της Αγγελικής Σπανού
Τα μικρά κοριτσάκια, συχνά, ντρέπονται να βγάλουν το πάνω μέρος του μαγιώ τους. Και μεγάλες γυναίκες πολλές φορές αισθάνονται αμήχανα να μείνουν χωρίς ρούχα μπροστά στον γιατρό. Γιατί η σχέση μας με το γυμνό σώμα μας είναι απόλυτα προσωπική, εντελώς μοναδική και απερίγραπτα ιδιαίτερη. Οταν το εκθέτουμε ακούσια, γιατί ο αέρας σήκωσε τη φούστα μας ή γιατί σκίστηκε ένα ρούχο, τότε αισθανόμαστε δυσάρεστα, μπορεί και να υποφέρουμε, ανάλογα με τα μάτια που μας κοιτάζουν.
Η γύμνια είναι συνδεδεμένη με την ντροπή. Η απατημένη σύζυγος που ανάγκασε τον άπιστο άντρα να κυκλοφορήσει γυμνός, το τρίτο πρόσωπο που έμεινε γυμνό στο μπαλκόνι για να κρυφτεί, η αμαρτωλή γυναίκα που βρέθηκε στο δρόμο τυλιγμένη μόνο με ένα σεντόνι.
Η γύμνια είναι συνδεδεμένη με τον πόνο. Τους ξέντυναν για να τους βασανίσουν, δεν είχαν ρούχα να ντυθούν γιατί πολεμούσαν, γιατί τους κυνηγούσαν, γιατί είχαν τραυματιστεί, γιατί σέρνονταν στο χώμα και τους σκίστηκαν.
Αυτά, όταν το σώμα αποκαλύπτεται χωρίς τη θέλησή σου. Γιατί, διαφορετικά, η γύμνια είναι ευτυχία. Ερωτας και θάλασσ
Η λαϊκή σοφία λέει ότι «νηστικός περνάς, γυμνός όχι». Δηλαδή, μπορεί να αντέξεις τη φτώχεια και την πείνα, όχι όμως την ταπείνωση.
Οταν αστυνομικοί ξεγυμνώνουν διαδηλωτές ή μπαχαλάκηδες το κάνουν για να τους εξευτελίσουν. Από σαδισμό. Οχι για να επιβάλουν την τάξη. Δεν κινδυνεύουν, δεν αμύνονται και δεν απειλούνται. Είναι πολλοί μαζί, γύρω από έναν, και απολαμβάνουν την ατίμωσή του. Τρέφονται με τον διασυρμό του.
Είναι τόσο φρικτό ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για ακραία καταστολή αλλά για ανθρώπινη αθλιότητα. Δεν είναι αυθαιρεσία, είναι μίσος. Δεν τρομάζει αυτό που κάνουν αλλά αυτό που είναι.
Μεγαλύτερο πρόβλημα από την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας είναι ότι πια δεν τρομάζουν πολλοί. Οι μικρές διαστάσεις που πήρε αυτή η νέα πρακτική αστυνομικών δείχνει ότι η ανάγκη για κανονικότητα αμβλύνει τις αντιστάσεις στην «αναγκαστικότητα» (Βορίδης) του ξύλου ή και του εξετελισμού των μπαχαλάκηδων.
Αυτή μάλλον είναι η επώδυνη αλήθεια. Γυμνή!
πηγή: economico.gr