“Το δημοψήφισμα πρέπει να διεξαχθεί πριν από το τέλος του 2017. Αν μπορέσουμε να το κάνουμε νωρίτερα θα ήμουν κατευχαριστημένος.”
Η δήλωση αυτή του Ντέιβιντ Κάμερον – διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ – δείχνει την αγωνία του Βρετανού πρωθυπουργού για το μέλλον και τη κοινή ή μη πορία της χώρας του με την ΕΕ. Δεν είναι μυστικό ότι ο γάμος της Μ. Βρετανίας με την ΕΕ περνάει πολύ δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια και ειδικά κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Κάμερον.
Είναι ίσως ένα ακόμα δομικό ελάττωμα του οικοδομήματος που σταδιακά αλλά σίγουρα δημιουργήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες και το οποίο κινδυνεύει να αποσταθεροποιηθεί τα τελευταία λίγα χρόνια – τα χρόνια που η οικονομική πραγματικότητα έχει επιβληθεί εξ’ ολοκλήρου στους πολιτικούς χειρισμούς των χωρών του Νότου και όχι μόνο.
Αλλά και το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας μας δείχνει ένα κλίμα ζοφερό και πολιτικά ριψοκίνδυνο για την ΕΕ. Η τραπεζική ένωση (διαβάστε σχετικά εδώ), για την οποία έγινε μεγάλη προσπάθεια, είναι ένα βήμα προς την πραγματική πολιτική ένωση της Ευρώπης και όχι απλά μια γενική εποπτεία των τραπεζών.
Από τα πολιτικά και τα οικονομικά σπλάχνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης λείπει ακόμα η λογική της κοινής πορείας και της κοινής μοίρας. Αν όντως η Μ. Βρετανία, μετά το δημοψήφισμα του Κάμερον, εγκαταλείψει την Ευρώπη, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα πραγματικό δίλημμα για την ίδια την ύπαρξη της Ένωσης, τουλάχιστον όσον αφορά τους μέχρι σήμερα πολιτικούς και διοικητικούς σχεδιασμούς.
Ας ελπίσουμε ότι τελικά οι πολίτες της Μ. Βρετανίας θα έχουν μεγαλύτερο και περισσότερο πολιτικό και όχι οικονομικό όραμα από τον πρωθυπουργό τους.