Καλησπέρα κυρίες και κύριοι, είναι οι ειδήσεις στις 8……. Και κάπως έτσι η τρέχουσα επικαιρότητα και τα τελευταία γεγονότα αρχίζουν να ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Δημοσιογράφοι κοπιάζουν να μας ενημερώσουν για όλα όσα συμβαίνουν, για όλες τις ουσιαστικές ειδήσεις από την Ελλάδα χωρίς να περνάει από το μυαλό τους πως εδώ και καιρό τα ‘’νέα’’ τους είναι ‘’παλιά’’, επαναλαμβάνονται στο ίδιο βίαιο μοτίβο που πλέον το συνηθίσαμε. Η απόπειρα κατά του Λουκά Παπαδήμου, η δολοφονία γνωστού δικηγόρου στο κέντρο της Αθήνας, ο ξυλοδαρμός ενός φοιτητή με αναπηρία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,οι ληστές με τα σίδερα,οι προπηλακισμοί πρυτάνεων και προέδρων τμημάτων των πανεπιστημίων, μια ομάδα τριάντα ατόμων, που ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν επτά άτομα, τρεις εκ των οποίων ήταν Ευέλπιδες, οι Αντιεξουσιαστές που επιτέθηκαν με σφυριά σε κρεοπωλείο στα Εξάρχεια και απειλούν να σαπίσουν στο ξύλο κυνηγούς και σφαγείς…… «ιστορίες» καταστροφής κρατικής ή ιδιωτικής περιουσίας στα Εξάρχεια ή μετά από διαδηλώσεις και άλλα τόσα που συνθέτουν την καθημερινή πραγματικότητα μας.
Εκ των πραγμάτων η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς ανομίας, που διακυμαίνεται από τις περιπτώσεις μεγάλης διαφθοράς ως τις μικρότερες καθημερινές πρακτικές, όπως η φοροδιαφυγή, το παράνομο παρκάρισμα ή το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους και καταλήγει στο τραγικό φαινόμενο της εποχής μας την άσκηση βίας. Ως ανομία ορίζεται η έλλειψη νόμων ή η κατάσταση κατά την οποία οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Η ανομία συνεπώς, αναφέρεται σε αποδόμηση των κοινωνικών κανόνων και σε μια κατάσταση όπου οι δραστηριότητες των μελών της κοινωνίας δεν ελέγχονται από τα αξιολογικά πρότυπα. Στην Ελλάδα πάντως νόμοι υπάρχουν (άλλο εάν είναι δεκτικοί βελτίωσης) άρα η ανομία οφείλεται στη πλημμελή εφαρμογή των νόμων αυτών σε συνδυασμό με την ατιμωρησία και την απουσία κυρώσεων. Έτσι τα άτομα δεν μπορούν να βρουν τη θέση τους στην κοινωνία, γιατί λείπουν οι σαφείς κανόνες και τελικά προάγεται η βία.
Κατά γενική ομολογία Δημοκρατία σημαίνει να μπορώ να κάνω αυτό που θέλω, τηρώντας τους κανόνες και τους νόμους που υπάρχουν, για να μπορούν και οι άλλοι να κάνουν αυτό που θέλουν. Οι συμπολίτες μας, είναι τα όρια, που οφείλουμε να σεβαστούμε. Οι νόμοι υπάρχουν για να διασφαλίζουν τα δικαιώματα των πολιτών και οι απαγορεύσεις τους υπάρχουν για να μπορούν να εξασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα. Κανένας πολίτης, καμία οργάνωση πολιτών, δεν έχει δικαίωμα, για κανένα λόγο, να επιβάλει αποφάσεις ή να ασκεί βία εναντίον οποιουδήποτε περιορίζοντας την ελευθερία του. Η ανασφάλεια και το αίσθημα αδικίας που προκαλούνται από την εκτός ορίων συμπεριφορά ομάδων, από την ανομία και από το επιχείρημα ότι η καταπάτηση ή καταστροφή δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας είναι πράξεις αντίστασης και δικαίωμα στην επανάσταση, δημιουργούν αίσθημα ανελευθερίας.
Σε κάθε περίπτωση ο πολίτης που σέβεται τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων θα πρέπει να καταδικάζει τη βία και να την απορρίπτει χωρίς ενδοιασμούς και κανένα είδος δικαιολογίας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν πολίτες που συμπαθούν και υπερασπίζονται ή έστω ανέχονται το είδος βίας που δεν τους ενοχλεί ή είναι συμβατή με τις ιδεοληψίες τους και δυστυχέστερα υπάρχουν και αυτοί που αποδέχονται και εκθειάζουν τη βία ,που χαίρονται και ικανοποιούνται με την ανομία.
Εν πάση περίπτωση σε όλα αυτά ο μεγάλος απών είναι το κράτος δικαίου. Η ασφάλεια των πολιτών είναι κοινωνικό αγαθό και εμείς δεν έχουμε ούτε ασφάλεια ούτε δημόσια τάξη. Η ανοχή του κράτους προάγει την χειρότερη μορφή βίας καθώς αποτελεί τόσο τον προθάλαμο όσο και τον συντηρητή της βίας. Την απουσία αυτή του κράτους από την περιοχή των Εξαρχείων εκμεταλλεύονται οι αντιεξουσιαστικές ομάδες οι οποίες φαίνεται να έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους. Το γενικευμένο κλίμα ατιμωρησίας και η ανυπαρξία κυρώσεων οδηγεί στην χρονιότητα του προβλήματος. Οι ανακοινώσεις καταδίκης για τις επιθέσεις των γνωστών-άγνωστων δεν οδηγεί στην πάταξη της εγκληματικότητας ούτε στην αποθάρρυνση τους και στην αποκατάσταση της δημόσιας τάξης (άλλωστε μια κυβέρνηση κρίνεται πρωτίστως για το έργο της και όχι για τις ανακοινώσεις της). Από τη στιγμή που ο νόμος αρχίσει να επιβάλλεται με συστηματικό τρόπο, οι άνθρωποι θα ξαναμάθουν να τηρούν τους κανόνες ,το μόνο που φαίνεται να λείπει είναι η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας.
Κυρίες και κύριοι καληνύχτα σας…..