Η μεταπασχαλινή βδομάδα είχε καλά και κακά οικονομικά νέα για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται, τόσο θα συνεχίζεται η αβεβαιότητα και το μείγμα θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αμφίσημο. Ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, ωστόσο, υπάρχουν σημάδια φωτός.
του Κώστα Μποτόπουλου
Στην Ελλάδα το καλό νέο ήταν, βέβαια, η αναβάθμιση της οικονομίας από τον οίκο Standards & Poors, τον πρώτο από τους “συστημικούς”, μετά τον καναδικό DBRS που προηγήθηκε κατά λίγους μήνες. Με ΒΒ από έναν από τους “big four”, η Ελλάδα βρίσκεται πια ένα σκαλοπάτι από το αξιόχρεο, και μάλιστα σε περίοδο διεθνών αναταράξεων.
Η Standards & Poors μας δίνει κουράγιο. Προσοχή όμως…
- “Διαχειρίσιμες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία”: ναι, αλλά με κύμα ακρίβειας κοντά στο κοινωνικό όριο αντοχής και “αντοχή” λόγω κυρίως ενεργειών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης κι όχι εγχώριας πολιτικής.
- “Στήριξη από τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάπτυξης”: μπράβο για τη γρήγορη εκταμίευση, η αποτελεσματική -και διαφανής- χρήση των πόρων μένει όμως να φανεί.
- “Επιτυχία των τραπεζών στη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων”: επιτυχία στα χαρτιά -και για τους ισολογισμούς- αλλά γκολ σε κενό τέρμα και χωρίς να έχει ακόμα γραφεί στον (κοινωνικό) πίνακα , αφού η πώληση δανείων σε funds απλώς μετακυλίει το βάρος από τις τράπεζες στους δανειολήπτες, και μάλιστα με επαχθέστερους όρους.
- “Ικανοποιητική εφαρμογή των διαρθρωτικών.μεταρρυθμίσεων”: πρόοδος πράγματι σε κάποιους τομείς, στους οποίους δυστυχώς δεν ανήκουν ούτε η αισθητή μείωση της γραφειοκρατίας, ούτε η φορολογική απλοποίηση, ούτε η ταχύτητα επίλυσης των διαφορών, ούτε η αίσθηση δικαίου.Σπουδαίο βήμα λοιπόν η αναβάθμιση, γιατί
Σπουδαίο βήμα η αναβάθμιση, αλλά…
Σπουδαίο βήμα λοιπόν η αναβάθμιση, γιατί δείχνει εμπιστοσύνη στη χώρα, στις προοπτικές της, στην αύξηση της διαχειριστικής σοβαρότητας. Θετική και η -“αλμυρή” αλλά χρήσιμη- έξοδος στις αγορές, με αρκετά “τσιμπημένο” επιτόκιο αλλά και τόνωση του ενδιαφέροντος προς τα μέσα και προς τα έξω. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε, ή να υποτιμούμε
- ούτε τα πανευρωπαικά υψηλά μας τόσο στο έλλειμμα (7,4%, μόνο η Μάλτα μάς “κέρδισε”), όσο και στο χρέος (193%, πολύ “μπροστά” από όλους)
- ούτε το πόσο ευάλωτη και μονόπλευρη (τουρισμός) παραμένει η παραγωγική μας βάση
- ούτε ότι οι “μεταρρυθμίσεις” -οι πραγματικές και ουσιώδεις- διαρκώς αναγγέλλονται και διαρκώς αναβάλλονται, ενώ η περίφημη “πολιτική σταθερότητα”, για την οποία κάνει επίσης λόγο η S & P, βαδίζει, γοργά, προς το τέλος της.
Στο “δρόμο που χάραξε η Γερμανία”
Η εικόνα αυτή, μια εικόνα ανοδική αλλά με πολλά βαρίδια, ταιριάζει με τις ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρωπαική Ένωση και οφείλει να ωθήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συνέργεια με αυτές. Στο.μεγάλο μέτωπο της εβδομάδας, την κλιμάκωση του “ενεργειακού πολέμου” με τη Ρωσία, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να ακολουθήσει, για να το πω έτσι, το “δρόμο της Γερμανίας” παρά το “δρόμο Βελόπουλου”.
Η πρώτη, από κοντά στο 40% εξάρτησης από το ρωσικό αέριο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, τη μείωσε ήδη σε 12% και ανήγγειλε ότι ο μηδενισμός είναι ζήτημα λίγων ημερών. Κλειδί η εγχώρια παραγωγή (από διυλιστήρια της Ανατολικής Γερμανίας) με στροφή σε προμήθειες εκτός Ρωσίας.
Κάτι ανάλογο πέτυχαν όλες οι βαλτικές χώρες, με τελευταία την Λετονία, που από εξάρτηση 100% ως το 2020 ανακοίνωσε πλήρη αποκοπή από τη Ρωσία τις προσεχείς μέρες. Το δρόμο έδειξαν επίσης οι χώρες που έσπευσαν να προμηθεύσουν αέριο στην Πολωνία και τη Βουλγαρία, μόλις ο Πούτιν τους έκλεισε τη στρόφιγγα, καθώς και η Πρόεδρος της Εποτροπής που δήλωσε ότι, από εδώ κι εμπρός, η ενεργειακή απεξάρτηση και η ενεργειακή αλληλεγγύη θα γενικευτούν και θα θεσμοποιηθούν.
Και πάντως σίγουρα ο δρόμος δεν είναι η “υπόδειξη” Βελόπουλου, και άλλων ανοικτό- και κρυπτο-πουτινικών, να “πληρώσουμε σε ρούβλια, αν χρειάζεται”, τη στιγμή που η Ένωση ολόκληρη ψάχνει τρόπους για να κάνει το αντίθετο. Σώζοντας και την οικονομία της και, κυρίως, την τιμή της.
Πηγή: economico.gr