Η αυτοπεποίθηση του πρωθυπουργού είναι μοναδική. Το ξέρει και το επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία. Μέχρι ενός σημείου, το δικαιούται. Έγινε πρωθυπουργός σε εξαιρετικά μικρή ηλικία για τα ελληνικά δεδομένα. Δεν είναι από τζάκι, δεν έχει όνομα με ιστορία, δεν έχει σπουδαίο βιογραφικό, δεν έχει εργασιακή εμπειρία ούτε και εμπειρίες ζωής. Παρά τα μεγάλα ελλείμματά του, έχει καταφέρει άθλους. Από παιδί, όπου στήνει κάλπες κερδίζει. Από το δεκαπενταμελές μέχρι την πρωθυπουργία, δεν δυσκολεύτηκε πουθενά. Εντυπωσίασε και τον Ομπάμα το ταλέντο του. «Έλα, Μισέλ, να γνωρίσεις αυτόν που κερδίζει συνέχεια εκλογές», αναφώνησε όταν είδε πρώτη φορά τον Ελληνα τροπαιούχο πολιτικό. Ήταν στην αρχή, τότε που ο πλανητάρχης τον είχε υπό την προστασία του. Τώρα είναι αλλιώς. Το «καρφί» για τη φιλία του με τον Πούτιν δεν ήταν αστειάκι για εκείνους που ξέρουν τους κώδικες του πλανητάρχη. Ήταν ευθεία αιχμή.
Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ με την οποία αντιμετώπισαν μέχρι τώρα η ζωή και η τύχη τον πρωθυπουργό δεν κρατούν για πάντα και αυτό πρέπει να το κατανοήσει εγκαίρως, γιατί στην πολιτική η ρόδα γυρίζει πολύ σύντομα. Μετά από τρεις εκλογικές νίκες-θριάμβους, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι ετοιμάζει ο ίδιος στην παγίδα στην οποία θα πέσει. Και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στους ανθρώπους που είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους. Χωρίς αμφιβολία, δεν είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που παρήγγειλε έναν εκλογικό νόμο στα μέτρα του, μόλις διαπίστωσε ότι οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν για μεγάλο διάστημα κολλημένο στη δεύτερη θέση. Το λάθος το έκανε πρώτος ο μαέστρος της πολιτικής, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το πεπρωμένο του, όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν το απέφυγε. Του έμελλε να χάσει και έχασε. Είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τι κατάφερε ο εκλογικός νόμος που έβαζε εμπόδια στο πρώτο κόμμα για αυτοδυναμία; Μια τρύπα στο νερό. Στο τέλος της ημέρας, η Δεξιά ήρθε στην εξουσία πανηγυρικά.
ΜΕΧΡΙ να συμβεί αυτό, ωστόσο, παιδεύτηκε η χώρα με διπλές εκλογές, με μια αμήχανη αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση και με μια χρεοκοπία που δεν την καταλάβαμε. Γιατί είχαμε δραχμές, το νομισματοκοπείο τύπωνε μέρα – νύχτα και ο πληθωρισμός έτρεχε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πάντως, έγινε πρωθυπουργός με ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αλλά με οριακή πλειοψηφία μιας έδρας. Έρμαιο ενός δανεικού βουλευτή.
ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ότι οδεύουμε για παρόμοια περιπέτεια σε μια άλλη στιγμή που η χώρα έχει εξαντλήσει τις αντοχές της και δεν τυπώνει πλέον δραχμές.
ΘΑ ΠΕΙΤΕ, μα είναι πάγιο αίτημα και δέσμευση της Αριστεράς στον λαό η απλή αναλογική. Πρώτον, με τις δεσμεύσεις της Αριστεράς στον λαό που δεν υλοποιήθηκαν και δεν θα υλοποιηθούν γράφουμε ολόκληρο βιβλίο. Δεύτερον, από πότε η απλή αναλογική είναι ιδιοκτησία της Αριστεράς; Είναι η Ολλανδία αριστερή χώρα που έχει απλή αναλογική; Αστεία πράγματα. Όλα τα εκλογικά συστήματα χωράνε στις αστικές δημοκρατίες και γίνονται σεβαστά εάν είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης και συμφωνίας του πολιτικού συστήματος.
ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ μαγείρεμα και τερτίπι της στιγμής, γίνεται μπούμερανγκ. Οι πολίτες, χωρίς αμφιβολία, είναι εξαιρετικά επιρρεπείς στο να πιστεύουν κάθε λογής προεκλογικά παραμύθια, αρκεί αυτά να έχουν τον δράκο των παροχών. Ταυτόχρονα, όμως, είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένοι στο να αντιλαμβάνονται τα κόλπα και τις τρίπλες των πολιτικών. Έχει σκεφτεί το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου ότι ενδεχομένως στρώνει το χαλί στον Κυριάκο Μητσοτάκη; Λίγο ο φόβος για πλήρη ακυβερνησία, λίγο ο θυμός, λίγο η φτώχεια, λίγο ο ΕΝΦΙΑ, λίγο η απογοήτευση, λίγο η τσαντίλα για τα εκλογικά μαγειρέματα, είναι πιθανό να οδηγήσουν σε επανάληψη τουv 1989-1990. Να πάρει η Ν.Δ. ποσοστά που δεν τα είχε διανοηθεί και σίγουρα σήμερα δεν τα διαθέτει.
ΘΑ ΠΕΙΤΕ, μα δεν θα αλλάξει ποτέ αυτός ο εκλογικός νόμος που δίνει το τεράστιο μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα; Προφανώς και πρέπει να αλλάξει. Και το μπόνους να γίνει μικρότερο και οι μεγάλες περιφέρειες να κοπούν σε κομμάτια και οι ομογενείς να ψηφίζουν. Να γίνουν τα αυτονόητα. Εκλογικός νόμος, ωστόσο, στον οποίο δεν συμφωνούν τα δύο πρώτα κόμματα, δεν μπορεί να λειτουργήσει και είναι απολύτως βέβαιο ότι ο επόμενος πρωθυπουργός θα τον αλλάξει, για να φέρει έναν άλλον που θα νομίζει ότι τον βολεύει, με τον ισχυρισμό ότι αυτή ήταν η προεκλογική του δέσμευση. Έτσι, ο κύκλος της φαυλότητας θα συνεχίζεται στο διηνεκές, εφόσον τίποτα δεν μάθαμε 7 χρόνια με το ένα πόδι στον γκρεμό.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Real News» την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2016.