«Πολύς ντόρος για το τίποτα», θα χαρακτήριζα την επίσκεψη Ομπάμα στη χώρα μας. Η επίσκεψη κατέληξε μια καλά οργανωμένη φιέστα, από αυτές που η χώρα μας ξέρει πολύ καλά να διοργανώνει, για να τιμήσει έναν υψηλό πρόσωπο.
Πολλοί είπαν ότι η έλευση του απερχόμενου Πλανητάρχη ήταν ένας φόρος τιμής στην αρχαία Ελλάδα, και είναι έτσι.
Γιατί όμως επέλεξε να έρθει στη χώρα μας τώρα: δυο μόλις μήνες πριν το τέλος της θητείας του;
Ο Ομπάμα υπήρξε ένας πρόεδρος που επένδυσε πολλά στη δημόσια εικόνα του και σ’ αυτό το επίπεδο θεωρείται επιτυχημένος, σε επίπεδο πολιτικών επιδόσεων όμως, ήταν μάλλον μέτριος, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών.
Θα τολμούσα να πω ότι η επίσκεψη του στη χώρα μας, ήταν ένα ακόμα επικοινωνιακό κατασκεύασμα, για να ενισχύσει το δημοκρατικό του προφίλ. Σε μια εποχή που οι δημοκρατικοί θεσμοί βρίσκονται σε κρίση, επέλεξε την Ελλάδα, για να μιλήσει για την ανάγκη ισχυροποίησης της δημοκρατίας.
Σε καμία περίπτωση δεν ήταν μια επίσκεψη στην οποία συζητήθηκαν θέματα ουσίας όπως η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το προσφυγικό ζήτημα, το Κυπριακό, η αμφισβήτηση από μέρους της Τουρκίας της συνθήκης της Λωζάνης, το Σκοπιανό, και άλλα πολλά καίρια ζητήματα που απασχολούν, την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Στο εσωτερικό της χώρας, η επίσκεψη Ομπάμα και ο τρόπος που προβλήθηκε από τα εγχώρια ΜΜΕ, λειτούργησε ως μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία του μέσου Έλληνα. Για δυο ημέρες ξεχάσαμε τα προβλήματα της καθημερινότητας μας και ασχοληθήκαμε με το τι έφαγε, που έμεινε, σχολιάσαμε την ευγένεια και την άνεση του, το επικοινωνιακό του χάρισμα, νιώσαμε εθνικά υπερήφανοι, όταν μίλησε ελληνικά.
Ασχοληθήκαμε με το φαίνεσθαι και χάσαμε την ουσία της επίσκεψης, που έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε, καθώς ο Ομπάμα είναι απερχόμενος πρόεδρος .
Η ομιλία του στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» ήταν ομολογουμένως, πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν ήταν όμως αυτό που θα περίμενε κανείς να ακούσει από ένα εν ενεργεία πρόεδρο μιας υπερδύναμης, καθώς αρκέστηκε μόνο στο να μας πει τα αυτονόητα. Μίλησε δηλαδή, για την ανάγκη ενίσχυσης της δημοκρατίας, σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου η ανεξέλεγκτη και χωρίς κανόνες λειτουργία των πολυεθνικών δημιουργούν κοινωνικές ανισότητες και αποκλεισμούς. Σκοπός των πολιτικών δεν είναι μόνο η επισήμανση των προβλημάτων, αλλά κυρίως η επίλυση τους, και προτάσεις για λύσεις δεν ακούσαμε από τον πρόεδρο Ομπάμα.
Συμπέρασμα: ο Ομπάμα ήρθε, έφυγε, αλλά τα προβλήματα παραμένουν.