Γράφει ο Γκιάτας Χρήστος
Οδεύοντας προς την γνησιότερη θεσμική έκφραση της λαικής βούλησης, θεμελιώδης αρχής του δημοκρατικού πολιτεύματος, παρατηρείται μια ευτελής, παρασιτική όσο καανάρμοστη αντίληψη για την βαρύτητα και σπουδαιότητα αυτής. Πρόκειται περί ενός νιχιλισμού ο οποίος επενδύει στην αφόρητη επιπολαιότητα της αποχής και την απαξία της ψήφου.
Ομιλώντας με ωμή ευθυκρισία, παρρησία και καυστικότητα ο περιφρονητής των κοινών προσωποποιεί τον εθελούσιο αυτόχειρα ο οποίος βυθισμένος στην πλάνη του εγωισμού του αναπαύεται διακρίνοντας την ιδιωτική σφαίρα από τα τεκταινόμενα της δημόσιας ζωής. Επικρατεί μια απερίσκεπτη αδιαφορία για την Πολιτική. Απέχων ίσον υποδουλωμένος. Η Δημοκρατία συνεγείρει την υπέρβαση καθιερώνοντας το συνυπεύθυνο αρχόντων-αρχομένων μετατοπίζοντας τον φορέα της νομιμοποίησης στο κυρίαρχο συλλογικό υποκείμενο εφοδιάζοντας το με την ελευθερία της ετυμηγορίας. Τοιούτο τρόπω συνομολογείται μια σχετική πληρεξουσιότητα, ένα συμβόλαιο εκπροσώπησης που τεκμηριώνει πολιτικά και ηθικά την άσκηση της εξουσίας. Η καθολίκευση του εκλογικού δικαιώματος απηχεί τη ζωοδόχο ουσία της πολιτικής χειραφέτησης και αυτονομίας.
Η προσέλευση όμως είναι προαιρετική και επαφίεται στην πρόθεση του εκλογέα. Παραχωρείται έμπρακτα ο ρόλος του ρυθμιστή και ύστατου κριτή και ορισμένοι ελαφρά τη καρδία τον χλευάζουν απορρίπτοντας τον. Αλγεινή αγνωμοσύνη. Δυσχερές πολίτευμα η Δημοκρατία. Απαιτεί τιτάνιο διαμέτρημα ψυχής και φρονήματος. Συνεπάγεται την αυτογνωσία του κοινού αγαθού, της εθνικής ωφέλειας, της συλλογικής αυτοπραγμάτωσης νοηματοδοτώντας το αυτεξούσιο του Ατόμου-Πολίτη.
Η ελευθερία σε άπασες τις εκφάνσεις της ισοδυναμεί με την ανδρεία. Η κρυστάλλινη όψη της συναρτάται στην ευψυχία. Ο υπαινιγμός μου είναι ευκρινής. Ο απέχων διακατέχεται από μια αναξιοπρεπή δειλία και έναν πολιτικό εφησυχασμό καθιστώντας εαυτόν ανήμπορο να υποβληθεί στο δίλημμα της επιλογής ακολουθώντας το δρόμο της ευθυνοφοβίας και απάθειας. Ήτοι την λιποταξία και φυγή. Μια στάση που προδιαγραφεί την ομηρία και την υποταγή αυτού στις προτιμήσεις άλλων. Εν ολίγοις αποτελεί μια άσωτη και αδέσμευτη “μαριονέτα”.
Αναντίρρητα μας περιβάλλει οξύτατη κρίση αντιπροσώπευσης. Αδιάψευστος δε ο συλλογισμός ότι ενδημούν στην Πολιτική ανθυγιεινά στοιχεία. Η διαιώνιση παρά ταύτα της συγκεκριμένης υφιστάμενης καταστάσεως επιφέρεται μερικώς ένεκα και δικών μας σφαλμάτων. Ενδεχομένως να ηχήσει ως παρότρυνση, όμως αποτελεί μια ταπεινή νουθεσία. Προτρέπω εμάς τους «απαρτίζοντες» την «πόλη» να προσεγγίσουμε την πολιτική και τους φορείς της απροκατάληπτα, αδογμάτιστα άνευ ακρισίας και μηδενισμού. Τότε με αυτονόητη βεβαιότητα θα ανιχνεύσουμε την αξιολογική της διάσταση.
Ολοκληρώνοντας το εν λόγω σημείωμα υπενθυμίζω ότι η Δημοκρατία συνιστά την Πολιτεία των παρόντων. Αρχιτέκτονες των πολιτικών γεγονότων και δημοσίου γίγνεσθαι αναδεικνύονται εκείνοι που διεκπεραιώνουν ενεργητικά και αφουγκράζονται την Ιδιότητα του Πολίτη. Οι ανωτέρω καθορίζουν και διαπλάθουν. Οι υπόλοιποι ετεροπροσδιορίζονται καταμαρτυρώντας ότι η δημοκρατική ευθιξία αποτελεί μια προσχηματική και άυλη μεγαληγορία. Ειρήσθω εν παρωδώ επισημαίνω ότι η εκλογική διαδικασία προσφέρει εν πάση περιπτώσει διεξόδους για την θεμιτή αποδοκιμασία συλλήβδην του πολιτικού συστήματος εφόσον δεν πληροί ορισμένους εξ ημών.
Η Χώρα μας διέρχεται μια κρίσιμη καμπή με μείζονες διακυβεύσεις σε έναν ορίζοντα θαμπό και ομιχλώδη. Επείγει η ανόρθωση της πολυπόθητης αυτοεκτίμησης μας και η ανάκτηση της απεμπολημένης ελπίδας μέσω μιας αυθεντικής πολιτικής αλλαγής. Δεν διαθέτουμε την ευχέρεια και πολυτέλεια της ελαφρότητας. Εγκαλώ εκ τούτων των γραμμών άπαντες να μην μείνουν άεργοι θεατές. Εκλιπαρώ να διαψευστούν οικτρά οι εκτεθέντες μελαγχολικοί ισχυρισμοί με το βροντερό παρόν στις επικείμενες εκλογές την Κυριακή.
O Χρήστος Γκιάτας είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημοσίας Διοίκησης στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.