Πρώτα διάβασα και μετά είδα. Πρώτα διάβασα τον αχό που σήκωσε το απόφθεγμα περί πνευματικής καθήλωσης του κ. Λαζόπουλου και μετά είδα το επίμαχο τηλεοπτικό απόσπασμα. Απ’ όσα διάβασα το πρωί της Τετάρτης, το βλέμμα μου στάθηκε σε ένα σχόλιο της «Κίνησης Καλλιτεχνών με Αναπηρία» όπου αντί επικριτικών σχολίων κάποιοι άνθρωποι αρκέστηκαν να υπενθυμίσουν στον δημοφιλή συνάδελφό τους μια παλιά ιστορία μέσω του Διαδικτύου:
«Μετά από τις στιγματιστικές και ρατσιστικές απόψεις του κ. Λαζόπουλου στην εκπομπή του για τις ‘καθηλωμένες απόψεις του καθηλωμένου Σόιμπλε’ θέλουμε να θυμίσουμε στον ξεχασιάρη Λάκη πως το 2008 παρουσίασε την τελετή έναρξης του διεθνούς φεστιβάλ “Emotion Pictures, ντοκιμαντέρ και αναπηρία’. Εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων μας μίλησε για την ανάγκη ορθής χρήσης της γλώσσας που δεν στιγματίζει τους ανθρώπους με αναπηρία. Διαθέτουμε στο αρχείο μας ΟΛΗ την τελετή έναρξης του φεστιβάλ και τα όσα σπουδαία μας είπε ο αγαπητός ηθοποιός και θα ήταν τιμή μας να το ανεβάσουμε ώστε να φρεσκάρουμε τη μνήμη του. Τέλος, σε περίπτωση που το Ραδιοτηλεοπτικό επιπλήξει τον πολυτάλαντο καλλιτέχνη, θα προσκομίσουμε αμέσως το υλικό της συμμετοχής του στο διεθνές φεστιβάλ ώστε να αποδείξουμε πως ο Λάκης δεν ήταν πάντα έτσι…».
Είναι γεγονός πως η ομάδα των ανώνυμων αυτών καλλιτεχνών με αναπηρία έδωσε με το παραπάνω σχόλιο την καλύτερη απάντηση σε ένα «αστείο» ποτισμένο με εμπάθεια και στον κ. Λαζόπουλο που χρησιμοποίησε προς άγρα γέλιου και χειροκροτημάτων ένα χυδαίο στερεότυπο που προσέβαλε βάναυσα όσους έτυχε το βράδυ της Τρίτης να βρίσκονται «καθηλωμένοι» μπροστά σε μια μικρή οθόνη. Και αν το μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εκφορά ενός τόσο ρατσιστικού λόγου βαραίνει τον καλλιτέχνη Λαζόπουλο, δεν είναι αμέτοχο της φασίζουσας αυτής νοοτροπίας και το κοινό που έσπευσε να επευφημήσει το «αστείο» και να αποδώσει τον υπερσυντηρητισμό του Β. Σόιμπλε στη σωματική του αναπηρία και μόνο. Θα αντιπαρέλθω το χιλιοφορεμένο αντεπιχείρημα για το διασημότερο «καθηλωμένο» πνεύμα του πλανήτη, αυτό του Στίβεν Χόκινγκ, και θα γράψω για μια ακόμη φορά -με κίνδυνο να χαρακτηριστώ κι εγώ εμμονικός- για τον ομορφότερο «καθηλωμένο» άνθρωπο που γνώρισα ποτέ. Έναν 28χρονο πρόσφυγα από τη Συρία που ουσιαστικά γεννήθηκε πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι αλλά το πνεύμα και το σώμα του δεν έπαψαν να ταξιδεύουν ούτε στιγμή. Έναν νέο άνθρωπο που κανένας πόλεμος, καμία απαγόρευση κυκλοφορίας και κανένα κινητικό πρόβλημα δεν κατάφεραν να τον καθηλώσουν στην αποδοχή μιας τετελεσμένης και προκαθορισμένης ζωής.
Φαντάζομαι πως σαν κι αυτόν θα υπάρχουν χιλιάδες ακόμη ξεχωριστοί άνθρωποι, όπως και τα μέλη της «Κίνησης Καλλιτεχνών με Αναπηρία» που υπενθύμισαν στον κ. Λαζόπουλο τα περί «ορθής χρήσης της γλώσσας που δεν στιγματίζει τους ανθρώπους» κατατάσσοντάς τον με τον τρόπο αυτό στο ίδιο επίπεδο με τον λαϊκό βάρδο που πριν μερικά χρόνια στη Μύκονο πλέοντας σε κύματα σαμπάνιας και λουσμένος με γαρύφαλλα χιλιάδων ευρώ τα «έχωνε» καταχειροκροτούμενος στον «σακάτη Σόιμπλε» που είχε βαλθεί, κατά την άποψή του, να τα βάλει με τον καραμπουζουκλή και προπαντός αρτιμελή Έλληνα που γουστάρει να τα σπάει, να πληρώνει και ζυγό να μην υπομένει. Για το τηλεοπτικό μας τσαντίρι ένας όρθιος Σόιμπλε θα ήταν άλλος άνθρωπος. Θα ήταν λιγότερο «κακός» και λιγότερο «ανθέλληνας» αν στεκόταν κι αυτός στα πόδια του. Θαρρείς και μιλάει το αναπηρικό του καροτσάκι κάθε φορά που ξεστομίζει τη λέξη Grexit. Ήταν κάποιος άλλος ο Σόιμπλε πριν την απόπειρα δολοφονίας που τον καθήλωσε πριν χρόνια. Μα φυσικά και ήταν άλλος πριν 20 χρόνια, κ. Λαζόπουλε, κι εσείς επίσης, όπως ορθώς σας υπενθύμισαν οι συνάδελφοί σας. «Δεν ήταν πάντα έτσι ο Λάκης…» σας λένε για να σας θυμίσουν πως οι απόψεις και οι σκέψεις των ανθρώπων δεν καθηλώνονται εξαιτίας ενός ατυχήματος ή μιας ασθένειας.
Και όσο γι’ αυτούς που έσπευσαν να επικρίνουν τον κ. Λαζόπουλο και να δηλώσουν συμπαράσταση στα θύματα του «χιούμορ» του, θα είναι ευκαιρία να κάνουν την αλληλεγγύη τους πράξη όταν πάψουν να παρκάρουν πάνω σε ράμπες αναπήρων και διαβάσεις τυφλών, μιας και εκτός από την τηλεόραση είναι και η πόλη που δεν ανήκει μόνο στους αρτιμελείς.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.avgi.gr