του Θοδωρή Καλούδη
Τι σημαίνει όταν 15 μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει μεγαλύτερη απήχηση από το εκλογικό της αποτέλεσμα;
Γιατί ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να χάνει το 25% της εκλογικής του δύναμης σε μια εποχή πανδημίας και σοβαρών εθνικών και οικονομικών προβλημάτων;
Γιατί το ΚΙΝΑΛ της Κυρίας Γεννηματά όχι μόνο δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ άλλα επιπλέον εμφανίζεται να χάνει το 18% της ασθενούς εκλογικής του δύναμης;
Που οφείλεται το γεγονός ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να έχει τα διπλάσια ποσοστά εκτίμησης των πολιτών από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα;
Η εξήγηση είναι ότι ενώ η χώρα έχει μια κανονική κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που κάνουν τη δουλειά τους, η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ) δεν υπολογίζονται από την πλειοψηφία των πολιτών ως πολιτικές δυνάμεις εξουσίας και προοπτικής, ικανές να συμβάλουν στην εθνική προσπάθεια ή να αποτελέσουν φερέγγυα εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
Τα κάνει όλα καλά η κυβέρνηση; Προφανώς γίνονται και λάθη, κάποια μάλιστα σε κρίσιμους τομείς. Προφανώς παρατηρούνται φιλόδοξες “συσπειρώσεις” και πολιτικά ιδιοτελείς “πρωτοβουλίες” εξουσίας μέσα στην εξουσία, που προβληματίζουν. Χρειάζονται διορθωτικές κινήσεις; Ασφαλώς και χρειάζονται. Ωστόσο το πλοίο πηγαίνει σε σωστή ρότα με καλό καπετάνιο. Όλες οι μετρήσεις της Κοινής Γνώμης δείχνουν πως στα βασικά, τα μεγάλα θέματα, ο κ. Μητσοτάκης, οι στενοί συνεργάτες του και οι υπουργοί του έχουν από τη συντριπτική έως τη μεγάλη (την πλειοψηφική) στήριξη της κοινωνίας. Ανεξάρτητα από την κομματική τοποθέτηση των πολιτών.
Αντίθετα η αντιπολίτευση πελαγοδρομεί σε αχαρτογράφητα νερά. Και αυτό δεν είναι καλό για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Ο κ. Τσίπρας ασκεί μια “μπανάλ”, εμπαθή, μη εποικοδομητική, τελικά ανόητη και αυτοκαταστροφική αντιπολίτευση. Εμφανίζεται με έλλειψη ταυτότητας. Κινείται χωρίς στρατηγικό σχέδιο. Πολιτεύεται υπό το κράτος ενός συνονθυλεύματος ιδεολογικών αναφορών και ονείρων. Ποντάρει στη δυσμενή συγκυρία, ελπίζει στην εθνική ήττα, προσβλέπει στην οικονομική αδυναμία, στοιχηματίζει στη μιζέρια της κοινωνίας. Και αυτό δεν θα στοιχίσει μόνο στο κόμμα του, αλλά και στον ίδιο.
Η κυρία Γεννηματά δεν έχει ρόλο. Και, μεταξύ μας, δεν έχουμε να περιμένουμε περισσότερα από την αρχηγό του Κινήματος αλλαγής. Ο άσφαιρος, ανούσιος και αμήχανος αντιπολιτευτικός λόγος της έχει κουράσει. Και το πρόβλημα για το άλλοτε κραταιό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου είναι ότι δεν εμφανίζεται κάποια ισχυρή και υποσχόμενη εναλλακτική λύση ηγεσίας να προσελκύσει το ενδιαφέρον ευρύτερων στρωμάτων, πέραν των συνταξιούχων εικονολατρών σημερινών ψηφοφόρων του.
Με αυτά τα δεδομένα, ο κ. Μητσοτάκης ελέγχει το παιχνίδι. Ίσως μάλιστα δεν μας έχει δείξει ακόμα όλο το πολιτικό του σχέδιο. Απλώς οι πολίτες (και κυρίως οι “Κεντρώοι”) το “ψυχανεμίζονται” και του δίνουν (ακόμα και στα δύσκολα) ευρύτερη απήχηση από ό,τι το κόμμα του οποίου ηγείται.
Πηγή: Economico.gr