της Έλλης Τριανταφύλλου
Στα τηλεοπτικά τραπέζια, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το μεταναστευτικό/προσφυγικό, τις κλειστές δομές και την επίταξη δημόσιων χώρων. Μόνο που τα επιχειρήματά τους εξαντλούνται στο ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο.
Στην κρίσιμη ερώτηση τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για ν αντιμετωπίσει αυτή την ασύμμετρη απειλή, οι απαντήσεις είναι φτωχές και μοιάζουν περισσότερο με ευχολόγια παρά με συγκροτημένες προτάσεις, με αρχή, μέση και τέλος. Ισως γιατί κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια αν είμαστε πιο κοντά στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος.
Η κατάσταση στα νησιά του Βορείου Αιγαίου είναι ζοφερή και δεν αρχίσει καν να καλοκαιριάζει. Οι εξελίξεις στο Ιντιλίμπ προοιωνίζονται νέο, μαζικό κύμα εξόδου από τη Συρία προς την Τουρκία, μόνο που αυτή τη φορά, τα πράγματα στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετικά από την πρώτη φάση του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Η οικονομία της έχει πάρει τον κατήφορο, και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών ζητά να φύγουν οι πρόσφυγες από την χώρα.
Η κυβέρνηση υπόσχεται ταχύτερη διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, καλύτερη επιτήρηση στα σύνορα, κλειστά κέντρα στα νησιά και πιο συστηματικές επιστροφές εκείνων που δεν δικαιούνται άσυλο.
Το ερώτημα είναι πώς θα γίνουν όλα αυτά. Οι κάτοικοι, εξαντλημένοι και απηυδισμένοι από την κατάσταση αντιδρούν με ένταση σε οτιδήποτε κι αν τους προτείνεται. Ακόμη κι αν αυτό είναι η δημιουργία κλειστού κέντρου στο πιο κακοτράχαλο κι απομακρυσμένο μέρος του νησιού.
Και οι Ευρωπαίοι, βολεμένοι πίσω από την καχυποψία για τα χρήματα που έδωσαν και δεν έπιασαν τόπο, αρνούνται να βάλουν τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.
Η Ελλάδα από μόνη της λίγα μπορεί να κάνει. Αυτό το ξέρουν όλοι. Όπως επίσης άπαντες γνωρίζουν ότι η εύθραυστη ισορροπία δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ.
Αν υπάρχει, λοιπόν, μια ελπίδα – για τα νησιά προπάντων- αυτή είναι η αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και ευτυχώς μια τέτοια αλλαγή έχει εγγραφεί στην ατζέντα. Το αν θα φτάσει να υλοποιηθεί, μένει να φανεί. Μέχρι τότε, μέχρι δηλαδή να αποφασιστεί ένα πακέτο μέτρων που σε συμφωνία Ε.Ε – Τουρκίας θα λύσει το πρόβλημα, η Ελλάδα μπορεί μόνο να διαχειρίζεται το πρόβλημα. Αν μπορεί…
πηγή: economico.gr