Ποιο από τα δυο μεγάλα κόμματα μπορεί ν’αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα του τόπου; Λυπάμαι σύντροφοι, αλλά η απάντηση στην οποία οφείλουμε όλοι να δώσουμε σημασία δεν είναι το 27,1% που επιλέγει τη Ν.Δ., ούτε στο 21,9% που προτιμά ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει εκείνο το μεγάλο ποσοστό του 39,4% που απαντάει «κανένα κόμμα». Ποιον θεωρείται πιο κατάλληλο για πρωθυπουργό; Όχι, δεν είναι το 25,2% που ψηφίζει Τσίπρα και το 28,25 που γέρνει προς τον Μητσοτάκη αυτά που θα έπρεπε να κυριαρχούν. Είναι το 41,6% που απαντάει «κανέναν από τους δυο».
Ένα κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και δεν θέλει να παίζει με τις εντυπώσεις και ένα μέσο ενημέρωσης που θα ήθελε να κρατάει σεβαστές αποστάσεις από κομματικούς εναγκαλισμούς, οφείλουν να δίνουν σημασία στη μεγάλη εικόνα, στα ουσιαστικά στοιχεία μιας μέτρησης. Γιατί, μπορεί η νέα μέτρηση της MRB να καταγράφει προβάδισμα της Ν.Δ. στην πρόθεση ψήφου και ακόμα μεγαλύτερη πρωτιά στην παράσταση νίκης, ωστόσο αυτά αποτελούν τη μικρή εικόνα. Που σημαίνει πως αν σήμερα είχαμε εκλογές, η Ν.Δ. θα είναι ο πιθανότερος νικητής. Όμως, ακόμα και σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ένα συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας παραμένει απογοητευμένο από τις επιλογές που έχει, από αυτούς που εκπροσωπούν τα κόμματα εξουσίας, από το πολιτικό σκηνικό γενικότερα.
Ενδεχομένως να υπάρχουν πολλές ενστάσεις ως προς αυτό, οι οποίες περικλείονται στη λογική «ναι, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και συγκυβερνά τη χώρα μ’ ένα μειοψηφικό ποσοστό (35,46% επί των ψηφισάντων και με αποχή ρεκόρ 44,1%, δηλαδή το ποσοστό νίκης σε πραγματικούς αριθμούς είναι ακόμα μικρότερο). Και ακόμα και αν προστεθεί το ποσοστό των ΑΝΕΛ (3,69%), πάλι μειοψηφικό θα είναι. Δεν είναι λάθος αυτό. Το λάθος βρίσκεται αλλού.
Το λάθος είναι πως τη χώρα την κυβερνούν μειοψηφίες, το λάθος είναι πως τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας αδυνατούν να συσπειρώσουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας, το λάθος είναι πως μεγάλες αριθμητικά ομάδες δεν βρίσκουν ελκυστικές τις πολιτικές προτάσεις, το λάθος είναι πως σε μια χώρα που βρίσκεται σε μια πολύχρονη και βαθιά κρίση (που δεν έχει μόνο οικονομικά, αλλά ευρύτερα χαρακτηριστικά) δεν υπάρχει μια πειστική πρόταση εξόδου από αυτήν, την οποία πρόταση θα υιοθετεί ένα στοιχειωδώς πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας.
Ναι, υπάρχει βάσιμο ενδεχόμενο τις επόμενες εκλογές να τις κερδίσει η Ν.Δ., τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Ωστόσο, δεν θα πρόκειται για μια νίκη της Ν.Δ., αλλά ουσιαστικά για μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτά, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δεν είναι ταυτόσημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που χάνει την επιρροή του, ένα μικρό μόνο μέρος της οποίας κατευθύνεται (με βάσει όλες τις μετρήσεις) στο αντίπαλο κόμμα εξουσίας. Το οποίο με τη σειρά του αδυνατεί να διευρύνει την επιρροή του με μια θετική πρόταση. Ακόμα και σε αυτό το υποθετικό ενδεχόμενο όμως –της νίκης της Ν.Δ. δηλαδή– θα πρόκειται για την επανάληψη αυτών που έχουν συμβεί ως τώρα. Η Ν.Δ., με κάποιον συνεταίρο, θα επιχειρήσει να κυβερνήσει μια χώρα σε παρακμή, με τεράστια ποσοστά ανεργίας και ανέχειας, χωρίς ορατή προοπτική εξόδου και μ’ ένα επιπλέον πρόβλημα, το προσφυγικό, να αθροίζεται σε όλα αυτά. Και το κυριότερο, χωρίς ένα πλειοψηφικό μέρος της κοινωνίας να στηρίζει με θετικό τρόπο…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.liberal.gr