του Θοδωρή Καλούδη
Δεν υπάρχει ισχυρή διπλωματία χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία χωρίς τη θωράκιση της άμυνας. Κυρίως για χώρες με “γείτονες – πειρατές” όπως η Ελλάδα.
Η χώρα μας πέρασε μια μεγάλη δεκαετή οικονομική κρίση. Σημαντική παράπλευρη απώλεια της δίνης που μας βρήκε ήταν η εγκατάλειψη των ενόπλων δυνάμεων στη μοίρα τους. Κυρίως εγκαταλείφθηκαν ή αμελήθηκαν οι αναγκαίοι εκσυγχρονισμοί των Όπλων.
Οι κυβερνήσεις των μνημονίων αγνόησαν τους ειδικούς και βολεύτηκαν στην εύκολη “ανάλυση” ότι “τίποτα δεν θα γίνει με την Τουρκία”. Το υστέρημα των φορολογούμενων που μαζεύτηκε με “αίμα” από τη μνημονιακή φορομπηχτική πολιτική μοιράστηκε σχεδόν αποκλειστικά σε “επιδοματικές πολιτικές” αμφίβολης ή πρόσκαιρης αποτελεσματικότητας ακόμα και σε όσους το είχαν ανάγκη. Άλλωστε οι συνταξιούχοι ψηφίζουν. Η άμυνα της χώρας είναι “σημαντική”, αλλά δεν “μετράει” σταυρούς στα ψηφοδέλτια… (Είναι θέμα αντίληψης των προτεραιοτήτων).
Υπήρξαν και χειρότερα. Πολύ πριν τα μνημόνια, οι κυβερνήσεις Κ.Καραμανλή αγνόησαν εγκληματικά την άμυνα της χώρας. Επέδειξαν ασυγχώρητη νωθρότητα στις ανάγκες εκσυγχρονισμών. “Τυφλώθηκαν” από τις “κουμπαριές” με τον Ερντογάν. Άφησαν γυμνές τις ένοπλες δυνάμεις. Και κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Ούτε στη Νέα Δημοκρατία (“φυσικά”). Ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ (“ανοήτως”). Ούτε στο ΚΙΝ.ΑΛ της Φώφης (“λογικό”).
Ικανοί αξιωματικοί, βιρτουόζοι πιλότοι και καπετάνιοι με σπουδαία ναυτοσύνη – “με τις γνώσεις τους, τον τσαμπουκά” τους και αξιοποιώντας στο έπακρο τα οπλικά συστήματα (της περασμένης δεκαετίας) που έχουν στη διάθεσή τους – “φυλάνε Θερμοπύλες”. Και τις φυλάνε καλά.
Δεν αρκούν όμως μόνο οι ικανότητες των ανδρών των Ενόπλων δυνάμεων. Απαιτείται άμεση ενίσχυση τους. ο πρόεδρος της Τουρκίας ανήγγειλε εχθές ότι η χώρα του “πάει για πρωτάθλημα” στους εξοπλισμούς, αξιοποιώντας την πολεμική βιομηχανία της. Το 2019 η Άγκυρα ξόδεψε 20 δισ. ευρώ στα αμυντικά της προγράμματα. Εμείς (στο επίπεδο των εξοπλισμών) ούτε το το ένα δέκατο. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία είναι ασήμαντη. Τα ναυπηγία μας παραδίδουν τορπιλακάτους δέκα χρόνια μετά την παραγγελία τους – και μετά την πανηγυρική καθέλκυση “μπαίνουν πάλι στους τάκους” για εκσυγχρονισμό…
Ίσως ήρθε η ώρα μιας πιο ρεαλιστικής – και δημιουργικής – πολιτικής, που θα συνδέει την οικονομία, την άμυνα και τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας.
ΥΓ. Επιτρέψτε μου μια προσωπική αναφορά: Δεν υποστηρίζω την πολιτική του ανταγωνισμού των εξοπλισμών και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Απλά προσπαθώ να καταγράψω μια, πιστεύω, ρεαλιστική σήμερα άποψη. Για να είναι η χώρα ανεξάρτητη, διεθνώς παρούσα και περήφανη (και να μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με την ανάπτυξη και την προκοπή του λαού της), οφείλει να είναι ισχυρή και να μην ζει με το άγχος καθημερινών απειλών. Άλλωστε μερικοί τύποι σαν τον Ερντογάν αυτό μόνο καταλαβαίνουν…
Πηγή: Economico.gr