Στην αρχαιότητα, στις κινέζικες και μετέπειτα στις αρχαιοελληνικές παραδόσεις έχει τις ρίζες του τόσο το έθιμο της κατασκευής όσο και του πετάγματος του χαρταετού. Το κοινό στοιχείο όλων των παραδόσεων ο συμβολισμός του: η ανάταση της ψυχής του ανθρώπου και το “πέταγμά” της προς το θείο.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς η ύπαρξη του χαρταετού φαίνεται ότι υπήρχε στην αρχαία κινεζική παράδοση έως και από το 1000 π.Χ. ενώ άλλοι μελετητές αναφέρουν ως εφευρέτη του χαρταετού τον αρχιμηχανικό Αρχύτα (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλό φίλο του Πλάτωνα και οπαδό του Πυθαγόρα.
Σημειώνεται ότι το 1752, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διαπίστωσε με την βοήθεια ενός χαρταετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο.
Το έθιμο του χαρταετού
Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού, κατά περίεργο τρόπο μοιάζει σε Ελλάδα και Κίνα. Στην Αρχαία Κίνα συμβόλιζε η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Μάλιστα πίστευαν ότι όσο πιο ψηλά πετάξει ο χαρταετός τόσο πιο πιθανό ήταν ο Θεός να δει τις ευχές τους που κρεμούσαν πάνω του και να τις πραγματοποιήσει.
Και στην Ελλάδα όμως του σήμερα, το πέταγμα του αετού την Καθαρά Δευτέρα συμβολίζει κάτι αντίστοιχο: το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς το Θείο.
Η Καθαρά Δευτέρα άλλωστε είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής και η αρχή της μεγάλης νηστείας του Πάσχα με την οποία οι χριστιανοί επιδιώκουν την σωματική και πνευματική τους κάθαρση.