Διαύγεια τέλος; Όχι ακριβώς, θα σας πουν οι πιο καλοπροαίρετοι. Σήμερα εμείς δεν θα είμαστε τόσο καλοπροαίρετοι γιατί πιστεύουμε πως η Διαύγεια αποτελεί μια από τις ελάχιστες μεταρρυθμιστικές παρακαταθήκες των τελευταίων δεκαετιών, μια ανάσα φρέσκου αέρα στον τρόπο που λειτουργεί ο δημόσιος τομέας, ενώ οποιαδήποτε υπονόμευσή της οφείλει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους πολίτες.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης κατέθεσε τροπολογία -η οποία συνυπογράφεται από τους υπουργούς Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Οικονομικών- η οποία επιβάλλει την εξαίρεση ορισμένων αποφάσεων του υπουργείου από μια θεμελιώδη αρχή της Διαύγειας, αυτή που επιβάλλει κάθε διοικητική απόφαση να ισχύει αμέσως μετά την ανάρτησή της στο Διαδίκτυο. Η σχετική τροπολογία εξαιρεί ανακλητικές πράξεις από την αρχή αυτή, δίνοντας ένα παράθυρο δημοσιοποίησης μέχρι τις 31/1 του επόμενου έτους. Θα μου πείτε, μια εξαίρεση είναι. Ναι, μια εξαίρεση όμως που υπονομεύει την ίδια τη λογική της Διαύγειας: αν δεν έχει ανέβει κάτι online, αν δεν είναι προσβάσιμο στους πολίτες μιας χώρας, απλούστατα να μην ισχύει.
Κλωστή, κλωστή ξηλώνονται τα καλύτερα πουλόβερ, έτσι, τραβώντας την κλωστή που λέει “καμία εξαίρεση” δημιουργείται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο που μπορεί να οδηγήσει στη συνολική απαξίωση της σημαντικής αυτής μεταρρύθμισης. Το γεγονός μάλιστα ότι για την απόφαση αυτή χρησιμοποιείται ως φύλλο συκής η “πιο εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης”, λες και έλυσαν όλα τα άλλα γραφειοκρατικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κράτος και έπρεπε να προχωρήσουν στη Διαύγεια, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα!
Με ενδιαφέρον διαβάσαμε και προτείνουμε να διαβάσετε κι εσείς την επιστολή του Διομήδη Σπινέλλη -προέδρου της ΕΛ/ΛΑΚ και πρώην γ.γ. Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών- προς τον Γιάνη Βαρουφάκη, στην οποία ζητά την απόσυρση της τροπολογίας, σημειώνοντας μάλιστα ότι “το θέμα γίνεται ακόμη πιο σημαντικό τη στιγμή που η εξαίρεση αφορά όχι οποιαδήποτε απόφαση των φορέων του δημοσίου τομέα, αλλά αποφάσεις που σχετίζονται με το ευαίσθητο θέμα της έγκρισης δαπανών”.