της Αγγελικής Σπανού
Η ταινία “Still Alice” με την Τζούλιαν Μουρ θα παίζεται κάθε μέρα σαν τη χθεσινή, Παγκόσμια Ημέρα για το Αλτσχάιμερ.
Καθηγήτρια γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο και μητέρα τριών παιδιών, η λαμπερή Δρ. Άλις Χόουλαντ αντιλαμβάνεται πως αρχίζει να χάνει σιγά σιγά τη μνήμη της. Οι εξετάσεις επιβεβαιώνουν πως πάσχει από Αλτσχάιμερ και μέρα με τη μέρα βιώνει την απώλεια του εαυτού της και παλεύει με μια νέα αδήριτη πραγματικότητα – η μάχη είναι άνιση και οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν κάποια στιγμή.
Επειδή υποδύεται την ασθενή μια σπουδαία ηθοποιός και επειδή η πρωταγωνίστρια είναι μια νέα και δυναμική γυναίκα, πνευματικά ανήσυχη και παραγωγική, γίνεται σπαρακτική η περιγραφή της πορείας στην άβυσσο που ξεκινά για κάθε άνθρωπο που αρχίζει να χάνει τις ικανότητες αντίληψης που του ήταν μέχρι χθες αυτονόητες.
Μια φίλη μου θυμώνει κάθε τρεις και λίγο με τη μητέρα της που ξεχνάει και κάποιες φορές βγαίνει στο δρόμο και δεν μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι γιατί δεν θυμάται πού μένει. Μετά θυμώνει με τον εαυτό της που έχασε την ψυχραιμία της με τη μάνα της και κλαίει που δεν αντέχει να σταθεί δίπλα της υπομονετικά και να τη συνοδεύσει στην κατάρρευσή της με μεγαλοψυχία και εγκαρτέρηση.
Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις τον άνθρωπό σου να γίνεται μωρό ή ζωάκι γερνώντας, να χάνει την επαφή με το χρόνο, με τον τόπο, με τα πρόσωπα, να βυθίζεται σε έναν δικό του ανοίκειο κόσμο. Όσο και να καταλαβαίνεις τι του συμβαίνει είναι κάποιες φορές αφόρητο να διαχειριστείς αυτό που συμβαίνει σε σένα παρακολουθώντας την απομάκρυνσή του από το κοινό σας σύμπαν.
Η «άνοια» είναι ένας όρος που καλύπτει μια σειρά από καταστάσεις, από τις οποίες η πιο συχνή είναι η νόσος του Αλτσχάιμερ , που αντιπροσωπεύει το 60-80% των περιπτώσεων. Συνήθως ξεκινά με αμνησία και ήπια απώλεια της γνωστικής λειτουργίας. Αλλά καθώς προχωρά, οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να φροντίζουν τον εαυτό τους. Πολλοί χρειάζονται 24ωρη φροντίδα για πολλά χρόνια.
Κι αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να πούμε και να έχει κάποιο νόημα: Είναι κεφαλαιώδους σημασίας να υποστηριχθεί η κατ’ οίκον φροντίδα για όσους πάσχουν από κάτι τέτοιο. Χρειάζεται χρηματοδότηση και εξειδικευμένο προσωπικό για να μη μείνει κανένας άνθρωπος με Αλτσχάιμερ μόνος στο σκοτεινό του κόσμο.
Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 200.000 άνθρωποι με άνοια που τους φροντίζουν μέλη της οικογένειάς τους, συνήθως γυναίκες, που χρειάζονται κι αυτοί με τη σειρά τους φροντίδα για να αντέξουν.
Η περίθαλψη δεν μπορεί να είναι θέμα τύχης: Αν θα σε “κοιτάξουν” ο γιος, η κόρη ή κάποιος συγγενής. Πρέπει να υπάρχει ένα δίχτυ προστασίας και για όσους δεν είναι τυχεροί.
Και η πανδημία Covid – 19 δεν πρέπει να γίνει άλλοθι για να πάνε όλα τα άλλα πίσω. Ότι είναι απειλητική η νέα ασθένεια δεν κάνει λιγότερο επικίνδυνες ή ανυπόφορες τις παλιές…
Σημείωση: Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι διεθνώς, εξ ολοκλήρου αφιερωμένος στην ενημέρωση, την περίσκεψη και την ευαισθητοποίηση γύρω από την Νόσο του Αλτσχάιμερ.
Πηγή: Economico.gr