Μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου από την κυβέρνηση, η οικονομική ασφυξία των ΟΤΑ θα επιδεινωθεί πολύ περισσότερο αφού, σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο και το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2018-21, προβλέπεται περαιτέρω μείωση των αποδιδόμενων πόρων και πάγωμα των προσλήψεων τη διετία 2018-2019.
Το συνολικό ποσό των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων που μεταβιβάζεται δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 3,4 δις ευρώ, κάθε χρόνο. Το ισχύον μέχρι σήμερα όριο είναι 5,2 δις ευρώ, δηλαδή μειώνεται το όριο κατά ποσοστό περίπου 3,5%.
Το καίριο ερώτημα λοιπόν είναι πως θα πραγματοποιηθεί η σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση στην Αυτοδιοίκηση, χωρίς χρηματοδότηση ή κάποιο οικονομικό πρόγραμμα που θα συνοδεύει τις μεταβιβαζόμενες αρμοδιότητες
Όσον αφορά το προσωπικό για την περίοδο 2018 – 2021 προβλέπονται 10.221 αποχωρήσεις, έναντι 6.087 προσλήψεων. Ειδικότερα για φέτος οι αποχωρήσεις θα ανέλθουν στις 2.090 , οι προσλήψεις στις 1.963 προσλήψεις, ενώ για το 2018 και το 2019 οι προσλήψεις θα είναι μηδενικές!
Συγκεκριμένα:
Το 2018 2.161 αποχωρήσεις και 0 προσλήψεις.
Το 2019 2.075 αποχωρήσεις και 0 προσλήψεις
Το 2020 αποχωρήσεις και 2.075 προσλήψεις
Το 2021 1.845 αποχωρήσεις και 2050 προσλήψεις.
Τα παραπάνω ήταν γνωστά στον Πρωθυπουργό, που πρόσφατα επισκέφθηκε το υπουργείο Εσωτερικών και δεν βρήκε να πει γι’ αυτά ούτε μια κουβέντα, παρά μόνο ανακοίνωσε ότι ανοίγει η συζήτηση για την απλή αναλογική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο σκοπός αυτής της δήλωσης είναι προφανής και αποσκοπεί στη διάλυση των ΟΤΑ από την μη κυβερνησιμότητα ώστε να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ παρεμβατικό και ελεγκτικό ρόλο, ανεξάρτητα αν μ’ αυτό τον τρόπο υπονομεύεται ο αναπτυξιακός ρόλος της Αυτοδιοίκησης.
Όσο για τους συμβασιούχους και τη λύση πού ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε ότι ψάχνει είναι άλλη μια προσπάθεια διατήρησης της ομηρίας αυτών των ανθρώπων. Εξάλλου τα παραπάνω στοιχεία τον διαψεύδουν πανηγυρικά.
Όλα αυτά τη στιγμή που υποτίθεται ότι γίνεται διάλογος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μόνο που δεν πρόκειται για διάλογο, αλλά για κυβερνητικό μονόλογο – παρωδία με στόχο τη δημιουργία συνθηκών σύγκρουσης, από τις οποίες η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα ωφεληθεί.
Παραμένει όμως καταδικασμένη στη συνείδηση των πολιτών και όσο περνά ο καιρός αυτή η καταδίκη θα είναι ολοένα και πιο σκληρή, επειδή με όλα αυτά τα τερτίπια και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους στερεί την αναπτυξιακή προοπτική, την έξοδο από την κρίση και την αξιοπρεπή διαβίωση. Και οι πολίτες μπορεί να ανέχονται. Δεν ξεχνούν όμως και όταν φτάνει η κατάλληλη στιγμή τιμωρούν.