της Έλλης Τριανταφύλλου
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αιφνιδίασε ευχάριστα ακόμα και τους προερχόμενους από αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα με την ταχύτητα και τον πρωτόγνωρο, για τα ελληνικά δεδομένα, βαθμό προετοιμασίας που επέδειξε το πρώτο τρίμηνο του βίου της. Από τα γεγονότα, όμως, φαίνεται ότι αιφνιδιάστηκε και η ίδια – και όχι ευχάριστα- από την έλλειψη ρεαλισμού που διέθετε στη διαχείριση του μεταναστευτικού/προσφυγικού.
Μπορεί να είχε δίκιο ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε μία ιδεολογική δυσκολία να διαχειριστεί το πρόβλημα με τη δέουσα αυστηρότητα με αποτέλεσμα επί των ημερών της να εκπέμψει η χώρα λανθασμένο μήνυμα, αλλά είχε μάλλον άδικο στην πρόβλεψη ότι μια άλλη κυβέρνηση, με ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα, θα το μετέτρεπε αυτομάτως από πρόβλημα σε «ζήτημα».
Σήμερα, πιεσμένη από τις ατέλειωτες μεταναστευτικές ροές, επιχειρεί να εκπέμψει μήνυμα αποφασιστικότητας για την υλοποίηση του σχεδίου αποσυμφόρησης των νησιών στην ηπειρωτική χώρα, ευελπιστώντας ταυτόχρονα ότι θα καμφθούν οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών – πράγμα δύσκολο αν σκεφτεί κανείς πως αντιδρούν διαχρονικά ακόμα και σε ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με την ποιότητα της ζωής τους, όπως πχ η διαχείριση των απορριμμάτων.
Ο πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης ξεκινά, αρχής γενομένης από τηΡώμη σήμερα, κύκλο επαφών με Ευρωπαίους ηγέτες προκειμένου να αναδείξει την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος. Οι συνομιλητές του γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται για ένα ελληνικό πρόβλημα, αλλά για μία ευρωπαϊκή πρόκληση που ακουμπάει στην «καρδιά» των αρχών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο αγώνας του, ωστόσο, είναι δύσκολος και άνισος, γιατί η Ευρώπη, όπως αποδείχθηκε περίτρανα όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν διαθέτει ίχνος κοινοτικής αλληλεγγύης. Παρ όλα αυτά, είναι μονόδρομος για τον κ. Μητσοτάκη να τους πιέσει και να εν τέλει να τους πείσει, με απτές αποδείξεις, για την απροθυμία της Τουρκίας να ελέγξει τις ροές.
Και φυσικά, ένας κούκος δεν αρκεί για να φέρει …την άνοιξη. Χρειάζεται διεθνής καμπάνια ενημέρωσης για τις ελληνικές θέσεις, σε διεθνή και ευρωπαϊκά φόρα, με αρθρογραφία σε μέσα του εξωτερικού με διεθνή απήχηση προκειμένου να πειστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ότι η Ελλάδα έχει πραγματική βούληση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά οι όποιες εξελίξεις δεν μπορεί να είναι ερήμην των Ευρωπαίων.