Ρώτησα διακεκριμένη συνάδελφό μου, η οποία ειδικεύεται στο ρεπορτάζ της Αριστεράς, γιατί ο Τσίπρας θέλησε με τον ανασχηματισμό να διατηρήσει τις παραλυτικές ισορροπίες που υπάρχουν στην κυβέρνησή του. Γιατί υπήρξε, καταρχάς, υποχωρητικός απέναντι στον ιστορικό ΣΥΡΙΖΑ και του εκχώρησε το κόμμα. Γιατί έδωσε επιπλέον χαρτοφυλάκια στους Ανεξάρτητους Ελληνες, με τους οποίους υποτίθεται πως είναι ψυχραμένος μετά τις απειλές Καμμένου για ανατροπή της κυβέρνησης.
Η απάντησή της ομολογώ ότι με αιφνιδίασε. Πέραν των κλασικών απαντήσεων πως τους θέλει όλους συνυπεύθυνους, υπάρχει κάτι ακόμη: Τους θέλει ενωμένους για να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί, ενιαία, τη θύελλα που θα έρθει. Τη θύελλα της σκανδαλολογίας. Το Μαξίμου θα θελήσει να παίξει τα ρέστα του στην τελική ευθεία των εκλογών, γι’ αυτό περιμένει με αδημονία τα ευρήματα της δικαστικής έρευνας για τη Νοvartis, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τα δάνεια των κομμάτων κ.ά. Τα σκάνδαλα είναι το το έσχατο καταφύγιό του για να περιορίσει την ήττα του. Από τον προηγούμενο γύρο της σκανδαλολογίας στο Κοινοβούλιο ο Τσίπρας έμαθε καλά δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι πως ο ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ, μέρος του οποίου έχει εκλεκτικές συγγένειες με την παλαιά διαπλοκή, είναι διστακτικός στο να συγκρουστεί με τη Ν.Δ. για τα όποια σκάνδαλα. Οι υποθέσεις δεν διερευνήθηκαν από το Κοινοβούλιο, διότι ο ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκε νέο βρόμικο 1989. Μη τυχόν κατηγορηθεί ότι σπιλώνει πολιτικούς αντιπάλους του. Κατ’ άλλους, γιατί φοβήθηκε και δικούς του σκελετούς στην ντουλάπα. Το δεύτερο είναι ότι τμήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Ανεξάρτητων Ελλήνων με αφορμή τις περιπτώσεις Καμμένου – Λαζαρίδη έδειξε ευάλωτο και χειραγωγήσιμο. Αρα, έπρεπε -κατά την αντίληψη Τσίπρα- να τους βάλει σχεδόν όλους στην κυβέρνηση για να μην ανοίξει η κερκόπορτα όταν δημοσιοποιηθούν οι υποθέσεις διαφθοράς. Για να μην μπορέσει το επιχειρηματικό σύστημα να αντιδράσει με τον συνηθισμένο τρόπο: εξαγορές. Εχοντας υπόψιν ότι οι συριζαίοι διαδίδουν πως «θα οδηγηθούν με χειροπέδες στη φυλακή συγκεκριμένα πρόσωπα», είναι εύλογο γιατί ο Τσίπρας σπεύδει να καλύψει τα νώτα του. Θα χυθεί πολιτικό αίμα και θέλει το στράτευμά του συμπαγές.
Το ζήτημα όμως, από εκεί και πέρα, δεν είναι τι θα κάνει ο πρωθυπουργός του διχασμού, ο οποίος προκειμένου να διασώσει το πολιτικό του σαρκίο δεν θα διστάσει να κάνει άνω κάτω τη χώρα. Το ζήτημα είναι πώς θα αντιδράσει ο συντηρητικός κόσμος της χώρας, αυτός τον οποίο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θαύμαζε για την πειθαρχία του και την προσήλωσή του στην εκάστοτε ηγεσία. Αν οι πληροφορίες που κυκλοφορούν είναι σωστές, τότε ξέρουμε ότι το πρώτο κύμα των αποκαλύψεων δεν θα θίξει ιστορικά στελέχη της παράταξης. Περαστικά ίσως, ιστορικά όχι. Εφόσον αυτό ισχύει, ο συντηρητικός κόσμος αλλά και η ηγεσία αυτού δεν έχει να φοβάται τίποτε και κανέναν.
Υπό μία αυστηρή προϋπόθεση, όμως: Οτι δεν θα αφήσει τον πρωθυπουργό να κάνει παιχνίδι. Οτι θα αποκόψει αμέσως από το σώμα της τα άρρωστα μέλη της. Σε αυτή την περίπτωση την καλύτερη προετοιμασία του κόσμου να έχει κάνει το Μαξίμου για τα σκάνδαλα, αν πέσει πάνω στο παγόβουνο του αυστηρού συντηρητικού κόσμου, το σχέδιό του θα ακυρωθεί. Αμέσως. Το κρίσιμο, λοιπόν, για την παράταξη είναι η συσπείρωση του υπέροχου κεντροδεξιού κόσμου, ο οποίος επανειλημμένως -για να κρατήσει όρθια αυτή την παράταξη- απέβαλε από αυτήν πρόσωπα που παραβίασαν τις αρχές της. Η αντίδραση του συντηρητικού κόσμου είναι, λοιπόν, -καταλήγω- ο παράγων που δεν έχει υπολογίσει το Μαξίμου. Θα τη βρει μπροστά του. Η Δεξιά δεν «λερώνεται».
Πηγή: www.dimokratianews.gr
