Οι «πρόεδροι» του ΚΙΝΑΛ: Ένα κόμμα απλώς ευτελίζεται από τα στελέχη του ή υπάρχει και κάτι πίσω από τις κουρτίνες που δεν βλέπουμε;

Μια πρώτη ανάγνωση της παρέλασης υποψήφιων αρχηγών του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ είναι πως αν κάποιοι ήθελαν να ευτελίσουν τη διαδικασία, σχεδόν το πέτυχαν. Ιστορικά στελέχη, νέοι ηγετίσκοι, φιλόδοξοι δευτεροκλασάτοι βουλευτές, σνομπ μεγαλοαστοί και νεαροί κομματικοί υπάλληλοι (οι μισοί δε από αυτούς… ευρισκόμενοι εκτός  Βουλής) διαγκωνίζονται να οδηγήσουν την Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία στο πεπρωμένο της, αγνοώντας οι περισσότεροι τι σημαίνει στοιχειώδες πολιτικό μέγεθος για να ηγηθείς ενός ιστορικού (αν και ταλαιπωρημένου) κόμματος.

του Θοδωρή Καλούδη

Μια δεύτερη ανάγνωση οφείλει να αναζητήσει τις αιτίες αυτού του αλαλούμ. Μια υποψηφιότητα για την ηγεσία του ιστορικού κόμματος του Κέντρου δεν κινείται μόνο από αίσθημα «ιστορικού χρέους» ούτε μόνο επειδή κάποιος καβάλησε ξαφνικά το καλάμι. Άλλωστε χρειάζονται και άλλες πιο «πρακτικές» προϋποθέσεις για να ηγηθείς του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ… που ίσως παίξει ρόλους στο μέλλον.

Πολλά μπορεί να σκεφθεί κανείς:

• Κάποιοι μπορεί να είναι «λαγοί» υποψηφίου που ενδεχομένως δεν έχει εμφανιστεί ή που αναμένει να κληθεί, μέσα στο αδιέξοδο του «κατακερματισμού», ως παράκλητος για «να σώσει την παράταξη». Ένα τέτοιο ενδεχόμενο φωτογραφίζει προφανώς τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, για τον οποίο πηγές υποστηρίζουν ότι θα επιθυμούσε «να ανασυντάξει» το Κίνημα, το οποίο παρεμπιπτόντως εγκατέλειψε και στάθηκε απέναντί του, τραυματίζοντάς το. Ερώτημα παραμένει αν οι «εικονολάτρες» ηλικιωμένοι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ είναι αρκετοί για να ξαναδώσουν, στις εσωκομματικές εκλογές, στον ΓΑΠ τη δυνατότητα να βγεί από την αφάνεια και να ξαναγίνει «παράγοντας εξελίξεων». Αλλά όλα γίνονται σε αυτό τον τόπο…
• Κάποιοι άλλοι μπορεί να θέτουν υποψηφιότητα για να ροκανίσουν απλώς τα «φαβορί», δηλαδή κυρίως τον Ανδρέα Λοβέρδο, αλλά και τον Νίκο Ανδρουλάκη, οι οποίοι μετά την αποχώρηση της Κυρίας Γεννηματά οδηγούν την κούρσα.
• Κάποιοι εξωθεσμικοί παράγοντες πιθανόν να έχουν βάλει την κουτάλα και «να ανακατεύουν τον τραχανά» στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, θέλοντας πιθανόν να ελέγξουν τις μετεκλογικές διεργασίες, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Όταν η δημοσιογραφική φαντασία “οργιάζει”

Αυτά όλα είναι βέβαια δημοσιογραφικές «υποθέσεις εργασίας». (Και εμείς οι δημοσιογράφοι κάποιες φορές αφήνουμε τη φαντασία μας να οργιάζει, από επαγγελματική διαστροφή).

Για σκεφθείτε όμως να πετύχουν οι «σχεδιασμοί» και να επανέλθει ο ΓΑΠ στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ; Θα καταφέρει να αποδεσμεύσεικαι να πάρει πίσω «Ανδρεϊκές» δυνάμεις από το ΣΥΡΙΖΑ; Και όσοι ψηφοφόροι σήμερα του ΚΙΝΑΛ κοιτούν «Μητσοτάκη μεριά» θα μείνουν στο κόμμα του ΓΑΠ; Και ο κ. Λοβέρδος, ο Μανιάτης, η παρέα του Action και οι άλλοι «μεταρρυθμιστές»; Θα μείνουν στο Κίνημα των «εικονολατρών» υπό τον ΓΑΠ; Και ο Βαγγέλης Βενιζέλος «εκεί έξω»; Με όλα αυτά, θα εξακολουθεί να ασχολείται μόνο με τον «Κύκλο Ιδεών» και να μας προσφέρει τηλεοπτικά τις υπήρεσίες του; (Είναι βλέπετε και αυτή η ριμάδα Απλή Αναλογική που δεν σε αφήνει “να αγιάσεις”…)

Ό,τι και να γίνει πάντως, είτε ηγηθεί του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ο Λοβέρδος, είτε επανέλθει στην ηγεσία του ο ΓΑΠ, είτε (λέμε τώρα) δημιουργηθεί, ελέω Απλής Αναλογικής, ενδιάμεση (μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) «κίνηση» όσων σοβαρών Κεντρώων μεταρρυθμιστών δεν πήγαν ήδη με τον κ. Μητσοτάκη, ο μόνος σίγουρα χαμένος θα είναι πάλι ο Αλέξης…

Πηγή: Economico.gr