Δηλαδή, αν κατάλαβα σωστά, εμείς τώρα πρέπει να χαιρόμαστε γιατί: 1. Θα επιστρέψει η Τρόικα, όπως -εδώ και καιρό- την παρακαλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και θα την έδιωχνε οριστικά προ διετίας. 2. Ύστερα από 20 μήνες θα αφαιρεθούν ακόμη 1,8 δισ. ευρώ από την τσέπη των συνταξιούχων, ενώ 12 μήνες μετά, άλλα 1,8 δισ. θα φύγουν από τις τσέπες όλων των φορολογουμένων. 3. Τα ποσά αυτά, όπως και οι χρόνοι καταβολής τους, θα αλλάζουν (τα πρώτα προς τα πάνω, οι δεύτεροι προς τα κάτω) αν, στο μεταξύ, διαπιστώνεται υστέρηση στους κυβερνητικούς στόχους για τους οποίους ήδη όλοι είναι απαισιόδοξοι.
Αν επίσης κατάλαβα καλά, όλα τα παραπάνω “επιτεύχθηκαν” αφού προηγουμένως: Μισθοί και συντάξεις έχουν ήδη μειωθεί δύο φορές. Η άμεση φορολογία έχει αυξηθεί και οι εισφορές τριπλασιάστηκαν. Η έμμεση φορολογία έχει εκτιναχθεί και ο Έλληνας πληρώνει ακριβότερα τα πάντα -από τα μακαρόνια και το κρασί μέχρι τα εισιτήρια και τη βενζίνη. Και, βεβαίως, το “επονείδιστο” χρέος αντί να κουρευτεί, έγινε πλέον κανονική αλογοουρά.
Τώρα που το σκέφτομαι, κάθε άλλο παρά χαίρομαι για τα αποτελέσματα της Μάλτας. Αντιθέτως, λυπάμαι και οργίζομαι. Χαρακτηρίζω, λοιπόν, προεκλογικό όλο το επόμενο διάστημα, ανεξαρτήτως αν θα πρόκειται για λίγους ή μερικούς μήνες.
Γιάννης Βλαστάρης – Δημοσιογράφος