Η κίνηση της Τράπεζας Πειραιώς να διαγράψει τα χρέη και να παγώσει τους τόκους εκείνων που επλήγησαν περισσότερο από την ανθρωπιστική κρίση έχει ουσιαστική αλλά και συμβολική σημασία. Ουσιαστική, γιατί δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιες χιλιάδες ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες πιθανότατα θα ήταν χρεωμένοι για μια ζωή. Και συμβολική, επειδή για πρώτη φορά τράπεζα προβαίνει επίσημα και μαζικά σε διαγραφή χρεών, έστω και με αυστηρές προϋποθέσεις.
Είναι προφανές ότι και οι τράπεζες αναγνωρίζουν πως τα πράγματα έχουν αλλάξει και ότι οι πρακτικές του παρελθόντος δεν έχουν πια εφαρμογή. Και οι ίδιοι οι τραπεζίτες πλέον είναι έτοιμοι για την αλλαγή, για να κάνουν ένα new deal με τους δανειολήπτες που θα είναι επωφελές και βιώσιμο και για τα δύο μέρη.
Από τη μια, γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο μέρος του χρέους των νοικοκυριών δεν είναι εξυπηρετήσιμο υπό τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες. Από την άλλη, δεν υπάρχει η δυνατότητα να διαγράψουν μαζικά τα 75 δισ. ευρώ των συσσωρευμένων επισφαλειών. Προφανώς υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η αποπληρωμή είναι αντικειμενικά ανέφικτη, στην πλειονότητά τους όμως οι τραπεζίτες εκτιμούν ότι υπάρχουν περιθώρια διευθετήσεων ανάμεσα σε αυτούς και στους πελάτες.
Έτσι, αυτό που πλέον επιδιώκουν είναι να βάλουν τα θεμέλια του new deal, κάνοντας μαζικές ρυθμίσεις με νέα προϊόντα, ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημα του εκάστοτε δανειολήπτη. Ιδανικά, τα προϊόντα αυτά θα έλθουν να «κουμπώσουν» με τη νομική ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ώστε να υπάρξει και η κάλυψη από την πλευρά της Πολιτείας.
Σε κάθε περίπτωση όμως, επιδίωξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι η επανεκκίνηση της τραπεζικής αγοράς με το ξεκαθάρισμα των παλαιών δανείων, ώστε – επιτέλους – να ωριμάσουν οι συνθήκες για νέες χορηγήσεις. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει επιλεκτικό κούρεμα και διαγραφές, όπως έμπρακτα απέδειξε η Τράπεζα Πειραιώς.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα