Ο ΑΠΡΕΠΗΣ Αυστριακός Τόμας Βίζερ δεν είναι απλώς ένας ακριβοπληρωμένος υπάλληλος της Κομισιόν που λατρεύει την καλοζωία στις πίστες του σκι. Είναι ο εκπρόσωπος μιας «σχολής» που ανθίζει στις Βρυξέλλες.
Οι ξενέρωτοι χρυσοπληρωμένοι χαρτογιακάδες, στα ατέλειωτα δείπνα με τα ακριβά κρασιά, επαναλαμβάνουν κρύα ανέκδοτα για την Ελλάδα. Συνδαιτυμόνες τους είναι συχνά αξιωματούχοι συμπατριώτες μας που τους αρέσει το χούι-χούι μ’ αυτούς που θεωρούν σπουδαίους τεχνοκράτες της νέας ευρωπαϊκής νομενκλατούρας.
Ακούνε με αμήχανα χαμόγελα αστειάκια του τύπου «οι Ελληνες είναι κάτι ανατολίτες που ξιπάζονται να λένε πως είναι σαν τους Ιταλούς», ή «ο Θεός, όταν μετάνιωσε που έφτιαξε το καλύτερο οικόπεδο στην Ευρώπη, έβαλε να το κατοικήσουν Ελληνες».
Η ανοησία του Αυστριακού πήρε μεγάλη διάσταση, γιατί είναι πάντα ώριμο το κλίμα για μια νέα διακωμώδησή μας. Οι επικοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν απαντάς στις συκοφαντίες, τις κακοήθειες και τις λοιδορίες μικρών ανθρώπων, για να μη δίνεις αξία στο περιεχόμενό τους.
Η εμπειρία ζωής, όμως, λέει ότι πρέπει να αποδυναμώσεις εγκαίρως αυτόν που σε συκοφαντεί, πριν γίνει μόδα όποιος περνάει δίπλα σου να σου δίνει και μια σφαλιάρα. Εμείς συνεχίζουμε να ανεχόμαστε, επί πέντε χρόνια, την παγκόσμια μόδα της σφαλιάρας. Δηλαδή του ευτελισμού και της ταπείνωσης των πολιτών της χώρας μας, που έγιναν πειραματόζωα με ασκήσεις επί χάρτου από τύπους σαν τον Τ. Βίζερ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ‘Real News” την Κυριακή, 17 Νοεμβρίου 2013