουργίας και ένας τρόπος τον οποίο μπορούμε να εφαρμόσουμε όπου και να βρισκόμαστε. Το ότι σήμερα είμαι με τη ΝΔ, είναι μία επιλογή την οποία έκανα ευσυνείδητα γιατί βρισκόμαστε στο σήμερα. Είμαι εδώ και θα στηρίξω την επιλογή μου γιατί ήταν ευσυνείδητη και την έλαβα από καρδιάς.

Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητα. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας.

Α.Κ.: “Δεν επαναπαύομαι, ΔΙΕΚΔΙΚΩ!” δηλώνατε το 2014. Ποιο είναι αυτό το οποίο ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν θα σταματήσει να διεκδικεί ποτέ στη ζωή του;

Σ.Κ.: Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ το να βλέπω τις καλές πρακτικές και να θέλω να τις εφαρμόζω. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ την  ποιότητα ζωής στους ανθρώπους, την ποιότητα ζωής στα άτομα με αναπηρία, την ποιότητα εφαρμογής στην Υγεία. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητά. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας.

Στους δικούς μου σταθμούς ήταν σίγουρα η οικογένειά μου.

Α.Κ.: Θα επικαλεστώ κάτι που έχετε επίσης πει,  ότι “κάθε άνθρωπος που έχει την ζωή που έχει, την έχει γιατί υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στην ζωή του, κάποια τυχαία γεγονότα, κάποιες διευκολύνσεις που κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε”. Οι δικοί σας σταθμοί ποιοι ήταν;

Σ.Κ.: Στους δικούς μου σταθμούς ήταν σίγουρα η οικογένειά μου. Αυτή η υπέροχη οικογένεια, που είναι κοντά μου σε κάθε μου επιλογή και σε κάθε μου ανάγκη. Άλλος μου σταθμός ήταν στο σχολείο στο οποίο μαθήτευσα. Είχα μία εξαίρετη καθηγήτρια, την Ιωάννα Μακρή. Ήταν εκείνη που πίστεψε σε μένα και είδε ότι μπορεί η νομοθεσία να μην το επιτρέπει, αλλά αφού το δικαιούμαι ως πρώτος μαθητής, πρέπει να διεκδικήσω και να σηκώσω την ελληνική σημαία το 1999. Μετά, η είσοδός μου στην Ιατρική, οι επιστημονικές αλλαγές και πρόοδοι που έκανα και το ότι είμαι σήμερα ψυχίατρος σε έναν πολύ όμορφο χώρο.

Θέλω να δημιουργήσω κάτι ωραίο και όμορφο για την Ελλάδα, για τον τόπο μου, για την Ευρώπη μας.  

Α.Κ.: Πολλοί σας συνδέουν με τον Στίβεν Χόκινγκ. Πώς νιώθετε ακούγοντάς κάτι τέτοιο;

Σ.Κ.: Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος θέλω να συγκρίνομαι με άλλους ανθρώπους. Ούτε εγώ θέλω να συγκρίνομαι, ούτε και άλλοι να συγκρίνονται μαζί μου, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Οπότε, με αυτές τις σκέψεις, εγώ, είμαι ο Στέλιος και αυτός ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ζούσε σε μία χώρα που επέτρεπε πιο εύκολα την διαφορετικότητα, τη δεχόταν. Άρα λοιπόν, εγώ θέλω να μου επιτρέψει το Σύστημα Υγείας, η Κοινωνία μου, η καθημερινότητά μου να δημιουργήσω κάτι καλό όπως δημιούργησε ο Χόκινγκ για την ανθρωπότητα. Θέλω να δημιουργήσω κάτι ωραίο και όμορφο για την Ελλάδα, για τον τόπο μου, για την Ευρώπη μας.

Χειροκροτώ τους ανθρώπους που νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και το έχουν δείξει με το έργο τους. 

Α.Κ.: Μου απαντάτε εν μέρει και στο ακόλουθο ερώτημα που ήθελα να σας κάνω, για το εάν υπάρχουν προσωπικότητες που λειτούργησαν ως πρότυπά σας.

Σ.Κ.: Μου αρέσει να βρίσκω ανθρώπους οι οποίοι νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και το έχουν δείξει με το έργο τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους χειροκροτώ. Με την έννοια προτύπου όμως δεν έμαθα να λειτουργώ. Όχι ότι δεν υπάρχουν για πολλούς ανθρώπους πρότυπα, μην παρεξηγηθώ. Για μένα δεν λειτουργεί έτσι.

Το σπίτι μας ήταν, είναι και θα είναι η Ευρώπη.

Α.Κ.: Θα επικαλεστώ σε αυτό το σημείο την τρίτη λέξη του τρίπτυχου, “Ευρώπη”. Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία έρχεται αντιμέτωπο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα το 2019;

Σ.Κ.: Το να καταλάβουμε όλοι οι Ευρωπαίοι, ότι η εθνική με την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα είναι κοινές. Είναι μία ταυτότητα η οποία μας οδηγεί στην πρόοδο, σε μια διαδικασία η οποία μπορεί να μας προσφέρει ασφάλεια, μέλλον, προοπτική και οδηγήσει στην καινοτομία. Για μένα αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι Ευρώπη μας προσφέρει την διαδικασία της ένωσης. Θεωρώ ότι το σπίτι μας ήταν, είναι και θα είναι η Ευρώπη. Πρέπει όμως εδώ να πούμε και να μην ξεχνάμε ότι δεν έχουμε φτάσει στο τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει και μπορούν να γίνουν πολλά βήματα για να την κάνουμε ακόμα καλύτερη. Αν απαντάμε «δεν μας φτάνει» στο ερώτημα εάν είναι η Ευρώπη που θέλουμε, τότε πρέπει να βρούμε την Ευρώπη που θέλουμε στο σήμερα και στο αύριο.

Α.Κ.: Κύριε Κυμπουρόπουλε, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για τα όσα εξέφρασε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης για το πρόσωπό σας.

Σ.Κ.: Με εξέπληξε δυσάρεστα και με στεναχώρησε ακόμα περισσότερο που τον κάλυψε πολιτικά ο πρωθυπουργός. Δεν αντιλαμβάνομαι τους λόγους για αυτήν την επίθεση ούτε τους λόγους της πολιτικής κάλυψης, ίσως γιατί δεν γνωρίζω από πολιτικούς σχεδιασμούς. Πάντως η επίθεση αυτή δεν με επηρέασε. Παραμένω στην διαδικασία αυτή γιατί έχω όνειρα και στόχους. Δεν θα εισέλθω σε προσωπικές πολιτικές αντιπαραθέσεις και δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας. 

Α.Κ.: H πρόταση δυσπιστίας κατά του Π. Πολάκη που ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης, σας βρίσκει σύμφωνο;

Σ.Κ.: Δεν γνωρίζω ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα αυτής της πρότασης δυσπιστίας και επίσης δεν θα σχολιάσω την απόφαση του Κ. Μητσοτάκη για να ενεργοποιήσει αυτήν την κοινοβουλευτική διαδικασία, καθώς δεν έχω κοινοβουλευτική εμπειρία. Σε προσωπικό πάντως επίπεδο τόσο η στάση του Κ. Μητσοτάκη όσο και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων μου προσέφερε ικανοποίηση γιατί μου έδειξε πως για τους περισσότερους υπάρχουν κάποια όρια ευπρέπειας τα οποία είναι διατεθειμένοι να τα υπερασπιστούν.  

Α.Κ.: Kύριε Κυμπουρόπουλε, σας ευχαριστώ θερμά.