Με αφορμή την είδηση, ότι ο 49χρονος σήμερα γιος του Τσε Γκεβάρα, προσφέρει ταξιδιωτικά πακέτα σε τουρίστες στην Κούβα (είδηση που θα βρείτε εδώ, στο PolitisOnline), για να ακολουθήσουν έτσι με μια Harley Davidson, τη διαδρομή που είχε κάνει ο πατέρας του με τον παιδικό του φίλο Αλπέρτο Γρανάδο τη δεκαετία του 1950, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε με ποιο τρόπο η σύγχρονη εμπορική παγκόσμια κοινωνία τιμά το παρελθόν και τους θρύλους της.
Είναι άραγε τα Ημερολόγια Μοτοσικλέτας (The Motorcycle Diaries – 2004), η εξαιρετική ταινία του Walter Salles ένας καλύτερος φόρος τιμής στην ξεχασμένη κουβανέζικη επανάσταση; Ή μήπως η εμπορική εκμετάλλευση της ιστορίας του πατέρα του, καθιστά τον υιό Γκεβάρα βέβηλο στα μάτια της Ιστορίας;
Είναι περιττό να μιλήσει κανείς για τα απομεινάρια μιας συλλογικής ιστορικής συνείδησης στην περίπτωση της Κούβας. Ακόμα και το πούρο, το κατεξοχήν επαναστατικό σύμβολο, όχι μόνο του Γκεβάρα, αλλά και το χαρακτηριστικό προϊόν μιας ολόκληρης χώρας, έχει μεταφερθεί λανθασμένα εδώ και δεκαετίες στο δυτικό κόσμο ως σύμβολο υπεροχής και οικονομικής επιτυχίας – με αμέτρητα προϊόντα να χρησιμοποιούν ακόμα και την ίδια την εικόνα του Τσε ως μέσο marketing.
Δεν είναι κακό όμως για κάποιον να προσαρμόζεται στην εποχή που ζει. Έτσι και ο σύγχρονος Γκεβάρα της Κούβας θα δείχνει στους τουρίστες της χώρας αυτά που έβλεπε ο πατέρας του πριν 60 χρόνια. Και, για να θυμηθούμε τον Marcel Proust που έλεγε ότι “το μοναδικό ταξίδι ανακάλυψης αποτελείται, όχι από το να ψάχνουμε καινούρια τοπία, αλλά από το να έχουμε καινούρια μάτια”, ας αφήσουμε λοιπόν αυτόν τον Γκεβάρα να χρησιμοποιήσει τα δικά του μάτια και, αν μπορέσει, να δημιουργήσει, από τις ίδιες παραστάσεις, νέους κόσμους.