Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους αν διατηρήσει το πρωτογενές της πλεόνασμα πάνω από το 3% του ΑΕΠ για 20 χρόνια αποκαλύπτει εμπιστευτικό έγγραφο του ESM.
Το έγγραφο που έχει στη διάθεσή του το Reuters, ετοιμάστηκε για τις συζητήσεις που έλαβαν χώρα τη Δευτέρα στη συνεδρίαση του Eurogroup ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, οι οποίες έληξαν χωρίς καμία συμφωνία εξαιτίας των διαφορών ανάμεσα στις δύο πλευρές για τη μελλοντική ανάπτυξη της Ελλάδας και τα πλεονάσματα.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει δε, ότι το θέμα για το αν η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση χρέους μπορεί να αποφασιστεί μόνο μετά το τέλος του ελληνικού προγράμματος το 2018. Αντιθέτως, το ΔΝΤ υποστηρίζει πως η ανάγκη για ελάφρυνση είναι ορατή από τώρα.
ΣΕΝΑΡΙΟ 1ο
Με βάση το πρώτο σενάριο, το έγγραφο υποθέτει ότι δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους αν η Αθήνα διατηρήσει το πρωτογενές της πλεόνασμα στο ή πάνω από το 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2032 και πάνω από το 3% μέχρι το 2038.
Η ΕΚΤ παρ’ όλα αυτά έχει επισημάνει ότι τόσο υψηλά πλεονάσματα δεν είναι ανέφικτα να διατηρηθούν για τόσο μεγάλο διάστημα.
Μια δεύτερη επιλογή επί του πρώτου σεναρίου παίρνει ως δεδομένο ότι η Ελλάδα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση χρέους βάσει της συμφωνίας του Μαΐου 2016. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει το πρωτογενές πλεόνασμα να διατηρηθεί στο 3,5% μέχρι το 2022 και μετά μπορεί να χαμηλώσει γύρω στο 2% μέχρι τα μέσα του 2030 και στο 1,5% μέχρι το 2048, με μέσο όρο περίπου 2,2% το διάστημα 2023- 2060.
Το έγγραφο αναφέρει επίσης, ότι η μέγιστη πιθανή ελάφρυνση του χρέους είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας των δανείων κατά 17,5 έτη από τα 32,5 έτη, με τα τελευταία δάνεια να ωριμάζουν το 2080.
Ο ESM μπορεί επίσης να περιορίσει την αποπληρωμή του χρέους στο 0,4% του ΑΕΠ έως το 2050 και να ορίσει “ταβάνι” 1% στο επιτόκιο των δανείων έως το 2050.
Η πληρωμή των καταβλητέων τόκων που θα υπερβαίνουν το 1%, θα αναβάλλεται έως το 2050 και το ποσό θα ενσωματωθεί στο κόστος χρηματοδότησης του ταμείου διάσωσης.
Επίσης, ο ESM θα επαναγοράσει το 2019 τα 13 δισ. ευρώ που η Ελλάδα οφείλει στο ΔΝΤ καθώς αυτά τα δάνεια είναι πολύ πιο ακριβά από αυτά της Ευρωζώνης.
Τα παραπάνω αναμένεται να διατηρήσουν τις μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας στο 13% του ΑΕΠ εώς το 2060 και θα οδηγήσουν το λόγο χρέους προς ΑΕΠ στο 65,4% το 2060, από περίπου 180% του ΑΕΠ σήμερα.
Το πρώτο σενάριο υποθέτει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης στην Ελλάδα 1,3% την προβλεπόμενη περίοδο.
ΣΕΝΑΡΙΟ 2ο
Το Reuters περιγράφει και ένα δεύτερο σενάριο που στηρίζεται στις υποθέσεις του ΔΝΤ για μέση ανάπτυξη 1% και την επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% από το 2023 μετά από μια 5ετία στο 3,5%. Αυτό όμως, θα έχει ως αποτέλεσμα αύξηση του χρέους από το 2022 φτάνοντας στο 226% το 2060.
Τότε οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν ξανά και οι καθαρές χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας στα μέσα του 2020, θα βρίσκονται πάνω από το ταβάνι του 15% του ΑΕΠ. Για να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο βάσει των υπολογισμών του ΔΝΤ, η Ευρωζώνη θα έπρεπε να δώσει στην Ελλάδα ακόμη μεγαλύτερη ελάφρυνση από εκείνη που ειπώθηκε το 2016.
ΣΕΝΑΡΙΟ 3ο
Ένα τρίτο σενάριο είναι μια σύνθεση του πρώτου και του δεύτερου, μιλώντας για μέση οικονομική ανάπτυξη 1,5%, για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2022 και σταδιακή μείωσή του στη συνέχεια στο 1,8% αντί στο 2,2% για την περίοδο 2023-2060.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο με την παράταση των μέσων σταθμισμένων λήξεων κατά 15 έτη με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080, την επιβολή ανώτατου ορίου στα επιτόκια των δανείων στο 1% έως το 050 και τον καθορισμό του ανώτατου ορίου απόσβεσης στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ.