Τεράστια παραφιλολογία έχει ξεκινήσει τις τελευταίες ημέρες, ή ορθότερα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, για το τι θα σήμαινε τελικά για τον απλό Έλληνα μια ενδεχόμενη επιστροφή στην δραχμή, ή εν πάση περιπτώσει σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα – εθνικού χαρακτήρα -, πλην του ευρώ.
Για το συγκεκριμένο θέμα, επειδή είναι λίαν σοβαρό, απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί από δημοσιογραφικής πλευράς, τους οποίους ασφαλώς και θα επιχειρήσω. Οφείλουμε όμως να προχωρήσουμε στην ανάλυση ενός τέτοιου ενδεχόμενου, διότι “ αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν ” και το σενάριο υιοθέτησης εθνικού νομίσματος, μπορεί όλοι – λίγο πολύ – να το ξορκίζουμε, όπως ο παπάς τους δαιμονισμένους, όμως δεν παύει να είναι ένα υπαρκτό σενάριο, όπως μας είπε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώτος διδάξας της οδού της μη δαιμονοποίησης της δραχμής (αν και στην πορεία υποχρεώθηκε, μάλλον, σε αναδίπλωση).
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ξημερώνει μια ημέρα, παρόμοια με εκείνη των capital controls και αιφνίδια ενημερωνόμαστε για αλλαγή νομίσματος. Αυτό συνεπάγεται αυτομάτως με έξοδο της χώρας μας πρώτα απ’ όλα εκ της Ε.Ε., όχι ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση, όπως παραδέχονται μεγάλοι οικονομικοί αναλυτές.
Βέβαια όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν την επόμενη ημέρα μιας τέτοιας απόφασης, τους όρους που θα ισχύσουν και την διαχείριση που θα προσπαθήσει να κάνει το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους των Αθηνών, όμως σε καμιά περίπτωση η αλλαγή νομίσματος δεν σημαίνει την διαμόρφωση των παραδεισένιων καταστάσεων του 80 – 90, όπως σπεύδουν να παρουσιάσουν μερικοί.
Οι πρώτες ώρες χωρίς €, ίσως να διαδραματιστούν ως εξής:
Υποτίμηση νομίσματος : Η υποτίμηση του νομίσματος που θα υιοθετήσουμε θα είναι βέβαιη, όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, χωρίς όμως να ξέρουμε το μέγεθος της.
Υπολογίζεται ότι θα κινηθεί μεταξύ 30% – 50%.
Ισοτιμία δραχμής – ευρώ: Η ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων στην καλύτερη περίπτωση θα είναι την ώρα της εξόδου 1 προς 1, με την υποτίμηση να είναι προ των πυλών, μέσα σε λίγες ώρες.
Καταθέσεις: Όσον αφορά τις καταθέσεις, για την διατήρηση της ισορροπίας λογικά θα επιβληθεί η διατήρηση καταθέσεων σε €.
Μισθοί – συντάξεις: Το κράτος θα χρησιμοποιήσει οπωσδήποτε το νέο νόμισμα για να πραγματοποιεί τις εσωτερικές του πληρωμές, σε μισθούς, συντάξεις, πιστώσεις, λογαριασμούς, αλλά τις εξωτερικές συναλλαγές του θα συνεχίσει να τις κάνει με ευρώ.
Δάνεια: Το πιθανότερο σενάριο είναι να παραμείνουν σε ευρώ, θα έχουν δηλαδή μεταφερθεί σε συνάλλαγμα, με τους δανειολήπτες να καλούνται να καταβάλλουν περισσότερες δραχμές για να τ’ αποπληρώσουν.
Τα ποσά μάλιστα των δανείων, θα γίνουν περίπου τα διπλάσια στις τράπεζες (χρωστούσες 2.000 €, θα χρωστάς 4.000 €).
Αγορά – τιμές προϊόντων: Οι τιμές σε μια σειρά καθημερινών αγαθών όπως τρόφιμα, ποτά, φάρμακα, καύσιμα εισαγόμενα ή μη, θα εκτιναχτούν λόγω της συναλλαγματικής διαφοράς, όπως υποστηρίζουν οικονομολόγοι, με τον πληθωρισμό να ανεβαίνει στα ύψη.
Οι έμποροι και επιχειρηματίες θα απαιτείται να καταβάλλουν προκαταβολικά το τίμημα των προϊόντων που επιθυμούν να προμηθευτούν.
Ακόμα και οι υγιείς επιχειρήσεις, θα βρεθούν αντιμέτωπες με αυτούς που θα διαθέτουν ρευστότητα, αφού η οικονομία θα έχει να διαχειριστεί τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας, ενώ οι εισαγωγές θα καταστούν εξαιρετικά δύσκολες, όπως εκτιμάται και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα ντόμινο αύξησης τιμών.
Αγροτική παραγωγή: Θα απαιτείται τετραπλάσια χρηματοδότηση από την ήδη υπάρχουσα για τις γεωργικές δραστηριότητες, επειδή οι διαπραγματεύσεις θα γίνονται με αδύναμη δραχμή, σε περιβάλλον επιχειρηματικής αστάθειας.
Επίσης, το κόστος στα καύσιμα, λιπάσματα, φυτοφάρμακα θα εκτοξευτούν.
Αυτοκίνητα: Είδος πολυτελείας θα γίνουν τα οχήματα, είτε είναι καινούργια, είτε μεταχειρισμένα, ενώ απαγορευτικά θα γίνουν τα ανταλλακτικά τους.
Πιο συγκεκριμένα, υπολογίζεται από τον κόσμο της αγοράς ότι η τιμές τους θα διπλασιαστούν, αφού σε περίπτωση ισοτιμίας 1 προς 1, έστω ότι για την αγορά μεσαίου αυτοκινήτου απαιτούνται 10.000 €, αμέσως θα μετατραπούν σε 10.000 δραχμές, εάν όμως η υποτίμηση φτάσει το 50%, τότε η τιμή θα ανέβει στα 20.000 δραχμές.
Το σίγουρο είναι εν τέλει ένα: κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια το μέγεθος της περαιτέρω ζημίας που μπορεί να υποστεί η Ελληνική οικονομία, ακόμα κι αν είναι ο καλύτερος των καλυτέρων οικονομικών αναλυτών, ή το πόσο θα πάρει στην Ελλάδα να ξανά σταθεί στα πόδια της και να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές οικονομικά νόμισμα.