Τι ήταν άραγε η Γαλλία μετά τον στρατηγό Ντε Γκολ και το προεδρικό σύστημά της και τι πριν από αυτόν; Κάπως έτσι απαντά ο Κώστας Καραμανλής, όταν του ζητείται η άποψη για την απευθείας εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Πράγματι. Πριν από τον στρατηγό και το προεδρικό σύστημα η Γαλλία ήταν μία χώρα σε παρακμή, το δε πολιτικό σύστημά της ένα άθροισμα διεφθαρμένων δυνάμεων. Και όμως. Το νέο πολίτευμα έδωσε την εξουσία στην ιστορική αυτή φυσιογνωμία της ευρωπαϊκής σκηνής να ανεβάσει τη Γαλλία στο βάθρο των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δίπλα στους Ρώσους και τους Βρετανούς. Η ισχύς και η έλλειψη πολιτικής αστάθειας έκαναν τον μεγάλο αυτό ηγέτη να έχει αποτέλεσμα.
Θα μπορούσε να έχει την ίδια θέση στην Ιστορία ο Ντε Γκολ, αν το πολίτευμα ήταν άλλο; Αμφίβολο. Η πενταετής προεδρική θητεία, η απευθείας εκλογή από τον λαό, η κατάργηση κάθε ενδιάμεσου διαπλεκόμενου μεταξύ ηγέτη και πολιτών έδωσαν ώθηση στη Γαλλική Δημοκρατία ως τις ημέρες μας. Φαντάζεται κανείς τον πρόεδρο Ολάντ εκλεγμένο πρωθυπουργό υπαγόμενο στους περιορισμούς της δεδηλωμένης; Θα στεκόταν στο αξίωμά του με δεδομένη την πρωτοφανή πτώση της δημοτικότητάς του ή η Γαλλία θα παραπατούσε έτοιμη να «πέσει» ανά πάσα στιγμή;
Σε όσους λοιπόν άγχονται για το απευθείας σύστημα εκλογής Προέδρου από τον λαό και επιτίθενται στους πολιτικούς και τους συνταγματολόγους που το στηρίζουν η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη: Η απευθείας εκλογή Προέδρου από τον λαό υπηρετεί ξεκάθαρα το εθνικό συμφέρον. Ούτε το πολίτευμα αλλοιώνει, ούτε σε σύγκρουση μεταξύ Προέδρου και πρωθυπουργού οδηγεί, ούτε σε… «Τσάβες» καταλήγει.
Ο λαός είναι ο εγγυητής της ενότητας. Βεβαίως κάθε απόπειρα να αλλάξει το παραμικρό στον δύσμοιρο τούτο τόπο έχει φτάσει να χαρακτηρίζεται πραξικόπημα -και μάλιστα από ποιους;- από εκείνους που δεκαετίες τώρα άλλαζαν τους πρωθυπουργούς σαν τα πουκάμισα κάνοντας διαρκώς πραξικοπήματα. Γι’ αυτό και σήμερα αντιδρούν όπως τα μικρά παιδιά, όταν κάποιος τους παίρνει το γλειφιτζούρι από το χέρι!
Κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα σχεδιασμένο για τον διάλογο και την πειθώ. Οποιος πείσει τους περισσότερους κερδίζει. Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα ανοιχτών οριζόντων, όχι κλειστών δωματίων. Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που έχει ως βάση του τον λαό, όχι τους αργυρώνητους και τους μηχανορράφους.
Και, τέλος, ας δούμε τι πολίτευμα έχουν τα ισχυρά κράτη του κόσμου: Προεδρικό οι ΗΠΑ, προεδρικό η Ρωσία, προεδρικό η Γαλλία, προεδρικό ντε φάκτο και η Τουρκία. Πραξικοπηματίες καθ’ έξιν και αυτοί;
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.dimokratianews.gr