Η ΔΕΗ είναι ένα κλασσικό παράδειγμα για το πως μια απαξιωμένη – και στο χείλος της χρεωκοπίας – δημόσια επιχείρηση μπορεί να εξυγιανθεί, να μετεξελιχθεί και να γυρίσει σελίδα, με νέο στοίχημα, όχι πια τη σωτηρία της, αλλά την προσαρμογή της στο νέο ευρωπαϊκό μοντέλο της «πράσινης» ενεργειακής ανάπτυξης.
του Θοδωρή Καλούδη
Δεν έτυχε, πέτυχε. Χάρη στο πλάνο και την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, που ευτύχισε και στην επιλογή ενός σύγχρονου και δυναμικού management από τον ιδιωτικό τομέα, ικανού να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της.
Με την αναγγελθείσα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου – που συνοδεύεται από την «παραίτηση» του Υπερταμείου και του ΤΑΙΠΕΔ από τη συμμετοχή τους στην αύξηση αυτή – η μεγαλύτερη εταιρεία του δημοσίου, κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα χειραφέτησης και βλέπει καλύτερα το μέλλον της, σε ένα νέο ευρωπαϊκό ενεργειακό περιβάλλον.
Η ενίσχυση των ιδίων κεφαλαίων της ΔΕΗ καθορίζεται από δύο παράγοντες:
- Γίνεται με την καθαρά ιδιωτικοοικονομική διαδικασία αύξησης κεφαλαίου. Δηλαδή με χρήματα της αγοράς και δίχως την αύξηση των τιμολογίων της ή την επιβάρυνση του εθνικού προϋπολογισμού.
- Το κράτος δεν «αποσύρθηκε», αφού διατηρεί τον έλεγχο της επιχειρηματικής πορείας, έχοντας μια συμπαγή καταστατική μειοψηφία του 34% σε ένα διευρυμένο μετοχολόγιο σχετικά μεγάλης διασποράς.
Τα 750 εκατ. της αύξησης, αθροιζόμενα με τα 1,3 δισ. ευρώ από την πρόσφατη πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ, θα διατεθούν για τη μείωση του χρέους της Επιχείρησης, την ενίσχυση του δικτύου της που είχε εγκαταλειφθεί την τελευταία 10ετία , την ανάπτυξή της επιχείρησης με αγορές μονάδων παραγωγής σε βαλκανικές χώρες και με την επέκτασή της στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ζητούμενο είναι πάντα, αλλά και μετά από αυτή την εξέλιξη:
- να διασφαλίσει η επιχείρηση χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές της
- να εδραιώσει την παρουσία της στη νέα «πράσινη» εποχή
- να εξακολουθεί να διασφαλίζει την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας
- και να συμβάλλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η εξέλιξη αυτή δεν άρεσε σε όλους. Δεν άρεσε λ.χ. στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ. Λογικό… Δεν άρεσε βεβαίως στον κ. Τσίπρα, ο οποίος έριξε την επιχείρηση στα τάρταρα.Ούτε λογικό ούτε παράλογο: Απλώς συνηθισμένο… Όπως, παραδόξως, δεν άρεσε και στην “σοσιαλδημοκράτισσα” Κυρία Γεννηματά, που ταυτιζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ και αγνοώντας πρακτικές Ευρωπαίων ομοϊδεατών της, κάνει λόγο «για παράδοση της ΔΕΗ από την κυβέρνηση στα ιδιωτικά συμφέροντα». “Τρία πουλάκια”…
Τι να κάνουμε; Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ένα βαρετό και τριτοκοσμικό βερμπαλισμό και μια άλλη αντίληψη για την οικονομία, που επιμένει σε σύγχρονες λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα – κυρίως τα τελματωμένα…