Το “ντιμπέιτ” μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ δεν είχε την ένταση που θα ήθελαν οι εραστές της παραπολιτικής (αντίθετα, είχε πολιτισμένη ατμόσφαιρα), αλλά βοήθησε να οδηγηθούμε σε μερικά ουσιώδη συμπεράσματα:
του Θοδωρή Καλούδη
- Η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου από τον διάλογο των υποψηφίων τον χαρακτηρίζει όχι τόσο για την προφανή φυγομαχία του, όσο για την αντίληψη που έχει για την πολιτική και τον ρόλο του σε ένα ιστορικό κόμμα. Η περιφρόνησή του στον δημοκρατικό διάλογο αποπνέει τη φιλοσοφία του για το κληρονομικό δικαίωμα στην πολιτική ιεραρχία.
- Οι περισσότεροι υποψήφιοι προτίμησαν να αναλώσουν πολύ από τον λίγο χρόνο τους περιπλανώμενοι σε ιδεολογικές αναφορές της σοσιαλδημοκρατίας και λιγότερο σε προτάσεις για μια διαφορετική προσέγγιση της ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγγύης από τη σημερινή κεντροδεξιά κυβέρνηση. Οι προφανείς αντιρρήσεις τους για την αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν το “εύκολο πεδίο” αντιπαράθεσης με τον κ. Μητσοτάκη.
- Δεν ακούσαμε μια διαφορετική στρατηγική για την Ελλάδα με ξεκάθαρους άξονες οικονομικής και κοινωνικής προόδου. Δεν ακούσαμε κάποιες νέες ιδέες εκσυγχρονισμού ή μεταρρυθμίσεων. Σε σημείο να αναρωτιόμαστε πόσο αφοπλισμένο είναι το ελληνικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα από ορισμένες κυβερνητικές επιλογές, αλλά και πόσο στεγνό από παραγωγή σύγχρονης πολιτικής. Θα μπορέσει να κερδίσει έτσι καλύτερη θέση στο πολιτικό σκηνικό;
- Είδαμε όμως πως πρέπει να ασκείται η αντιπολίτευση σε ένα ευρωπαϊκό κράτος. Με ποιότητα επιχειρημάτων, με ήθος, με νηφαλιότητα, χωρίς άναρθρες κραυγές, θλιβερό λαϊκισμό και δημιουργία διαρκούς “πολεμικής” τοξικής ατμόσφαιρας . Το ΚΙΝΑΛ χθες μας έδειξε, δια των κορυφαίων (λόγω του ρόλου τους) εκπροσώπων του, πως η πολιτική διαφωνία με την κυβέρνηση δεν σημαίνει προτροπή σε εθνικό διχασμό, αλλά πολιτισμένη αντιπαράθεση απόψεων και πολιτικών, δυναμική αλλά τίμια διεκδίκηση της εξουσίας, σε μια χώρα που θέλει ηρεμία για να προκόψει.
- Ανεξάρτητα με το ποιος από τους υποψήφιους παρουσιάστηκε με ισχυρό ηγετικό προφίλ, πιο μοντέρνο στυλ ή πιο έτοιμος να ηγηθεί του ΚΙΝΑΛ (ή του νέου ΠΑΣΟΚ), το βέβαιο είναι ότι και οι πέντε κατάφεραν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον πολλών συμπολιτών μας για ένα κόμμα που έχει περάσει από σαράντα κύματα και δεν έχει ξεφύγει ακόμα από το μεταίχμιο της φθοράς και της αφθαρσίας.
- Και πάντως το χθεσινό “ντιμπέιτ” μας έδειξε και κάτι ακόμα: Τη διαφορά ποιότητας που χωρίζει τον πολιτικό λόγο του ΚΙΝΑΛ από εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ίσως είναι και το σημαντικότερο μήνυμα που έστειλαν στο εκλογικό σώμα οι “5” του ΚΙΝΑΛ.
Πηγή: Economico.gr