της Έλενας Ακρίτα
Μάστορα, για τις εκλογές, πιάσε έναν δεύτερο γύρο! Γύρο με απ’ όλα χωρίς τζατζίκι και να έρχονται κι οι παγωμένες. Θα το κάψουμε, λέμε. Ευρωεκλογές, δημοτικές, αυτοδιοικητικές, νομαρχιακές, κοινοτικές, βουλευτικές μη σου πω, υποψηφιότητες… Κι άντε να δούμε σε ποιους θα τραγουδήσουμε «Μέρα Μαγιού μού μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω».
Ο,τι να ‘ναι, μάστορα! Τον Τζιτζικώστα ήθελαν να τον κάνουν Μπουτάρη, αλλά αυτός καλά και ντε να γίνει Ψωμιάδης. Αλλος θέλει δικηγόρος, άλλος μουσικός, άλλος γιατρός ή νοσοκόμα – ανάλογα την κλίση του το κάθε παλικάρι. Ε, ο Τζιτζικώστας ήθελε Ψωμιάδης. Διότι, τα παιδιά πρέπει να έχουν πρότυπα: τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νίκο Σκαλκώτα, τη Μαρία Κάλλας, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Τον έβαλε ψηλά τον πήχη. Και βγαίνει τώρα και λέει «να ολοκληρώσουμε το έργο μας». Μην του μείνει το όραμα στο χέρι.
Στην Αθήνα τα δέντρα που είχαν ντυθεί με πουλοβεράκια – ως εικαστική παρέμβαση ένα πράμα – τώρα ο Αρης Σπηλιωτόπουλος θα τα γδύσει όλα. Είναι χαμηλού επιπέδου η αισθητική και τα θέλει πιο chic. Πιο trendy. Κλείνει τώρα συμβόλαιο με τον ιταλικό οίκο Prada. Σλόγκαν της προεκλογικής εκστρατείας του «Ο πλάτανος φορούσε Prada»!
Ο δε Κακλαμάνης – που έφυγε κακήν κακώς ατενίζοντας περήφανα τη σκόνη του Καμίνη, τώρα θα μεγαλουργήσει πάλι. Θα μπει νεοδημοκράτης; Ή θα γελάσουμε πολύ στον δεύτερο γύρο χωρίς τζατζίκι και να έρχονται κι οι παγωμένες, μάστορα.
Αυτόν τον Καρυπίδη, στον ΣΥΡΙΖΑ με κλήρωση τον βγάλατε μάλλον, ε; Σε συνεστίαση συλλόγου; Ο πρώτος κέρδιζε ένα σετ αντικολλητικά τηγάνια κι ένα χρίσμα περιφερειάρχη; Δεν εξηγείται αλλιώς. Θα μου πεις «γιατί, εξηγείται ο Βουδούρης»; Που έχει πάρει τα μισά κόμματα παραμάσχαλα; Καλά, δεν υπάρχει αυτό! Τον Καρυπίδη τον θέλουν οι ντόπιοι, αλλά όχι η Κουμουνδούρου. Τον Βουδούρη τον θέλει η Κουμουνδούρου, αλλά όχι οι ντόπιοι. Ο,τι να ‘ναι, μάστορα! Κι όπως λέει κι ο Κάρολος Μαρξ, Κεφάλαιο σελ. 244 «Απόψε το κορίτσι θέλει ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ για τον Βουδούρη τού ψιθύριζα».
Α και μια ερωτησούλα και στους 58, αν δεν είμαι αδιάκριτη. Συγγνώμη κιόλας, αλλά: Ερχεται ένα πολιτικός και σας αποκαλεί «εκπροσώπους του κανενός και φορείς του τίποτα». Το ξαναλέω – μήπως δεν έγινε αντιληπτό. Ο Ανδρέας Λοβέρδος σάς αποκάλεσε «Εκπροσώπους του κανενός και φορείς του τίποτα»!
Και τι κάνετε εσείς, αγαπητοί 58; Πάτε και συνεργάζεστε μαζί του; Και – επί της ουσίας – τον επιβεβαιώνετε. Σοβαρά τώρα; Σοβαρά; Θα με βρίσει εμένα ο άλλος. Θα με αποκαλέσει «κανέναν» και «τίποτα». Με άλλα λόγια «δεν έχω οντότητα, υπόσταση, δεν υφίσταμαι, δεν υπάρχω, είμαι ο κανένας, είμαι το τίποτα»! Και θα του ανοίξω την πόρτα να τον βάλω στο σπίτι μου; Είναι ποτέ δυνατόν; Γιατί; Για να μη χάσετε τα μιλιούνια των ψηφοφόρων που ακολουθούν τον Λοβέρδο;
Πάει πρώτα με τον Κουβέλη – που κι αυτός τώρα βλέπει το τεράστιο ρεύμα του και αποφασίζει να κάνει σόλο καριέρα. Δίνουν τα χέρια. Τα χαλάνε στη μαρκίζα. Ποιανού το όνομα θα είναι πρώτο με φωτάκια – καθότι εμείς τα χτίσαμε αυτά τα μαγαζά. Φεύγει ο Λοβέρδος. Μένει μόνος να παίζει τάβλι με τον Αηδόνη. Και τι γίνεται μετά; Πάνε οι 58, οι κατά τα δικά του λόγια «πουθενάδες» και «τιποτάδες» και συνεργάζονται μαζί του; Τι να πω; Ο,τι να ‘ναι, μάστορα!
Τέλος, ένα πολύ συγκινητικό δωράκι έκανε ο Σαμαράς στον Βενιζέλο – επέτειο θα είχανε φαίνεται. Δεν του αγόρασε σοκολατάκια, μια γραβάτα, ένα σιντί με τα Απαντα του ΓΑΠ, ένα κάτι… Του χάρισε τη σταυροδοσία στις ευρωεκλογές.
Κι εκεί που όλοι είχαν τη λίστα έτοιμη να βολέψουν κουμπαροξάδελφους και υποχρεώσεις της μαμάς τους από την μπιρίμπα – τώρα τρέχουν σαν τα παλαβά να μαζέψουν όποια φίρμα βρουν μπροστά τους. Ρημάξανε σου λέει τα σκυλάδικα της Εθνικής Οδού. Στου Παντελίδη την ποδιά σφάζονται παλικάρια… Θα γίνει το Ευρωκοινοβούλιο «Θέλω στις Βρυξέλλες απόψε να με πας, κι άμ’ αγορεύω παλαμάκια να χτυπάς». Το απανταχού ξώφτερνο τώρα και στην Ευρωβουλή. Και στον Δήμο. Και στην Περιφέρεια. Και σε όλα τα καλά φαρμακεία. Ο,τι να ‘ναι, μάστορα!
Θα μου πεις «νωρίς είναι ακόμα». Κάτσε να τοποθετηθούν όλοι. Να κάνει κι ο Κακλαμάνης το δικό του στάιλνιγκ στα δέντρα. Στο μεταξύ, βέβαια, τα δέντρα πεθαίνουν όρθια. Και τα κέντρα πεθαίνουν όρθια. Τα νυχτερινά. Τα μπουζούκια που θα στελεχώσουν τσάτρα πάτρα τα ψηφοδέλτια.
Και με το «ό,τι να ‘ναι, μάστορα»; Το απανταχού ξώφτερνο που λέγεται «πολιτική ζωή του τόπου»;
Και τα άλλα κέντρα πεθαίνουν όρθια: τα κέντρα εξουσίας.
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5086786/to-apantaxoy-kswfterno/