Κοιτώντας τα πράγματα σε βάθος χρόνου, όπως συνηθίζουν να πράττουν οι «αυτοκρατορίες» σχεδιάζοντας τις κινήσεις τους, η υπόθεση Ερντογάν είναι μια σοβαρή ενοχλητική λεπτομέρεια.
Ένας άνθρωπος, ο Ερντογάν, όσο χαρισματικός και αν είναι, δεν μπορεί να προλάβει στη διάρκεια του πολιτικού και βιολογικού βίου του να αναδιαμορφώσει τον ρόλο της χώρας του.
Και ο ρόλος της Τουρκίας είναι προσδιορισμένος και ενταγμένος σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό, που εξυπηρετεί τα δυτικά -πάνω απ’ όλα τα αμερικανικά- συμφέροντα στην περιοχή.
Η αμφισβήτηση αυτού του προσδιορισμένου ρόλου ή, αν προτιμάτε, η διεκδίκηση αυτονομίας κινήσεων οδήγησε τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις στο σημερινό χείριστο σημείο.
Οι αυτοκρατορίες, εκτός από τη δυνατότητα μακροχρόνιων σχεδιασμών, διαθέτουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα επιβολής τους. Θα μεριμνήσει είτε ο χρόνος είτε η δύναμη των όπλων…
Για την ώρα, μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, ο Ταγίπ Ερντογάν εμφανίζεται πανίσχυρος εντός της χώρας του. Γνωρίζει ωστόσο ότι επιβίωσή του -η επιβίωση αυτού που πολιτικά πρεσβεύει- δεν εξαρτάται από την ισχύ του στο εσωτερικό, η οποία προς το παρόν είναι αδιαμφισβήτητη.
Για την επιβίωσή του το «σύστημα» Ερντογάν έχει ανάγκη από ξεκάθαρους εχθρούς και αξιόπιστους φίλους στο εξωτερικό. Οι εχθροί βοηθούν στη συσπείρωση και οι φίλοι, αν είναι αξιόπιστοι, μπορούν να φρενάρουν τους εχθρούς.
Ο Ερντογάν, ειδικά μετά το πραξικόπημα, έχει διαλέξει τους εχθρούς του: «Αυτό το πραξικόπημα», είπε σε ομιλία του στην Άγκυρα ο Τούρκος πρόεδρος, «δεν είναι μονάχα ένα γεγονός που σχεδιάστηκε εκ των έσω. Οι δράστες ενήργησαν στη χώρα βάσει σεναρίου που είχε γραφτεί από το εξωτερικό».
Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία περί του εχθρού, ο Ερντογάν πρόσθεσε: «Δυστυχώς, η Δύση υποστηρίζει την τρομοκρατία και τάσσεται στο πλευρό των πραξικοπηματιών (…) Αυτοί που φανταζόμασταν ότι ήταν οι φίλοι μας παίρνουν το μέρος των πραξικοπηματιών και των τρομοκρατών».
Η Τουρκία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχει ενταγμένη στο σύστημα της Δύσης ως ο ακρογωνιαίος λίθος για την ανάσχεση της Σοβιετικής Ένωσης τότε και της Ρωσίας σήμερα προς τα ζεστά νερά της Μεσογείου.
Η επιλογή της Ρωσίας ως «φίλου» της Τουρκίας, σε μια στιγμή μάλιστα που αναδιατυπώνεται ο χάρτης της Μέσης Ανατολής, είναι πιθανότατα η τελευταία πρόκληση του Ερντογάν, που είναι αδύνατον να ανεχθούν οι ΗΠΑ…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.topontiki.gr