Δύο μεγάλοι σταθμοί στο δρόμο της πρακτικής αντιμετώπισης της ύφεσης λόγω πανδημίας, είναι η συμφωνία για το «Ταμείο Ανάκαμψης» και του νέου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου/προϋπολογισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η δημοσιοποίηση του κυβερνητικού «Σχεδίου Ανάκαμψης», η οποία μένει βέβαια, να υλοποιηθεί.
Την εξέλιξη αυτή σχολιάζει ο Κώστας Μποτόπουλος στη σημερινή του, τακτική κάθε Σάββατο, ανάλυση στη στήλη του economico.gr, “Θεσμικά της Οικονομίας”.
Όπως σημειώνει:
Στη Σύνοδο Κορυφής, επιτεύχθηκε μία αναγκαία παρά αυτονόητη συμφωνία. Η ανάγκη να πάρουν όλες οι χώρες τα -πολλά- χρήματα που είχαν ήδη συμφωνηθεί από το καλοκαίρι υπερίσχυσε ενός θεσμικού εμποδίου –βέτο Ουγγαρίας και Πολωνίας- που θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, να αποβεί αξεπέραστο.
Γιατί η εξέλιξη είναι πολλαπλώς θετική
Η εξέλιξη είναι πολλαπλώς θετική γιατί:
- με το «Ταμείο Ανάκαμψης» η «ευρωπαϊκή απάντηση στην πανδημία» υλοποιείται,
- ο κοινοτικός προϋπολογισμός αλλάζει πρόσωπο και μέγεθος,
- το ζήτημα του κράτους δικαίου και η συνάρτηση του με τους κοινοτικούς πόρους επισημοποιείται,
- οι λίγοι –και «κακοί»- δεν σταματούν την υπέρ της προόδου πλειοψηφία.
Ωστόσο, ειδικά για την Ελλάδα, αυτή η συμφωνία έχει και την πικρή γεύση μιας «θυσίας» σε ένα μέτωπο που μας καίει: των κυρώσεων κατά της Τουρκίας και γενικώς της στάσης της Ένωσης απέναντι στη χώρα αυτή και στο σημερινό καθεστώς της, καθώς και την εμφάνιση ενός «περίεργου» μπλοκ χωρών (ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας) που βλέπουν το συγκεκριμένο ζήτημα με πολύ περισσότερο εμπορική παρά δικαιοπολιτική οπτική.
Μεγάλη η σημασία της συμφωνίας για την Ελλάδα
Έστω κι έτσι, πάντως, η σημασία της συμφωνίας για το «Ταμείο Ανάκαμψης» και τον Προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μεγάλη –ιδίως για τη χώρα μας.
- Γιατί η χώρα μας έχει ένα (οικονομικό) βουνό μπροστά της το 2021 και αυτό το βουνό δεν θα μπορούσε ούτε καν να το αντικρίσει χωρίς τους ευρωπαϊκούς πόρους. Δεν είναι μόνο το ύψος –ένα πρόσθετο ΕΣΠΑ- αλλά και η στιγμή –ένα ΕΣΠΑ που μπορεί να χτίσει και όχι απλώς να μπαλώσει.
Από αυτήν την άποψη είναι ιδιαίτερα καλοδεχούμενη, και ασφαλώς όχι τυχαία, η δημοσιοποίηση του «ελληνικού σχεδίου για την επόμενη ημέρα», που κατατέθηκε ήδη στις Βρυξέλλες.
Ας ξεπεράσουμε κι εδώ ότι θα έπρεπε να είχε γίνει κάποια πολιτική/κοινοβουλευτική και κοινωνική/επιστημονική διαβούλευση πριν κατατεθεί –η συζήτηση, που πράγματι, έστω και άτυπα, έλαβε χώρα, επί απλών προτάσεων, όπως η Έκθεση Πισσαρίδη, αδικεί και το κυβερνητικό σχέδιο και το πολιτικό σύστημα.
Κι ας κρατήσουμε ότι έχουμε στα χέρια μας και, ως χώρα, στη διάθεση μας, ένα οιονεί «κυβερνητικό πρόγραμμα», που περιλαμβάνει όχι απλώς ιδέες αλλά προτάσεις προς υλοποίηση στα δύο μεγάλα μέτωπα, ήτοι επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις.
- Διαβάστε όλη την ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου ΕΔΩ