Παρά το γεγονός ότι η ακρίβεια στα τρόφιμα και τα ενοίκια – και δευτερευόντως τα προβλήματα στην περίθαλψη, την ασφάλεια και την απονομή της δικαιοσύνης – αποτελούν μεγάλο πολιτικό ναρκοπέδιο, η κυβέρνηση εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μιας πλειοψηφικής κοινωνικής συμμαχίας, κυρίως λόγω της θετικής αξιολόγησης του πρωθυπουργού από μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων (ευρύτερη της πολιτικής δύναμης της ΝΔ), ως ικανότερου πολιτικού για τη θέση αυτή.
Του Θοδωρή Καλούδη
Αυτή η αυξημένη εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη – παρά την παρατεταμένη και ηχηρή δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για την οικονομική πίεση που υφίσταται στην καθημερινότητά της – σε συνδυασμό με την πενιχρή απήχηση που έχουν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, του επιτρέπουν να ευελπιστεί ότι θα περάσει το σκόπελο των ευρωεκλογών χωρίς σημαντικές απώλειες.
Τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης και το κρίσιμο δίλημμα
Η δημοσκόπηση που έκανε η Marc για λογαριασμό της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”, μας επιτρέπει την εκτίμηση ότι η πολιτική ζωή και οι εξελίξεις σήμερα ενδεχομένως να κινούνται (θεωρητικά παραδόξως) παράλληλα ή και ανεξάρτητα από τα καυτά καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 27,5% θεωρεί λ.χ. ότι οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης για την ακρίβεια είναι αποτελεσματικές, ενώ το 71,7% θεωρεί ότι δεν είναι. Επίσης, όπως μας λέει η ανάλυση της δημοσκόπησης, και “η γενική εικόνα για την κυβέρνηση δεν είναι ρόδινη, αφού μειώθηκε κατά τέσσερις μονάδες μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες το ποσοστό των πολιτών που δίνουν θετικό βαθμό στα κυβερνητικά πεπραγμένα (από 42,4% υποχώρησε σε 38,6%), ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε (από 55,9% σε 60,5%) το ποσοστό εκείνων που αξιολογούν αρνητικά το έργο της”.
Κι όμως: ακόμα και αυτά τα ποσοστά – όσο και αν στέλνουν έντονα μηνύματα προειδοποίησης προς την κυβέρνηση – δεν αποτελούν, σήμερα, ένδειξη ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό. Για τον απλό λόγο ότι ο πυρήνας της κοινωνίας στις καθοριστικές πολιτικές αποφάσεις του απαντά στο δίλημμα: “σε ποιόν να δώσω τα κλειδιά της χώρας”; Και μπροστά στον καθρεφτη, η δυσαρέσκεια αναμετράται με το κυρίαρχο ερώτημα: Ποια είναι η καλύτερη δυνατή κυβέρνηση; Ποιός ο πιο κατάλληλος για πρωθυπουργός; Τι λύσεις έχω; Και τότε από τα συν και τα πλην βγαίνει η σούμα. Και η απόφαση.
Οι δύσκολες στιγμές των ανατιμήσεων στα βασικά, οι “στραβες” στο κυβερνητικό έργο και οι καθυστερήσεις στις αναγκαίες μεταρρυθμιστικές τομές είναι τα “δράμια” που μπαίνουν στο ένα ζύγι. Από την άλλη όμως μπαίνουν και όλα τα άλλα: όσα δηλαδή συγκροτούν και τις αξιοσημείωτες αλλαγές που ανακουφίζουν τις σχέσεις μας με το δημόσιο και τη γενικότερη πορεία της χώρας και την αναπτυξιακή προοπτική της και τη θωράκιση της άμυνας και την εξωτερική πολιτική της και την αναβαθμισμενη θέση της στην Ένωση και άλλα πολλά, που είτε συνιστούν μια νέα κανονικότητα στο εσωτερικό είτε μια αξιοσέβαστη παρουσία στο εξωτερικό.
Δεν τους εμπιστεύονται ούτε οι ψηφοφόροι τους…
Έτσι, την ίδια ώρα της αγωνίας και της μουρμούρας των νοικοκυριών για την ακρίβεια, περίπου οι 4 στους 10 (37,5%) αναδεικνύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον πολιτικό αρχηγό που εμπιστεύονται περισσότερο. Απέναντί του, μακράν δεύτερος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης που κερδίζει την εμπιστοσύνη του 8,6% των πολιτών, τρίτος κατατάσσεται ο Κυριάκος Βελόπουλος με 7,1%, τέταρτος ο Δημήτρης Κουτσούμπας με 6,7% και μόλις πέμπτος ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος αποσπά την εμπιστοσύνη του 6% των πολιτών.
Δεν είναι τυχαίο πως τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης τους εμπιστεύονται λιγότεροι από όσοι ψηφίζουν τα κόμματά τους για ιδεολογικούς, πολιτικούς ή συναισθηματικούς λόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη εκφράζει μόνον το 58,1% όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Ανδρουλάκη δηλώνει ότι εμπιστεύεται το 53,2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά περιγράφουν, με δυό λόγια, το σημερινο πολιτικό περιβάλλον κυριαρχίας της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και καχεξίας της αντιπολίτευσης. Και ενώ δεν συνιστούν πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, καταγράφουν (τόσο από τη Marc, όπως και από όλες τις παρεμφερείς δημοσκοπήσεις της περιόδου) μια σαφή τάση που αντανακλά εδραιωμένες πεποιθήσεις.
Δεν διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο μεγάλος αριθμός των αναποφάσιστων και ο χαρακτήρας των ευρωεκλογών – όπου όσοι ψηφίζουν για την εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι λιγότεροι από αυτούς που “στέλνουν μηνύματα” – αφήνουν ανοιχτές τις πολιτικές εκτιμήσεις. Και οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι πολλοί θα ψηφίσουν με διαφορετικά κριτήρια από ότι θα ψήφιζαν αν είχαμε εθνικές εκλογές.
Όμως άποψή μας είναι ότι, αν δεν συμβεί κάτι το συγκλονιστικό έως τον Ιούνιο, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα προσεγγίζουν την εικόνα των σημερινών δημοσκοπήσεων και το ενδιαφέρον θα εστιάζεται στον δεύτερο ή τη δύναμη των ακροδεξιών κομμάτων.
Πηγή: economico.gr