Ως μεγάλο ασθενή του τόπου χαρακτήρισε τη Δημόσια Διοίκηση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε ομιλία του στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, με αφορμή τα 30 χρόνια λειτουργίας του.
Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά: “πρέπει να βρούμε συλλογικά τον τρόπο να θεραπεύσουμε αυτόν τον ασθενή, να άρουμε τις παθογένειες” και εξήγγειλε τη μεταρρύθμιση της δομής, της διάρθρωσης και της αξιοκρατικής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και του τρόπου ανάδειξης των στελεχών της.
Τυχαίνει να συμφωνώ με τη διάγνωση του προβλήματος που έκανε ο πρωθυπουργός: η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών πάσχει από μια σειρά από προβλήματα, στην καρδιά των οποίων βρίσκονται οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή, ενώ αντί να διευκολύνει την υγιή οικονομική δραστηριότητα στέκεται συχνά εμπόδιο σ’ αυτήν.
Όμως ομολογώ ότι προβληματίζομαι όταν την ίδια μέρα που γίνονται οι εξαγγελίες αυτές στον τύπο κυκλοφορούν δύο νέα στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, συγκεκριμένα, η αποκάλυψη ενός ακόμη μετακλητού διορισμού από το οικογενειακό περιβάλλον του πρωθυπουργού και η είδηση ότι μετά από αίτημα του υπουργείου Υποδομών, τα δημόσια έργα (τα οποία ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συστηματικά και όχι αβάσιμα χαρακτηρίσει εστίες διαπλοκής) θα βρίσκονται εκτός ηλεκτρονικών διαγωνισμών μέχρι τον Απρίλιο.
