Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung παραθέτει παραδείγματα υπουργών της κυβέρνησης Τσίπρα, από τα οποία καταδεικνύεται με σαφήνεια τι συμβαίνει όταν μια κυβέρνηση, χωρίς να το θέλει, ωθείται στις ιδιωτικοποιήσεις. Ο αρθογράφος φέρνει ως παράδειγμα την περιπέτεια με το πρώην αεροδρόμιο στην περιοχή του Ελληνικού, αλλά και την κινεζική COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, υπαινισσόμενος απομακρύνσεις αρμοδίων υπουργών εν όψει ανασχηματισμού.
Περιπέτειες με τη COSCO
«Δυσάρεστη έκπληξη για τον κινεζικό κολοσσό» σημειώνει ο αρθρογράφος της NZZ. «Παρά το ότι το λιμάνι ευημερεί από τότε που το πήραν οι Κινέζοι, ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο για να τορπιλίσει την εξαγορά. Όπως κι άλλοι υψηλόβαθμοι πολιτικοί του κόμματος, πολέμησε κατά της πώλησης του λεγόμενου ‘εθνικού πλούτου’. Και άφησε πολύ χρόνο να περάσει μέχρις ότου καταθέσει στη Βουλή το συμβόλαιο με τη COSCO. Μάλιστα, λίγες μόνο ημέρες πριν από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Κίνα, η COSCO ανακάλυψε ότι στην ελληνική εκδοχή (σ.σ. του συμβολαίου) ορισμένοι ευνοϊκοί γι’ αυτήν όροι είχαν αλλάξει».
Η ελβετική εφημερίδα φέρνει και το παράδειγμα του υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος «με δραματικές χειρονομίες», όπως χαρακτηριστικά γράφει, αρνείται ιδιωτικοποιήσεις δρόμων, αεροδρομίων ή σιδηροδρόμων. «Και όταν αναγκάζεται να υποταχθεί στο αναπόφευκτο, διαβεβαιώνει δημοσίως πόσο δύσκολο του είναι. Εάν ο πρωθυπουργός Τσίπρας εννοούσε τα δύο πείσμονα μέλη του υπουργικού συμβουλίου όταν προειδοποιούσε αυτές τις ημέρες ότι το υπουργικό αξίωμα δεν είναι ένα αιώνιο καθήκον, θα φανεί στον αναμενόμενο ανασχηματισμό» συμπληρώνει ο ελβετός αρθρογράφος.
Συστημικό πρόβλημα
Το ελληνικό χρέος και πάλι αντικείμενο σχολιασμού στη Süddeutsche Zeitung, την επαύριο της σχετικής συζήτησης Τσίπρα – Μέρκελ, στο περιθώριο του Συμβουλίου Κορυφής των Βρυξελλών. Η σχολιάστρια υπενθυμίζει τη σπάνια ταύτιση απόψεων μεταξύ Σόιμπλε και Βαρουφάκη, όταν ο τελευταίος σε κάποια συνάντηση είχε πει ότι η διαγραφή χρεών δεν αποφέρει οφέλη, γιατί σε 3 χρόνια θα ξαναγίνουν εάν δεν αλλάξει το ίδιο το σύστημα. «Στο ερώτημα, πόσο καιρό ακόμη θα συνομιλούν οι δύο πολιτικοί χωρίς αποτέλεσμα, η απάντηση είναι μόνο μία, όσο καιρό χρειάζεται μέχρι να αδειάσουν τα ταμεία στην Ελλάδα», υποστηρίζει η αρθρογράφος. «Μόνο τότε η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ευρώ θα βρεθούν ενώπιον του προβλήματος, εάν θα χαρίσουν τα ελληνικά χρέη πολλών δις ευρώ. Αυτό εξαρτάται από τα ελληνικά ανταλλάγματα. Εάν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αλλαγή συστήματος που είχε προτείνει ο Βαρουφάκης μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς ευρώ, θα ήταν για το Βερολίνο μια σταθερή βάση διαπραγματεύσεων» υποστηρίζει η εφημερίδα.
Τουρκικά σενάρια
Μια βαθιά τομή στη σύγχρονη Τουρκία επιχειρεί ο Ράινερ Χέρμαν από τις στήλες της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, στη χώρα όπου, όπως γράφει, ο πρόεδρός της βασίζει την κυριαρχία του όχι μόνο στο κλίμα φόβου αλλά και στην αδυναμία των αντιπάλων του. Ο αρθρογράφος φιλοξενεί απόψεις του Φουάτ Κεϊμάν, Διευθυντή του Ινστιτούτου Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Σαμπάνζ της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με τις οποίες δύο είναι τα σενάρια που συζητούνται αυτήν την εποχή. «Το πρώτο αφορά σε ένα reset, στην ελπίδα ότι η χώρα θα μπορούσε να κάνει ριζική μεταβολή, και βασίζεται στη συναίνεση με την οποία τα τέσσερα κόμματα απέρριψαν το αποτυχημένο πραξικόπημα». Ο Κεϊμάν υποστηρίζει πως η καλύτερη εγγύηση ότι μια θρησκευτική ομάδα δεν θα επιχειρήσει να αλλοτριώσει και πάλι το κράτος είναι ένα κοσμικό κράτος βασισμένο στην αξιοκρατία. «Μόνο έτσι θα διαλύονταν οι φόβοι ότι η κυβέρνηση προωθεί την ισλαμοποίηση της Τουρκίας».
Το άλλο σενάριο αφορά το Κυπριακό. Ο Φουάτ Κεϊμάν υποστηρίζει ότι ενδεχόμενη επίλυση του Κυπριακού θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτήν τη ριζική μεταβολή της χώρας. «Σε ό,τι αφορά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ θα μπορούσαν να ανοίξουν δύο σημαντικά κεφάλαια, τα 23 και 24 για τα θεμελιώδη δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, τις ελευθερίες και την ασφάλεια, κάτι που θα έφερνε στην Τουρκία πιο κοντά στο κράτος δικαίου και τη σταθερότητα». Ωστόσο, όπως επισημαίνει, θα επικρατήσει το απαισιόδοξο σενάριο, η συνέχιση της αυταρχικής πολιτικής κυβέρνησης του Ερντογάν, σύμφωνα με τη φόρμουλα «περισσότερη ασφάλεια και όχι περισσότερες ελευθερίες».
Πηγή: DW