του Θοδωρή Καλούδη
Οι χθεσινές αποκαλύψεις από τη δικογραφία του σκανδάλου της Folli Follie αναδεικνύουν, άλλη μια φορά, τη φθορά που υφίσταται ένα κόμμα όταν ασκεί την εξουσία. Όχι μόνο την πολιτική φθορά, από λάθος πολιτικές, άστοχες πράξεις και παραλείψεις ή από τη δυσμενή συγκυρία. Αλλά επίσης την πολιτική και ηθική απαξίωση από τις ιδιοτελείς, ανήθικες και αξιόποινες (δηλαδή εγκληματικές) συμπεριφορές των κορυφαίων στελεχών του, που εκμεταλλευόμενα το ρόλο τους στην εξουσία, εξελίσσονται σε εγκληματική οργάνωση.
Αυτή η φθορά είναι τελεσίδικη. Γιατί διαλύει την ηθική και ενίοτε συναισθηματική σχέση του πολίτη με το καθοδηγητικό κέντρο της πολιτικής αναφοράς του.
Αυτό συμβαίνει με το ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα.
Ήρθε στην εξουσία με φούρια, μοιράζοντας ελπίδες και υποσχέσεις. Και κέρδισε μεγάλη μερίδα των ταλαιπωρημένων (και από την παλαιά πολιτική τάξη) πολιτών. Δεν άργησε δυστυχώς να φανεί πόσο «θολό» ήταν το «όραμά» του. Πόσο απατηλές οι υποσχέσεις του. Πόσο ψεύτικος και υποκριτικός ο πολιτικός λόγος του. Πόσο ανέτοιμος ο μηχανισμός του. Πόσο επικίνδυνες οι πολιτικές του. Οι πολίτες το κατάλαβαν: Το απέδειξαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το δείχνουν έκτοτε οι συνεχείς δημοσκοπήσεις.
Δεν είναι όμως μόνο η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που απαξιώνει το σύστημα του Αλέξη Τσίπρα. Είναι η ηθική του κατάρρευση. Η κατάντια των «οδηγητών» του, τους οποίους πίστεψαν και ακολούθησαν πολλοί αριστεροί και κεντροαριστεροί συμπολίτες μας. Όπως πίστεψαν και στο μύθο του… ηθικού πλεονεκτήματος.
Επιφανείς εκπρόσωποι της «πρώτης φοράς» κατηγορούνται για κατάχρηση εξουσίας στα όρια της Συνταγματικής εκτροπής. Για άθλιες μεθοδεύσεις και πράξεις «πολιτικής δολοφονίας» των αντιπάλων τους. Αποκαλύπτεται ότι «ζεν πρεμιέ» του πολιτικού θιάσου του κ. Τσίπρα περιέφεραν στην «αγορά» την πραμάτεια του κυβερνητικού «μαγαζιού» και διαπραγματεύονται την επιρροή του σε «χοντρές» δουλειές και ιδιοτελείς δουλίτσες. Πρωτοκλασάτοι υπουργοί και θεσμικοί παράγοντες πωλούσαν «προστασία» και διαπραγματεύονταν νομοσχέδια και κυβερνητικές αποφάσεις με εγκληματίες, «για να πέσουν στα μαλακά». Έκαναν «αρπαχτές» ξεδιάντροπα. Χυδαία.
Το πέρασμα αυτού του «μαγαζιού» από τη ζωή μας δεν ήταν μόνο τραυματικό. Ίσως είναι και εκπαιδευτικό. Για ένα λαό που δεν μαθαίνει εύκολα από τα λάθη του, που του αρέσει κάποτε να τον ψεκάζουν, που ακολουθεί με αφέλεια ή ιδιοτελή προσδοκία τις Σειρήνες, τελικά οι «νταραβεριτζήδες» του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχτούν «σωτήριοι». Γιατί, επιτέλους: τι άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε;
ΥΓ: Στο mail της δικογραφίας του Folli Follie o μεσολαβητής υποβάλλει αναφορά στο υπόδικο «αφεντικό»: «Κύριε Τζώρτζη θα ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με τα σημερινά πεπραγμένα. Επικοινώνησαν σήμερα με τον πρόεδρο της επιτροπής (Σ.Σ.που εξέταζε την υπόθεση της Folli Follie) ο κ. Μπαλαούρας (ο οποίος πραγματικά υπερβάλλει εαυτόν για τον όμιλο, είναι ο μπροστάρης), ο Φλαμπουράρης, ο κ. Χαρίτσης υπουργός Ανάπτυξης , ο κ. Αραχωβίτης από το στενό περιβάλλον» Από όλα όσα κατονομάζονται, εκείνο που ξεχωρίζει είναι το «στενό περιβάλλον». Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Πηγή: Economico.gr